ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਤਨੇ ਚੰਗੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ।
ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਰੁੱਸਿਆ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ
ਅੱਜਕਲ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਜੇ ਹੈ ਬਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਤਾਂ ਰਖ ਤੀਰਾਂ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ
ਜਿਸ ਬੱਕੀ ਨੂੰ ਸਲਾਹੇਂ ਉਹਦੀ ਵਾਗ ਵੀ ਸੰਭਾਲ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਪਾਰੀ।
ਬੀਹੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਛੜਾ ਸੀ ਰਹਿੰਦਾ,
ਨਾਉਂ ਓਹਦਾ ਗਿਰਧਾਰੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੰਰਵੀਂ ਦਾਲ ਲੈ ਗਿਆ,
ਕਹਿੰਦਾ, ਬੜੀ ਕੁਰਾਰੀ।
ਜੇਠ ਨੇ ਦਾਲ ਮੰਗ ਲੀ..
ਭਾਬੀ ਕੜਛੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਾਰੀ।
ਛੱਲਾ ਓਏ,ਛੱਲਾ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਦਾ,
ਰਾਂਝਾ ਓਏ ਰਾਂਝਾ ਪੁੱਤ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦਾ,
ਰਾਂਝਾ ਓਏ …….,
ਸਿਰ ਤਲੀ ’ਤੇ ਧਰਨ ਦਾ ਜੇ ਹੌਸਲਾ ਹੈ।
ਫਿਰ ਇਕੱਲਾ ਆਦਮੀ ਹੀ ਕਾਫ਼ਲਾ ਹੈ।
ਅੱਖਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਗੋਲ ਬੋਲਣੇ
ਮੂੰਹ ਤੇਰੇ ਤੇ ਛਾਈਆਂ
ਰੂਪ ਗਵਾ ਲਿਆ ਨੀ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਲਾਈਆਂ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਸਵੀਕਾਰ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨੀਆਂ ਆ ਜਾਣ,
ਉਹ ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕਦੇ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਮੀਂਹ ਬਰਸੇ ਬੀਂਡੇ ਬੋਲਦੇ
ਕੋਈ ਚੜ੍ਹਿਆ ਮਹੀਨਾ ਸੌਣ
ਮੇਰੇ ਲਾਏ ਦੋਹੇ ਦਾ
ਬੇ ਦੱਸ ਮੋੜ ਕਰੂਗਾ
ਬੇ ਸਮਝ ਗਿਆਨੀਆਂ ਬੇ ਕੌਣ
ਪਿਛਲੀ ਰਾਤ ਸੀ ਮਾਣੀ ਜਿਸ ਨੇ ਇਕ ਘੁੱਗੀ ਦੇ ਨਾਲ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ ਓਸੇ ਨੇ ਦੁਰਕਾਰੀਆਂ ਘੁੱਗੀਆਂ
ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਸਨ ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ
ਭੁੱਖ ਬਿਠਾਈਆਂ ਕੋਠੇ ਕਰਮਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਘੁੱਗੀਆਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਰਾਈਆ।
ਮਾਮੇ ਕੰਜਰਾਂ ਨੇ,
ਕੁੜੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਸਕੂਲੇ ਲਾਈਆਂ।
ਛੁੱਟੀ ਹੋਈ ਐਵਤਾਰ ਦੀ,
ਲੀੜੇ ਧੋਣ ਨਹਿਰ ਤੇ ਆਈਆਂ।
ਕੁੜਤੀ ਤੇ ਮੋਰਨੀਆਂ.
ਗੱਭਰੂ ਪੱਟਣ ਨੂੰ ਪਾਈਆਂ।
ਛੱਲਾ ਓਏ,ਛੱਲਾ ਗਲ ਦੀ ਗਾਨੀ ਆ,
ਰਾਂਝਾ ਓਏ,ਰਾਂਝਾ ਦਿਲ ਦਾ ਜਾਨੀ ਆ,
ਰਾਂਝਾ …….,