ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਸੀ ਪੁੱਤਰਾ ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਵਾਰਨਾ
ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਖਿਡਾਉਣਾ ਮੇਰੀ ਰੀਝ ਰਹਿ ਗਈ
ਸਿਹਰਾ ਨਹੀਓ ਸਿਰ ਤੇ ਕਫ਼ਨ ਪੈ ਗਿਆ
ਤੈਨੂੰ ਪੁੱਤਰਾ ਵਿਆਹ ਕੇ ਅੱਜ ਮੌਤ ਲੇ ਗਈ
ਫੇਲ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ ਤੇ
ਕਾਮਯਾਬ ਨੂੰ ਪਿਸਤੌਲ
ਲੱਗੀ ਹੋਸ਼ੋਰ ਏ-ਕਾਂਵਾਂ ਦੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਪੁੱਤ ਤੁਰ ਗਏ
ਰੂਹ ਕੰਬ ਗਈ ਮਾਂਵਾਂ ਦੀ
ਮੇਰੀ ਕਬਰ ਪੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਨਾ ਬਨਾਇਆ ਜਾਏ
ਅਗਰ ਕੋਈ ਇਤਨਾ ਖੈਰ-ਖਵਾਹ ਹੋ ਤੋ ਸਾਥ ਦਫਨਾਇਆ ਜਾਏ” ਜੌਹਨ ਐਲੀਆ,
ਅਲਵਿਦਾ ਝੋਟੇਆ .. ਤੇਰਾ ਨਵਾਂ ਨੂੰ ਆ ,
“ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ Titanic”
ਕਿਉਂਕਿ titanic ਡੁੱਬ ਵੀ ਗਿਆ ਪਰ ਸਮੁੰਦਰ ‘ਚ ਗੱਲਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਦੀਆਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀਆਂ…
ਬੱਸ ਤੂੰ ਓਹੀ ਆਂ ਪੰਜਾਬ ਦਾ….
ਛੋਲੇ ਛੋਲੇ ਛੋਲੇ,
ਨੀ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਵੀਰੇ ਦੇ ਕੌਣ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੇ,
ਨੀ ਅੱਜ …….,
ਰਬਾਬ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਵੱਲ ਸਾਨੂੰ,
ਅਜੇਹੇ ਸਾਜ਼ ਦਾ ਜਣਿਆ ਪੰਜਾਬ ਬਣ ਜਾਈਏ।
ਮੇਰੇ ਤੇ ਮਾਹੀ ਦੇ
ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਾਏ ਨੀ
ਘਰ ਘਰ ਹੋਣਗੀਆਂ
ਜਦ ਮੈਂ ਡੋਲੀ ਚੜ੍ਹਗੀ
ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਸਭ ਰੋਣਗੀਆਂ
ਤੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਧੜਕੂ ਮਾਏ
ਜਦ ਮੈਂ ਘੁੰਡ ਵਿੱਚ ਰੋਈ
ਮੈਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦੇ ਅੰਮੀਏ
ਨੀ ਮੈਂ ਕੋਠੇ ਜਿੱਡੀ ਹੋਈ।
ਸੰਸਾਰ ਇਕ ਖਤਰਨਾਕ ਪਿੜ ਹੈ
ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਥੇ ਬੁਰਾਈ ਹੈ
ਪਰ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਏਥੇ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ
ਜੋ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਦੇਖਦੇ ਹਨ
ਪਰ ਕਰਦੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ।
ਸਜ਼ਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਗੁਜ਼ਰੇ ਹੋਏ ਵਕਤ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਉ
ਸਿੱਠਣੀਆਂ ਦੀ ਪੰਡ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿਆਂ ਜੀਜਾ
ਬੇ ਕੋਈ ਦੋਹਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿਆਂ ਖੂਹ
ਤੂੰ ਬੀ ਕੋਈ ਦੋਹਾ ਜੋੜ ਲੈ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਛੱਡ ਜਾ ਪਿੰਡ ਦੀ (ਟੱਪ ਜਾ)
ਬੇ ਸੁਣਦਿਆਂ ਕੰਨ ਕਰੀਂ ਬੇ-ਜੂਹ
ਇਹ ਬਾਜ਼ੀ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਕਿੰਜ ਆਉਂਦੀ ਝੱਲੀਏ
ਤੂੰ ਦਹਿਲਾ ਸੀ ਕਿਉਂ ਸੁੱਟਿਆ ਰਾਣੀ ਉਪਰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਬੁਆਣੀ।
ਜਰਗੜ ਕੋਲੇ, ਜਰਗ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਕਟਾਣੇ ਕੋਲ ਕਟਾਣੀ।
ਸਾਹਨੀ, ਸਾਹਨੇ ਕੋਲ ਸੁਣੀਂਦੀ,
ਘਲੋਟੀ ਕੋਲ ਘੁਡਾਣੀ।
ਰਾੜਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ…….
ਸੁਣ ਲੈ ਮਿੱਠੀ ਬਾਣੀ।