ਜੱਟੀ ਕੋਟਕਪੂਰੇ ਦੀ,
ਤੇ ਬਾਹਮਣ ਅੰਮਿਰਤਸਰ ਦਾ,
ਜੱਟੀ ਪਕਾਵੇ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਬਾਹਮਣ ਪੇੜੇ ਕਰਦਾ,
ਉਧਰੋ ਆ ਗਿਆ ਦਿਉਰ ਜੱਟੀ ਦਾ,
ਸੰਲਗ ਹੱਥਾਂ ਚ ਫੜਦਾ,
ਵੇ ਨਾ ਮਾਰੀ ਨਾ ਮਾਰੀ ਦਿਓਰਾ,
ਬਾਹਮਣ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ,
ਵੇ ਕੱਚੀਆਂ ਕੈਲਾਂ ਨੂੰ ਜੀ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਕਰਦਾ,
ਵੇ ਕੱਚੀਆਂ …….,
ਪਿਆਰ ਝਨਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁਬਦੇ ਜਿਹੜੇ ਸਦਾ ਲਈ ਤਰ ਜਾਂਦੇ।
ਮਹਿਰਮ ਸੰਗ ਇਕ ਮਿਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਫੇਰ ਨਾ ਵਿੱਛੜ ਜਾਂਦੇ।
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਠਿਆ ਸੋਹਣੀਏਂ
ਘਰ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਆਇਆ
ਗਲੀ-ਗਲੀ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ
ਚੌਕੀਦਾਰ ਜਗਾਇਆ
ਕੱਚੀਏ ਜਾਗ ਪਈ
ਹੱਥ ਮਰਦੇ ਨੇ ਪਾਇਆ।
ਕਦੇ ਨਾ ਕਹਿ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੁਣ ਕੇ ਵੀ
ਤਸੱਲੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਨਾ ਕਿਹਾ ਉਦਾਸੀ ਹੋਰ ਸੰਘਣੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ।
ਤਰਸਣਾ ਪੱਲੇ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ,
ਮਰਿਆ ਵਰਗੇ ਹੋ ਗਏ ਆ, ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਚੋ ਕੱਢ ਕੇ…..
ਪਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਕੇ ਮਿਲਦੀ ਹੈ; ਇਸਤਰੀਆਂ ਚੰਗੇ, ਢੁੱਕਵੇਂ ਅਤੇ ਧਿਆਨ-ਖਿੱਚਵੇਂ ਲਿਬਾਸ ਪਹਿਨਣ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਘੋਖੀਏ ਜੇ ਫ਼ਲਸਫ਼ਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਮੌਤ ਵਿਚ ਹੈ ਫ਼ਾਸਲਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ
ਕਰਤਾਰੋ ਪਰਾਂਦੀਆਂ ਤਣ ਲੈ ਨੀ
ਡੋਰਾਂ ਬੱਟ ਕੇ ਸੁੱਚੀਆਂ
ਨੀ ਆਹ ਤੇਰੀਆਂ ਭਾਬੀਆਂ ਨੀ
ਅਸਲੋਂ ਨੰਗੀਆਂ ਤੇ ਬੁੱਚੀਆਂ
ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਦੀਆਂ ਨੀ
ਨੀ ਇਹ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਲੁੱਚੀਆਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਅਜਨਾਲਾ।
ਬਾਬਾ ਵਿਆਹਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ,
ਓਹ ਹੈ ਸ਼ਹਿਰ ਬਟਾਲਾ।
ਸਿੱਧਾਂ-ਬਾਬੇ ਕੀਤੀ ਗੋਸ਼ਟ,
ਓਹ ਹੈ ਅਚੱਲ ਬਟਾਲਾ।
ਬਾਬੇ ਸਿੱਧਾਂ ਨੂੰ…..
ਦੱਸਿਆ ਸਿੱਧਾ ਚਾਲਾ।
ਜਾ ਵੇ ਢੋਲਣਾ,
ਮੈ ਨੀ ਬੋਲਣਾ,
ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਬੱਸ,
ਵੇ ਰਾਤੀ ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ,
ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ ਸੀ ਦੱਸ,
ਵੇ ਰਾਤੀ ……….,
ਸਵੇਰ ਉਠਦੇ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਪੜ੍ਹੇ ਚਿਹਰਾ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹੀ,
ਇਹ ਦਿਲ ਚਾਹੇ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਸੁਬਹਾ ਦਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਬਣ ਜਾਵਾਂ।
ਰਾਹ ਤੇ ਤੇਰੀ ਬੈਠਕ ਕੁੜੀਏ
ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਆਂਡਾ
ਆਂਢੀ-ਗੁਆਂਢੀ ਸਾਰੇ ਤਪਗੇ
ਬਹਿ ਗਏ ਤਿਆਗ ਕੇ ਭਾਂਡਾ
ਤੇਰੀ ਬੈਠਕ ‘ਚੋਂ
ਨਿੱਤ ਨੀ ਸ਼ਰਾਬੀ ਜਾਂਦਾ।