ਨੀ ਉਹ ਕੌਣ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਮਜਾਜ਼ ਬੜਾ
ਨੀ ਉਹ ਕੌਣ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਮਜਾਜ਼ ਬੜਾ
ਕਹਿੰਦਾ ਸਾਉਣ ਦੇ ਛਰਾਟੇ ਵਾਂਗੂੰ
ਚੱਕ ਲੈ ਘੜਾ
ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਗਿਣਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਦੋਸਤ ਕਦੀ ਇਤਨੇ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਗਿਣਨ ਦੀ ਲੋੜ ਪਵੇ।
ਜਦੋਂ ਦੇ ਜੰਗਲੀ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰੀ ਹੱਥ ਲੱਗੇ ਨੇ
ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਮਹਿਕ ਮੋਈ ਹੈ ਬਗੀਚੇ ਦੇ ਗੁਲਾਬਾਂ ‘ਚੋਂ
ਨੰਦ ਕੁਰ ਬੀਬੀ ਬੰਨ੍ਹੇ ਨੇ ਸ਼ਰਬਤੀ ਚੀਰੇ,
ਨੀ ਆ ਜਾ ਧੀਏ ਸਰਦਲ ਤੇ
ਤੇਲ ਚੋਅ ਨੀ ਆਏ ਨੇ ਤੇਰੇ ਵੀਰੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਖਾਰੇ।
ਖਾਰੇ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾਰ ਸੁਣੀਂਦੀ,
ਅੰਬਰੋਂ ਤੋੜਦੀ ਤਾਰੇ।
ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ,
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਸ਼ੱਕਰ ਪਾਰੇ।
ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ਨੇ ………,
ਪੰਛੀ ਲਾਹ ਲਾਹ ਮਾਰੇ।
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਬੜੀ ਕੁਪੱਤੀ,
ਸਾਨੂੰ ਪਾਉਣ ਨਾ ਦੇਵੇ ਜੁੱਤੀ,
ਮੈ ਵੀ ਜੁੱਤੀ ਪਾਉਨੀ ਆ,
ਮੁੰਡਿਆਂ ਰਾਜੀ ਰਹਿ ਜਾ ਗੁੱਸੇ,
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਬੜਕਾਉਨੀ ਆ,
ਮੁੰਡਿਆਂ ਰਾਜੀ ……..,
ਚਰਖਾ ਮੇਰਾ ਖਾਸ ਕਿੱਕਰ ਦਾ
ਮੈਂ ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਪੋਰਾ
ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਹੈ ਨੀ ਘਾਟਾ
ਨਾ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਤੋੜਾ
ਏਸ ਮਝੇਰੂ ਦਾ
ਖਾ ਜੂ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਝੋਰਾ।
ਮੈਨੂੰ ਆਖ਼ਿਰ ਜੀਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ,
ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਜ਼ਾਬਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਕਿਉਂ ਮਰਾਂ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਰਾਹ ਲੱਭ ਜਾਵੇਗਾ
ਪਰ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਮਿਲੇਗਾ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਮੀਂਹ ਪਿਆ ਪੈਂਦਾ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਮੀਂਹ ਪਿਆ ਪੈਂਦਾ
ਗੋਡੇ ਗੋਡੇ ਘਾਹ
ਵੇ ਰਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾਂਗੇ
ਦੋਵੇਂ ਭੈਣ ਭਰਾ
ਵੇ ਰਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾਂਗੇ
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਸ਼ਹਿਰੀ, ਜਿੱਦਾਂ ਮੋਰ ਕਲਹਿਰੀ
ਸੋਹਣੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਇਹ ਆਸ਼ਕ, ਸਭ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵੈਰੀ
ਕੰਨੀਂ ਨੱਤੀਆਂ ਥੱਲੇ ਹਾਂਡੇ ਗੱਭਰੂ ਛੈਲ ਛਬੀਲੇ
ਰੀਝਾਂ ਦੀ ਗਿਰਦੌਰੀ ਕਰਦੇ ਜਿਉਂ ਪਟਵਾਰੀ ਨਹਿਰੀ
ਬਚੋਲਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮੁੰਡਾ ਦਸ ਪੜ੍ਹਿਆ
ਨੀ ਉਹ ਤਾਂ ਝਾਕਦੈ ਨਿਰਾ ਬਗਲੋਲ ਖੜ੍ਹਿਆ
ਬਚੋਲਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮੁੰਡਾ ਸਰੂ ਜਿਹਾ
ਆਹ ਕੀ ਬਿਆਹੁਣ ਆ ਗਿਆ ਮਰੂ ਜਿਹਾ
ਬਚੋਲਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮੁੰਡਾ ਆਪਣੇ ਈ ਬਾਪ ਦਾ
ਸਕਲੋਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਬਾਜੀਗਰ ਦਾ ਜਾਪਦਾ
ਬਚੋਲਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮੁੰਡਾ ਖੰਡ ਦਾ ਖੇਡਣਾ
ਇਹ ਤਾਂ ਭੈਣੋਂ ਝੁੱਡੂ ਨਿਰਾ ਬੋਤੀ ਦਾ ਲੇਡਣਾ