ਗੀਤ ਗਾ ਨਾ ਬੁਲਬੁਲੇ ਤੂੰ ਸਾਜਗਰ ਨਾ ਹੈ ਸਮਾਂ,
ਘੂਕ ਸੁੱਤੇ ਬਾਗ ਮੇਰੇ, ਜਾਗਦਾ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਹੈ।
ਪੇਟ ਖਾਤਰ ਜੋਗ ਲੈ ਕੇ, ਜਾ ਰਹੇ ਪੂਰਨ ਘਰੋਂ
ਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਨੂੰ ਲੈਣ ਲੂਣਾ, ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਲਵਾਨ ਹੈ।
ਨੀ ਤੇਰੇ ਮਾਰੇ ਨੇ ਕਰਿਆ ਫੈਸਲਾ
ਛਾਪ ਕਰਾ ਕੇ ਲਿਆਂਦੀ
ਸੱਜੀ ਉਂਗਲ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲੈ ਵੈਰਨੇ
ਕਿਉਂ ਜਾਨ ਤੜਫਾਂਦੀ
ਛੇਤੀ ਕਰ ਕੁੜੀਏ
ਜਾਨ ਨਿੱਕਲਦੀ ਜਾਂਦੀ
ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋਗੇ
ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਹਿੰਮਤ ਹੈ।
ਟੁਟਿਆ ਫਿਰੇ ਦਰਦੀ ਹੁਣ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ
ਸੋਚ ਕਿਉਂ ਬੇਈਮਾਨਾਂ ਲਈ ਅਸੀਂ ਮਰਦੇ ਰਹੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ , ਸੁਰੈਣ।
ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ, ਸਭ ਜੱਗ ਜਾਣੇ,
ਨਹੀਂ ਮਮਤਾ, ਤਾਂ ਡੈਣ।
ਵਰਤਦਿਆਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ,
ਕੀ ਭਾਈ, ਕੀ ਭੈਣ ?
ਪੈਸਾ ਪਿਓ ਹੈ ਸਭ ਦਾ..
ਨਾ ਭਾਈ, ਨਾ ਭੈਣ॥
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਸੰਘੋਲ।
ਸਾਹਨੇ ਕੋਲੋ, ਸਾਹਨੀ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਜਰਗ ਦੇ ਕੋਲੇ ਹੋਲ।
ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਯੋਧੇ ਤੇ ਬਲਕਾਰੀ,
ਨਾ ਫੋਲਣੇ ਢੋਲ।
ਚਮਦਿਆਂ ਦੀ ਪਰ ਹੁੰਦੀ ਚਰਚਾ,
ਨਾਲੇ ਵੱਜਦੇ ਢੋਲ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਸਲਾਣਾ।
ਲਾਟ ਵਾਂਗ ਤੂੰ ਭਖ ਭਖ ਉੱਠਦੀ,
ਗੱਭਰੂ ਮੰਨਗੇ ਭਾਣਾ।
ਝੁੱਕ ਝੁੱਕ ਦੇਖਣ ਗੱਭਰੂ ਸਾਰੇ,
ਕੀ ਰੰਕ ਕੀ ਰਾਣਾ।
ਸੋਭਾ ਆਪਣੀ ਐ..
ਆਪਣਾ ਕੀਤਾ ਪਾਣਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਬੋਝਲਾ।
ਮੀਆਂ ਦਾ ਹੈ, ਮਲੇਰ ਕੋਟਲਾ,
ਸਿੰਘਾ ਦਾ ਬੁੱਝਲਾ ਕੋਟਲਾ।
ਸਬਰ ਸਦਾ ਰੱਖੇ ਪੋਟਲੀ,
ਭੁੱਖੜ ਰੱਖਦੇ ਪੋਟਲਾ।
ਖਾਂਦੇ ਪੰਗਤ ਦਾ…….,
ਕੀ ਹੋਟਲਾ ਕੀ ਮੋਟਲਾ ?
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਛੰਨਾ।
ਗਲ੍ਹ ਵਿੱਚ, ਹਾਰ ਹਮੇਲਾਂ ਸੋਹਣ,
ਮੋਢੇ ਸੋਹਣ ਗੰਨਾਂ।
ਨ੍ਹੇਰੀ ਆਉਂਦੀ, ਬਾਂਸ ਝੁਕੇਂਦੇ,
ਪਿੱਪਲ-ਬੋਹੜ ਭੰਨਾਂ।
ਭਗਤੀ ਜੱਗ ਕਰਦਾ…..,
ਰੱਬ ਪਾ ਗਿਆ ਧੰਨਾਂ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰੀਮਾ।
ਕਣਕ ਮੰਨਦੀ ਵੱਧ ਸੁਹਾਗਾ,
ਚਣੇ ਭਾਲਦੇ ਢੀਮਾ।
ਬੋਤਾ ਮੰਗਦਾ ਪੱਤ ਫਲੀ ਦਾ,
ਬੱਕਰੀ ਭਾਲੇ ਰੀਣਾ।
ਲੱਕੀ ਕਬੂਤਰੀਏ………….,
ਪੱਟ-‘ਤਾ ਕਬੂਤਰ ਚੀਨਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਕਿਵਾਣਾ।
ਸਾਹਨੇ ਕੋਲ, ਸਾਹਨੀ ਸੁਣੀਂਦੀ,
ਕਟਾਣੀ ਕੋਲ, ਕਟਾਣਾ।
ਜਰਗ ਕੋਲ, ਜਰਗੜੀ ਵਸਦੀ,
ਮੱਲੀ ਪੁਰ-ਜਟਾਣਾ।
ਰਹਿਣਾ, ਚੁੱਪ ਕਰ-ਕੇ…..,
ਏਦੂੰ ਕੌਣ ਸਿਆਣਾ।
ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ!
ਵੇ ਇਕ ਤੈਨੂੰ ਗੱਲ ਦੱਸਣੀ,
ਜੱਗ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਓਹਲੇ।
ਦਿਲ ਦਾ ਮਹਿਰਮ ਉਹ,
ਜੋ ਭੇਦ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਆਹ ਲੈ ਫੜ ਮੁੰਦਰੀ,
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਤੇ ਡੋਲੇ।
ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਕਰ ਜਿਗਰਾ,
ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਹਿਜਰਾਂ ਦੇ ਫੋਲੇ।
ਨਣਦ ਕੁਆਰੀ ਦਾ
ਦਿਲ ਖਾਵੇ ਹਿਚਕੋਲੇ।