ਹੁਣ ਚਾਹ ਤੇ ਕੀ ਲਿਖਾਂ
ਚਾਹ ਪੀਵਾਂ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਲਿਖਾਂ
Sandeep Kaur
ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰਹੀ ਦਾ
ਜੋ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਾ
ਮਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਜਿਵੇਂ ਹਾੜ੍ਹ ਮਹੀਨੇ ਠੰਡੀਆਂ ਛਾਵਾਂ
ਰੱਬਾ ਰੱਖੀਂ ਵਸਦੀਆਂ ਤੂੰ ਸਭਨਾ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾ
ਕਰੋ ਉਹੀ ਜ਼ੋ ਦਿਲ ਕਹੇ
ਉਹ ਨਹੀਂ ਜ਼ੋ ਲੋਕ ਕਹਿਣ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਚੁੱਕਦਾ ਵਾਂ
ਮੈਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਆਪਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਵਾਂ
ਚਾਬੀ ਗਵਾਚੇ ਜਿੰਦਰੇ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ
ਅੱਜ ਕੱਲ ਲੋਕ ਚਾਬੀ ਨੀ ਲੱਭਦੇ ਜਿੰਦਰਾ ਤੋੜ ਦਿੰਦੇ ਨੇ
ਲੱਗੇ ਚੋਟ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਆਪੇ ਮਾਂ ਨਿਕਲੇ
ਮਾਂ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਖੌਰੇ ਤਾਂ ਨਿਕਲੇ
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ‘ਚ ਵਧੀਆਂ ਆਂ
ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦਾ ਠੇਕਾ ਨੀਂ ਲਿਆ
ਕਦੇ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਉਹ ਲੋਕ
ਜਿਹਨਾਂ ਨੇਂ ਇਸ਼ਕ ਚਾਹ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੋਵੇ
ਦਿਲ ਦਰਿਆਂ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਡੂੰਘੇ ਕੋਣ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਣੇ
ਗੁਲਾਮ ਫਰੀਦਾ ਦਿਲ ਉਥੇ ਦਈਏ ਜਿੱਥੇ ਅਗਲਾ ਕਦਰ ਵੀ ਜਾਣੇ
ਤੁਸੀ ਚਾਹੇ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਵੱਡੇ ਹੋ ਜਾਉ
ਜਦੋਂ ਤੁਸੀ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ
ਤਾਂ ਮਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਜਰੂਰ ਆਵੇਗੀ
ਝੂਠੀ ਸ਼ਾਨ ਦੇ ਪੰਛੀ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫੜਫੜਾਉਂਦਾ ਨੇਂ
ਬਾਜ਼ ਦੀ ਉਡਾਨ ਵਿੱਚ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ