ਕਮੀਆਂ ਲੱਭੋਗੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਮਿਲ ਜਾਣਗੀਆਂ ‘
ਉਂਝ ਕਦੇ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਦੇਖਣਾ ਖੂਬੀਆਂ ਵੀ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ..
ਪਹਿਲਾਂ ਧਰਤ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਵੰਡੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਪਾਣੀ ਫਿਰ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਆਸੀ।
ਬੀਕਾਨੇਰ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦੀ ਬੋਤੀ,
ਦੇ ਕੇ ਰੋਕ ਪਚਾਸੀ।
ਬਰਨਾਲੇ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦੀ ਝਾਂਜਰ,
ਜਗਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਕਾਠੀ।
ਵਿਚ ਤ੍ਰਿੰਝਣਾਂ ਫਿਰੇ ਮਟਕਦੀ,
ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਚ ਸਰਦਾਰੀ।
ਪਿੰਡ ਦੇ ਗੱਭਰੂ ਆਹਾਂ ਭਰਦੇ,
ਦਿਲ ਤੇ ਚੱਲਦੀ ਆਰੀ।
ਆਪੇ ਲੈ ਜਾਣਗੇ
ਲੱਗੂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰੀ।
ਚੰਦ ਸਿੰਘ ਕੋਲੋਂ ਜੀਹਨੇ ਸਿਖਿਆ ਸੀ ਸਮੇਧੀ ਜੱਗ
ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਦਿਖਾਵੇ ਐਸੀ ਜੰਨ ਵੇ
ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਇੱਕ ਛੜਾ ਸੁਣੀਦਾ,
ਨਾਂ ਉਹਦਾ ਕਰਤਾਰੀ,
ਰਾਤੀ ਮੈਥੋ ਦਲ ਲੈ ਗਿਆ,
ਲੱਗੀ ਬੜੀ ਕਰਾਰੀ,
ਨੀ ਚੰਦਰੇ ਨੇ ਹੋਰ ਮੰਗਲੀ,
ਮੈ ਵੀ ਕੜਛੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਾਰੀ,
ਨੀ ਚੰਦਰੇ
ਕਾਨੀ-ਕਾਨੀ-ਕਾਨੀ
ਲੰਮਾ ਸਾਰਾ ਘੁੰਢ ਕੱਢਿਆ
ਤੇਰੀ ਨਖਰੋ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਪਛਾਣੀ
ਭਾਬੀ ਤੇਰੀ ਤੋਰ ਵੇਖ ਕੇ
ਮੈਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਸੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਣੀ
ਮੈਂ ਨੀ ਤੇਰਾ ਮੁੱਖ ਵੇਖਿਆ
ਕੋਈ ਲੱਗਦੀ ਪੁੱਠੀ ਕਹਾਣੀ
ਲੋਕੋ ਵੀਰ ਠੱਗਿਆ ਗਿਆ
ਭਾਬੀ ਨਿਕਲ ਗਈ ਕਾਣੀ।
ਕੋਈ ਹਾਲੇ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀ ਰਾਖ ਫੋਲੀ ਜਾ ਰਿਹੈ ‘ਮਾਨਵ’ ,
ਬੁਝੇ ਹੋਏ ਸਿਵੇ ‘ਚੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਲੱਭਿਆ ਹੋਣੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੀ ਇਕ ਅਨਜਾਣ ਕਿਤਾਬ ਵਰਗੀ ਆ,
ਅਗਲੇ ਪੰਨੇ ‘ਤੇ ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।
ਇੱਛਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਵਿਕਾਸ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖ ਹੁਣ ਵੀ ਗੁਫ਼ਾਵਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਵੀ ਡੁੱਬਦੀ ਬੇੜੀ, ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਦਾ ਹੈ ਨਾਂ ਲਗਦਾ
ਮਲਾਹਾਂ ਦੀ ਤਾਂ ਬਦ-ਨੀਤੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਢੱਕੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਝੇਰੇ।
ਚਲੋ ਭਰਾਵੋ ਜੰਝ ਚੜ੍ਹ ਚੱਲੀਏ,
ਪਾ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੇ ਸੇਹਰੇ।
ਗਲ ਵਿਚ ਪਾ ਲਓ ਹਾਰ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ,
ਬਾਗੀਂ ਫੁੱਲ ਬਥੇਰੇ।
ਸ਼ਗਨਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਰਾਹ ਰੋਕ ਲਈ,
ਕੁੜੀਆਂ ਘੱਤ ਲਏ ਘੇਰੇ।
ਹੀਰ ਮਜਾਜਣ ਦੇ,
ਹੁਣ ਪੜ੍ਹ ਦੇ ਬਾਹਮਣਾਂ ਫੇਰੇ।
ਸਾਰੇ ਤਾਂ ਗਹਿਣੇ ਤੇਰੇ ਮਾਪਿਆ ਨੇ ਪਾਏ,
ਇੱਕੋ ਤਬੀਤ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋਂ ਪਾਵੇ ਤਾਂ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋ