ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਬੱਚੇ ਬੁੱਢੇ ਭੁੱਖੇ ਮਰ ਗੇ,
ਏਹ ਕਾਹਨੂੰ ਦੱਦ ਲਾਈ।
ਪੰਜ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਮਰ ਜਾਵਣ,
ਛੇਵਾਂ ਮਰੇ ਜਵਾਈ।
ਰਹਿੰਦਾ ਖੂੰਹਦਾ ਬੁੱਢੜਾ ਮਰ ਜੇ,
ਜੀਹਦੇ ਲੜ ਤੂੰ ਲਾਈ।
ਗਾਲ੍ਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ,
ਕੀਹਨੇ ਦੇਣ ਸਿਖਾਈ।
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਵੀਰੇ ਖੁੰਢਾ ਉੱਤੇ ਬਹਿੰਦੇ,
ਮੇਰਾ ਵੀਰਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਸੋਨੇ ਦੀ ਦਾਤਣ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀਂ,
ਜਿਹਦੇ ਸੋਨੇ
ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਬੁਝਿਆ, ਹੁਣ ਬੁਝਿਆ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਨ੍ਹੇਰੀ ਵਿੱਚ ਦੀਪ ਨਿਰੰਤਰ ਜੱਗਦਾ ਹਾਂ।
ਯਾਰੀ ਲਾਉਣ ਦਾ ਦੱਸਾਂ ਤਰੀਕਾ
ਬਹਿ ਕੇ ਰੋੜ ਚਲਾਈਏ
ਜੇ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਰੋੜ ਸਹਿ ਲਿਆ |
ਹੱਥ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਪਾਈਏ
ਜੇਕਰ ਤੈਨੂੰ ਕੱਢੇ ਗਾਲੀਆਂ
ਭੱਜ ਕੇ ਭੈਣ ਬਣਾਈਏ
ਅੰਗ ਦੀ ਪਤਲੀ ਦੇ
ਨਾਲ ਸਤੀ ਹੋ ਜਾਈਏ।
ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ
ਮਿੱਟੀ ਪੈਣ ਨਾਲ ਕਦੇ ਅੰਦਰਲੀ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ |
ਇਹਨਾਂ ਬੁੱਢਿਆਂ ਨੂੰ ਭੇਜੋ ਸ਼ਹਿਰ ਜਲੰਧਰ
ਇਹਨਾਂ ਬੁੱਢਿਆਂ ਨੂੰ ਡੱਕ ਦੋ ਪਿਛਲੇ ਅੰਦਰ
ਅੰਦਰੋਂ ਸਾਰਾ ਖ਼ਾਲੀ ਹਾਂ ਐਵੇਂ ਭਰਿਆ ਲਗਦਾ ਹਾਂ
‘ਕੱਲਾ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਂਦਾ ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਹਸਦਾ ਹਾਂ
ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਹੁਰਿਆਂ ਦੇ,
ਮੱਕੀ ਗੁੱਡਣ ਲਾਈ।
ਮੱਕੀ ਗੁੱਡਦੀ ਦੇ ਪੈਗੇ ਛਾਲੇ,
ਮੁੜ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆਈ।
ਘਰ ਆਈ ਸੱਸ ਦੇਵੇ ਗਾਲਾਂ,
ਖਾਲੀ ਕਾਹਤੋਂ ਆਈ।
ਦਰ ਘਰ ਸੌਹਰਿਆਂ ਦੇ,
ਕੈਦ ਕੱਟਣ ਨੂੰ ਆਈ।
ਜਿਹੜੀ ਗਿੱਧਾ ਨਾ ਪਾਉ ਰੰਨ ਬਾਬੇ ਦੀ,
ਜਿਹੜੀ ਗਿੱਧਾ ……………
ਰਹੇਗੀ ਕੈਦ ਨਾ ਇਹ ਮੁਜ਼ਰਿਆਂ ਤੇ ਪਿੰਜਰਿਆਂ ਅੰਦਰ।
ਗ਼ਜ਼ਲ ਨੇ ਮੌਲਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸੁਤੰਤਰ ਅੰਬਰਾਂ ਅੰਦਰ।
ਮੈਂ ਤੇ ਜਠਾਣੀ ਦੋਵੇਂ ਤੀਰਥਾਂ ਨੂੰ ਚੱਲੀਆਂ
ਜੇਠ ਖੜ੍ਹਾ ਪੁੱਛੇ
ਦੋਵੇਂ ਕੱਲੀਆਂ ਕਿਉਂ ਚੱਲੀਆਂ
ਟੈਮ ਗੱਡੀ ਦਾ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ
ਨੀ ਜੇਠ ਮਾਰ ਕੇ
ਦੁਹੱਥੜਾ ਰੋਣ ਲੱਗਿਆ।
ਸਮਾਂ ਸਹੀ ਹੋਣ ਤੱਕ ਸਬਰ ਕਰੋ
ਤੇ ਹਾਲਾਤ ਸਹੀ ਹੋਣ ਤੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼