ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨੀਆਂ ਸੰਪੂਰਨ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ,
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਓਨੀਆਂ ਹੀ ਅਧੂਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਲੜਕੀ ਇਕ ਵਸਤੂ ਦਾ ਨਾਂ ਹੈ ਵਸਤੂ ਵਾਂਗ ਸਜਾਈ ਜਾਵੇ
ਲੋੜਵੰਦ ਨੂੰ ਘਰੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਨਿਰਸੰਕੋਚ ਵਿਖਾਈ ਜਾਵੇ
ਆਰੇ! ਆਰੇ! ਆਰੇ!
ਲੰਮਾ ਸਾਰਾ ਘੁੰਡ ਕੱਢ ਕੇ,
ਕਿਥੇ ਚੱਲੀ ਏਂ ਪਤਲੀਏ ਨਾਰੇ।
ਤਿੱਖੀਆਂ ਨਾਸਾਂ ਤੇ,
ਲੌਂਗ ਚਾਂਭੜਾਂ ਮਾਰੇ।
ਮੱਥਾ ਤੇਰਾ ਚੰਨ ਵਰਗਾ,
ਨੈਣ ਜਿਵੇਂ ਅੰਗਿਆਰੇ।
ਹਾਲੀਆਂ ਨੇ ਹਲ ਡੱਕ ਲਏ,
ਤੇਰਾ ਨਖਰਾ ਦੇਖ ਮੁਟਿਆਰੇ।
ਹੱਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਪਿੱਛੇ ਸੱਜਣਾ ਰਾਜ ਬੜੇ ਨੇ
ਕਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੇ ਅੱਗੇ ਬਾਜ਼ ਖੜੇ ਨੇ….
ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਪੀਤੀ ਕੌਲੀਆਂ ਗਲਾਸਾਂ ਨਾਲ,
ਜੀਜੇ ਨੇ ਪੀਤੀ ਬਾਟੇ ਨਾਲ,
ਚੜਗੀ ਉਏ ਛਰਾਟੇ ਨਾਲ,
ਚੜਗੀ
ਖੇਤ ਗਈ ਸੀ ਕੀ ਕੁਛ ਲਿਆਂਦਾ
ਭਰੀ ਲਿਆਏ ਆਗਾਂ ਦੀ
ਜੋੜੀ ਓਏ
ਜੋੜੀ ਕਾਲੇ ਨਾਗਾਂ ਦੀ।
ਕਾਲੇ ਸੈਂਡਲ ਲਾਲ ਜਰਾਬਾਂ
ਪਹਿਨ ਪਤਲੀਏ ਨਾਰੇ
ਪਹਿਲਾਂ ਤੈਨੂੰ ਖੇਤ ਉਡੀਕਿਆ
ਫੇਰ ਉਡੀਕਿਆ ਵਾੜੇ
ਜੱਦੀਏ ਪਿਆਰ ਦੀਏ
ਯਾਰ ਮਰ ਗਿਆ ਪਾਲੇ।
ਅਸੀਂ ਕਿੱਕਰਾਂ ਤੋਂ ਕਿਰੇ ਹੋਏ ਫੁੱਲ ਹਾਣੀਆ।
ਕਦੇ ਪਿਆ ਨਾ ਪਵੇਗਾ ਸਾਡਾ ਮੁੱਲ ਹਾਣੀਆ।
ਅਮਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਗਿਆਨ , ਫਾਲਤੂ ਭਾਰ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਨ ਬਰਾਬਰ ਹੈ।
ਹੁਕਮ ਚੰਦ ਜਾ ਰਿਆ ਸੈ ਢਾਕੇ ਬਾਡਰ ਪੈ
ਪਾਛੈ ਜੋਰੋ ਨੇ ਜਾਮਿਆ ਰਾਮ ਰਤਨ
ਤੰਨੈ ਖੇਲਣੇ ਨੈ ਖਿਲੌਣਾ ਪਾ ਗਿਆ
ਤਾਏ ਗੈਲਿਆਂ ਮਿਲੈ ਸੈ ਇਸਕੀ ਸਕਲ
ਜੰਗਲ ਦੇ ਰੁੱਖ ਪਏ ਉਦਾਸੇ ਫੁੱਲ ਕਲੀਆਂ ਮੁਰਝਾਏ
ਚਹੁੰ ਕੂਟਾਂ ਵਿਚ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ ਕੌਣ ਬੁਝਾਏ
ਸੂਰਜ ਦੀ ਧੁੱਪ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਧਰਤੀ ਧੁਆਂਖੀ ਧੁਆਂਖੀ
ਰਖ ਲੈ ਜਗਤ ਜਲੰਦਾ ਅਪਣਾ ਸਾਨੂੰ ਮੂਲ ਨਾ ਭਾਏ
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਹੱਥੀ ਕੱਢਿਆ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ।
ਦੁਨੀਆਂ ਖੂਹ ’ਚ ਪਵੇ,
ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇ ਉਕਰਿਆ ਨਾਵਾਂ।
ਜਿਥੋਂ ਜਿਥੋਂ ਤੂੰ ਲੰਘਦੀ,
ਉਥੇ ਮਹਿਕ ਗਈਆਂ ਨੇ ਰਾਹਵਾਂ।
ਧੂੜ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ,
ਚੱਕ ਚੱਕ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਲਾਵਾਂ।
ਸੱਦ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ ,
ਜਿੰਦੜੀ ਤੇਰੇ ਨਾਉਂ ਕਰ ਜਾਵਾਂ।