ਧਾਈਏ, ਧਾਈਏ, ਧਾਈਏ,
ਧਰਤੀ ਪੱਟ ਸੁਟੀਏ,
ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਮੇਲਣਾ ਜਾਈਏ,
ਧਰਤੀ ਪੱਟ ……,
ਕੰਧਾਂ ਚਿੱਤਮ ਚਿੱਤੀਆਂ ਲਾੜਿਆ
ਵੇ ਕੋਈ ਉੱਤੇ ਘੁੱਗੀਆਂ ਬੇ ਮੋਰ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਹੁਰੀ ਢੁੱਕ ਗਿਆ
ਪਿੱਛੋਂ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਗੇ
ਬੇ ਸਿਰੇ ਦਿਆ ਮੂਰਖਾ ਬੇ-ਚੋਰ
ਗਿੱਧਾ ਪਾਈਂ ਨੱਚ ਨੱਚ ਮੁੰਡਿਆ,
ਛੱਡੀਂ ਨਾ ਕੋਈ ਖਾਮੀਂ।
ਨੱਚਣਾ ਕੁੱਦਣਾ ਮਨ ਕਾ ਚਾਓ,
ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਹੈ ਹਾਮੀ।
ਜੇ ਮੇਲਣੇ, ਆਈ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ,
ਤਾਂ ਕੀ ਐ ਬਦਨਾਮੀ ?
ਗਿੱਧਾ ਤਾਂ ਸਜਦਾ……
ਜੇ ਨੱਚੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਮਾਮੀ।
ਧੀਆਂ ਵਾਲਾ ਜੇਠ,
ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਲਾ ਜੇਠ,
ਮੈਨੂੰ ਆਂਹਦਾ,
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖ,
ਮੈਨੂੰ ਆਂਹਦਾ ….,
ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ ਮੈਂ ਆਈ ਵੀਰਨਾ
ਲੰਮਾ ਧਾਵਾ ਧਰਕੇ
ਸਾਕ ਇੰਦੋ ਦਾ ਦੇ ਦੇ ਵੀਰਨਾ
ਆਪਾਂ ਬਹਿ ਜਾਈਏ ਰਲਕੇ
ਚੰਗਾ ਮੁੰਡਾ ਨਰਮ ਸੁਭਾਅ ਦਾ
ਅੱਖ ‘ਚ ਪਾਇਆ ਨਾ ਰੜਕੇ
ਸਾਕ ਭਤੀਜੀ ਦਾ
ਭੁਆ ਲੈ ਗਈ ਅੜਕੇ।
ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੋਤੇ ਖਾ ਕੇ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਆਵਾਂ,
ਦਿਲ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਸੋਹਣੀ ਲਈ ਝਨਾਂ ਲਿਖ ਦੇ।
ਤੁਸੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਲੇਖਕ ਖੁਦ ਹੋ,
ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਣ ਲੱਗਿਆ
ਕਲਮ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਹੱਥ ‘ਚ ਨਾ ਫੜਾਉ।।
ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਕਰਣ ਜਾਣਨ ਵਾਲੇ ਬੜੀ ਅਕਾਊ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਲੰਮੀ ਔੜ ਉਦਾਸੀ ਪਤਝੜ ਠੱਕਾ ਤੇ ਕੋਰਾ ਵੀ ਹੈ
ਇਸ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਿਆ ਇਕ ਸੂਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀ ਹੈ
ਤੀਹਵੇਂ ਸਾਲ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਇਕਤਾਲੀਵਾਂ
ਇਹ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲਣ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਗ਼ਮ ਦਾ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ ਵੀ ਹੈ
ਮੇਰੀ ਗੁਆਚੀ ਆਰਸੀ ਜੀਜਾ
ਕੋਈ ਤੇਰੀ ਗੁਆਚੀ ਮਾਂ
ਚਲ ਆਪਾਂ ਦੋਮੇਂ ਭਾਲੀਏ
ਤੂੰ ਕਰ ਛਤਰੀ ਦੀ
ਵੇ ਜੀਜਾ ਆਂਡਲ੍ਹਾ ਵੇ-ਛਾਂ
ਬਾਹਲੀ ਵੱਲ ਵਧਾ ਨਾ ਮੇਲਣੇ,
ਐਥੇ ਡੱਕਾ ਲਾ ਦੇ।
ਤੇਰਾ ਕਿਹਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮੋੜਾਂ,
ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਭਰਮ ਗੁਆ ਦੇ।
ਸੱਠ ਵਿੱਘੇ ਭੋਏਂ ਜੱਟ ਦੀ,
ਭਾਵੇਂ ਬੈ ਕਰਵਾ ਦੇ।
ਐਡੀ ਹਮਦਰਦੀ……,
ਆਪੇ ਸਾਕ ਲਿਆ ਦੇ।
ਧੀਆਂ ਵਾਲਾ ਜੇਠ,
ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਲਾ ਜੇਠ,
ਆ ਗਿਆ ਨੀ,ਸੁਹਾਗੇ ਹੇਠ,
ਆ ਗਿਆ ……,