ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਅਜਨਾਲਾ।
ਬਾਬਾ ਵਿਆਹਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ,
ਓਹ ਹੈ ਸ਼ਹਿਰ ਬਟਾਲਾ।
ਸਿੱਧਾਂ-ਬਾਬੇ ਕੀਤੀ ਗੋਸ਼ਟ,
ਓਹ ਹੈ ਅਚੱਲ ਬਟਾਲਾ।
ਬਾਬੇ ਸਿੱਧਾਂ ਨੂੰ…..
ਦੱਸਿਆ ਸਿੱਧਾ ਚਾਲਾ।
ਜਾ ਵੇ ਢੋਲਣਾ,
ਮੈ ਨੀ ਬੋਲਣਾ,
ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਬੱਸ,
ਵੇ ਰਾਤੀ ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ,
ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ ਸੀ ਦੱਸ,
ਵੇ ਰਾਤੀ ……….,
ਸਵੇਰ ਉਠਦੇ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਪੜ੍ਹੇ ਚਿਹਰਾ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹੀ,
ਇਹ ਦਿਲ ਚਾਹੇ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਸੁਬਹਾ ਦਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਬਣ ਜਾਵਾਂ।
ਰਾਹ ਤੇ ਤੇਰੀ ਬੈਠਕ ਕੁੜੀਏ
ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਆਂਡਾ
ਆਂਢੀ-ਗੁਆਂਢੀ ਸਾਰੇ ਤਪਗੇ
ਬਹਿ ਗਏ ਤਿਆਗ ਕੇ ਭਾਂਡਾ
ਤੇਰੀ ਬੈਠਕ ‘ਚੋਂ
ਨਿੱਤ ਨੀ ਸ਼ਰਾਬੀ ਜਾਂਦਾ।
ਮੂਰਖ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ
ਉਹੀ ਸਮਾਂ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ‘ਤੇ ਲਗਾਓ, ਫਾਇਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ।
ਯਾਦਾ ਵੀ ਕੀ ਕੀ ਕਰਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ,
ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਇਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਾਂ ਰੱਬਾ ਤੈਨੂੰ ਦੇ ਸਕੇਂਗਾ ਉਤਰ ਮੈਨੂੰ
ਕੁੱਲੀਆਂ ਵਿਚ ਹਨੇਰਾ ਐਪਰ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿਚ ਸਵੇਰਾ ਕਿਉਂ ਹੈ
ਇਹਨਾਂ ਨਾਨਕੀਆਂ ਨੇ ਮਣ ਮਣ ਖਾਣੇ ਮੰਡੇ
ਇਹਨਾਂ ਨਾਨਕੀਆਂ ਦੇ ਧਰੋ ਮੌਰਾਂ ਤੇ ਡੰਡੇ
ਇਹਨਾ ਨਾਨਕੀਆਂ ਨੇ ਮਣ ਮਣ ਖਾਣੇ ਛੋਲੇ
ਇਹਨਾਂ ਨਾਨਕੀਆਂ ਦੀ ਰੜੇ ਭੰਬੀਰੀ ਬੋਲੇ
ਆਇਆ ਸਾਵਣ, ਦਿਲ ਪਰਚਾਵਣ,
ਰੁੱਖ ਬੂਟੇ ਮਹਿਕਾਵੇ।
ਹੇਠ ਜੰਡੋਰੇ ਦੇ,
ਮਿਰਜਾ ਹੇਕਾਂ ਲਾਵੇ।
ਕਿੱਕਰੀਂ ਲੈ ਚੜ੍ਹਿਆ,
ਸਲੰਘਾਂ ਨਾਲ ਹਟਾਵੇ।
ਅੰਬੀਆਂ ਚੂਸਣ ਨੂੰ,
ਧਾੜ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਆਵੇ।
ਜੇ ਤੂੰ ਸੁਨਿਆਰੇ ਕੋਲੋ ਨੱਤੀਆਂ ਕਰਾਉਨੀਆਂ,
ਮੈਨੂੰ ਕਰਵਾ ਦੇ ਸੱਗੀ ਮੁੰਡਿਆਂ,
ਵੇ ਤੇਰੇ ਮਗਰ ਫਿਰੁੱਗੀ ਭੱਜੀ ਮੁੰਡਿਆਂ,
ਵੇ ਤੇਰੇ ……..,
ਸਾਗਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਪੀ ਵਾਂਗੂੰ ਛੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਂ ਰੁਲਦੇ,
ਬੂੰਦ ਸਵਾਂਤੀ ਬਣ ਕੇ ਮੋਤੀ ਪਿਆਰ ਬਣਾ ਗਿਆ ਤੇਰਾ।
ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਤੇ ਘੜੀ ਜੋ ਬੰਨ੍ਹੀ
ਸੁਣ ਪੜ੍ਹਦੀਏ ਮੁਟਿਆਰੇ
ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਕਿਤਾਬਾਂ
ਨਾਲ ਪਾੜ੍ਹਿਆਂ ਜਾਵੇਂ
ਨੀ ਮੁੰਡੇ ਤੈਨੂੰ ਖੜ੍ਹੇ ਉਡੀਕਣ
ਤੂੰ ਚੋਗਾ ਨਾ ਪਾਵੇਂ
ਇੱਕ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਲੈ ਕੇ ਲਾਵਾਂ
ਦਿਨੇ ਦਿਖਾ ਦਿਆਂ ਤਾਰੇ
ਮੇਰੀ ਬੋਲੀ ਦਾ
ਮੋੜ ਕਰੀਂ ਮੁਟਿਆਰੇ।