ਨੀ ਕਿਹੜੇ ਯਾਰ ਤੋਂ ਅੰਗੀਆ ਸਮਾਇਆ
ਟਿੱਚ ਗੁਦਾਮ ਲਵਾ ਕੇ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਮਾਰਨ ਗੇੜੇ
ਚਿੱਟੇ ਚਾਦਰੇ ਪਾ ਕੇ
ਚੱਕ ਲਈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ
ਵਿੱਚ ਖਾੜੇ ਦੇ ਆ ਕੇ।
ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਮੀਦ ਨੂੰ ਜਗਾਉਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸੰਭਵ ਹੋਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਯੁਮਨ ਜਿਸ ਨੇ ਕਸਮ ਖਾ ਲਈ ਏ ਜੀਵਨ ਭਰ ਨਾ ਮਿਲਨੇ ਦੀ
ਇਹ ਕਮਲਾ ਦਿਲ ਮੁੜ ਓਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਨ ਨੂੰ ਲੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਅੱਖਾਂ ਤਾਂ ਟੀਰਮ ਟੀਰੀਆਂ
ਨੀ ਲਾੜਾ ਝਾਕੇ ਟੇਢਾ ਟੇਢਾ
ਉਹਦਾ ਬੂਥਾ ਤਾਂ ਚੱਪਣੀ ਬਰਗਾ
ਨੀ ਅੱਖ ਬੋਤੀ ਦਾ ਲੇਡਾ
ਗੋਡੇ ਭਨਾ ਲਏ ਤੁਰਦੇ ਨੇ
ਨੀ ਖਾ ਲਿਆ ਖੁਰਲੀ ਨਾਲ ਠੇਡਾ
ਨੀ ਵੱਜਿਆ ਖੁਰਲੀ ਨਾਲ ਠੇਡਾ
ਨੀਵੀਂ ਢਾਲ ਚੁਬਾਰਾ ਪਾਇਆ,
ਕਿਸੇ ਵੈਲੀ ਨੇ ਰੋੜ ਚਲਾਇਆ।
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇਕ ਵੈਲੀ,
ਫੇਰ ਪਿੰਡ ਬਦਮਾਸ਼ ਲਿਖਾਇਆ।
ਧਨੀਏ ਬਦਾਮ ਰੰਗੀਏ,
ਮੇਰੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਕਿਉਂ ਲਾਇਆ।
ਚੁਗਦੇ ਹੰਸਾਂ ਦਾ,
ਰੱਬ ਨੇ ਵਿਛੋੜਾ ਪਾਇਆ।
ਸਾਡੀ ਹੋਗੀ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ,
ਆਸ਼ਕ ਲੁੱਡੀ ਪਾਉਣ ਚੱਲੇ,
ਉਏ ਲੁੱਡੀ ਧੰਮ ਲੁੱਡੀ,
ਉਏ ਲੁੱਡੀ
ਗੱਲ ਕਦੇ ਨਾ ਆਖ ਸਕੀ ਮੈਂ ਬੁੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਆਈ ਹੋਈ।
ਚੰਨ ਸੂਰਜ ਤੋਂ ਲੁਕਦੀ ਹੋਈ ‘ਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ।
ਦਰਿਆ ਵੀ ਸਹਿਰਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੇ ਲੰਘਦੇ,
ਨ੍ਹੇਰੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੁਕ ਜਾਂਦੀ ਏ ਰੁੱਤ ਰੰਗੀਨੀ ਛਾਈ ਹੋਈ।
ਪੂਹਲਾ ਪੂਹਲੀ ਕੋਲੋ ਕੋਲੀਂ
ਗੰਗਾ ਕੋਲ ਨਥਾਣਾ
ਚੰਦ ਭਾਨ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ
ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਦਬੜੀਖਾਨਾ
ਅਕਲੀਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਲੁੱਟੇ
ਵਿੱਚੇ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਠਾਣਾ
ਚਿੱਠੀਆਂ ਮੈਂ ਪਾਵਾਂ
ਪੜ੍ਹ ਮੁੰਡਿਆ ਅਨਜਾਣਾ।
ਤੁਹਾਡੇ ਹੌਸਲੇ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੁੰਗੜਦੀ ਜਾਂ ਫੈਲਦੀ ਹੈ।
ਦਰਦ, ਸਾਨੂੰ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਅਜ ਅਸੀਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਬਿਨ ਪੀਤੇ ਬਣਾਏ ਜਾ ਰਹੇ
ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਾਮ ਨੇ ਸਾਕੀ ਪਿਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ
ਕੁੜਤਾ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਪੱਕੇ ਮੇਚ ਦਾ
ਵਿਚ ਤੂੰ ਡਰਨੇ ਮੰਗੂੰ ਹੱਲੇਂ