ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਸਾੜਨ ਲੱਗੀ ਆਪਣੀ ਰੇਤ
ਇਕ ਦਿਨ ਇਹ ਵੀ ਹੋਣੀ ਸੀ ਦਰਿਆਵਾਂ ਨਾਲ
Sandeep Kaur
ਅਸਾਂ ਸੱਸ ਦਾ ਸੰਦੂਕ ਬਣਾਨਾ,
ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਵਧ ਕਿੱਕਰੇ ।
ਬੀਕਾਨੇਰ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦੀ ਬੋਤੀ
ਦੇ ਕੇ ਰੋਕ ਪਚਾਸੀ।
ਬਰਨਾਲੇ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦੀ ਝਾਂਜਰ,
ਜਗਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਕਾਠੀ।
ਉੱਤੇ ਬਹਿ ਗਈ ਅਣ-ਮੁਕਲਾਈ,
ਮੰਨ ਕੇ ਭੌਰ ਦੀ ਆਖੀ।
ਆਸ਼ਕ ਲੋਕਾਂ ਦੀ……
ਕੌਣ ਕਰੂਗਾ ਰਾਖੀ।
ਅੱਡੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਕੌਲ ਕੰਚ ਦੀ,
ਗੂਠੇ ਤੇ ਸਿਰਨਾਮਾ,
ਬਈ ਲਿਖ ਲਿਖ ਚਿੱਠੀਆਂ ਡਾਕ ਚ ਪਾਵਾਂ,
ਧੁਰ ਦੇ ਪਤੇ ਮੰਗਾਵਾ,
ਚਿੱਠੀਆਂ ਮੈ ਲਿਖਦੀ,
ਪੜ੍ਹ ਮੁੰਡਿਆਂ ਅਨਜਾਣਾ,
ਚਿੱਠੀਆਂ ਮੈ
ਕਿਸੇ ਰਸਤੇ ਤੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਾ ਨਾ ਮਿਲਦਾ ਥਹੁ-ਪਤਾ ਕੋਈ,
ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਬਣਨ ਦਾ ਜੇਕਰ ਕਦੇ ਆਗਾਜ਼ ਨਾ ਹੋਵੇ।ਆਰ. ਬੀ. ਸੋਹਲ
ਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੁੜੀਆਂ ਆਈਆਂ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ
ਗਿਣਤੀ ’ਚ ਪੂਰੀਆਂ ਚਾਲੀ
ਚੰਦਕੁਰ, ਸਦਕੁਰ, ਸ਼ਾਮੋ, ਬਿਸ਼ਨੀ
ਸਭ ਦੇ ਵਰਦੀ ਕਾਲੀ
ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣਾ ਨੱਚੇ ਰਾਣੀ
ਮੁੱਖ ਤੇ ਗਿੱਠ-ਗਿੱਠ ਲਾਲੀ
ਗਿੱਧਾ ਪਾਓ ਕੁੜੀਓ
ਹੀਰ ਆ ਗਈ ਸਿਆਲਾਂ ਵਾਲੀ
ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਕੰਡਾ ‘ ਖੜਾ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕਿਸੇ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ।
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਮਨ ਨੀਵਾਂ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖ ਲਿਆ, ਉਦੋਂ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ।
ਲੜਾਈ ਨਹੀ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਕਰਲੇ
ਜੇ ਦੋਵੇਂ ਕਰਨੇ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਕਰਕੇ
ਰੰਗ ਰੂਪ ਤੇ ਹੁਸਨ ਪੱਲੇ ਪਾ ਜਾ,
ਛਾਂਪ ਲੈ ਜਾ ਜੁੱਤੀ ਮਾਰ ਕੇ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ,
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਜ਼ੋਰ
ਭੂਆ ਤਾਂ ਠੋਡੀ ਆਪਦੀ
ਫੁੱਫੜ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੋਰ
ਭੂਆ ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਰੱਖ ਲਈ
ਫੁੱਫੜ ਨੂੰ ਲੈ ਗਏ ਚੋਰ
ਸੁਰ ਸਜਾਉਂਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾਗਵਲ ਪਾਉਂਦੀ ਮਿਲੀ
ਇਕ ਨਦੀ ਝਰਨੇ ਦੇ ਥੱਲੇ ਆਪ ਹੀ ਨ੍ਹਾਉਂਦੀ ਮਿਲੀਸਤੀਸ਼ ਗੁਲਾਟੀ
ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇਖ ਲਓ,
ਜਿਉਂ ਹਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ।
ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਮੇਲੇ,
ਡਾਂਗਾਂ ਰੱਖਦੇ ਖੜੀਆਂ।
ਮਲਮਲ ਦੇ ਏਹ ਪਾਉਂਦੇ ਕੁੜਤੇ,
ਜੇਬਾਂ ਰੱਖਦੇ ਭਰੀਆਂ।
ਕਾਲੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਾਉਂਦੇ,
ਵਿਆਹ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੇ ਪਰੀਆਂ।
ਵੇਲਾਂ ਧਰਮ ਦੀਆਂ,
ਵਿਚ ਦਰਗਾਹ ਦੇ ਹਰੀਆਂ।