ਲੱਗਣ ਨਾ ਦੇਵੀ ਤੱਤੀ ਵਾ ਮਾਲਕਾ ਬੜੇ ਓਖੇ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਮਾਲਕਾ
ਲੱਗਣ ਨਾ ਦੇਵੀ ਤੱਤੀ ਵਾ ਮਾਲਕਾ ਬੜੇ ਓਖੇ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਮਾਲਕਾ
ਮੁੰਡੇ PiNd ਦੇ ਰਕਾਨੇ ਪੱਕੀ HiNd ਦੇ ..
ਲਗੀਅਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਤਾਰਦੇ
ਜੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਨਾ ਹੁੰਦੇ..
ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਵੀ ਅਲੱਗ ਹੀ ਪੈਮਾਨੇ ਹੋਣੇ ਸੀ..
ਫਿਰ ਲੋਕ ਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਨਹੀਂ
ਬਸ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਦੀਵਾਨੇ ਹੋਣੇ ਸੀ..
ਕਦੇ ਮੋਡਾ ਮਾਰਦੀ ਕਦੇ ਗੋਡਾ ਮਾਰਦੀ,
ਕਦੇ ਮੋਡਾ ਮਾਰਦੀ ਕਦੇ ਗੋਡਾ ਮਾਰਦੀ,
ਅੱਜ ਛੱਡੂਗੀ ਮੈਂ ਓਸਦੀ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਕੇ,
ਸੱਸ ਕੁੱਟਣੀ ਟੀ.ਵੀ ਦੀ ਉੱਚੀ ਵਾਜ਼ ਕਰਕੇ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੁਣ #Online,
ਹਰ ਵੇਲੇ ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਰਹਿੰਦੀ Online,
Facebook ਤੇ Account ਬਣਾਇਆ,
ਨੀਂ ਉਮਰਾਂ ‘ਚ ਕੀ ਰੱਖਿਆ….??
ਉਹਨੇ ਲਿਖ ਕੇ #Status ਪਾਇਆ
ਨੀਂ ਉਮਰਾਂ ‘ਚ ਕੀ ਰੱਖਿਆ
Facebook ਤੇ #Account ਬਣਾਇਆ,
ਨੀਂ ਉਮਰਾਂ ‘ਚ ਕੀ ਰੱਖਿਆ…
ਕੀ ਗੱਲ ਪੁੱਛਾਂ ਲਾੜਿਆਂ ਵੇ, ਕੀ ਗੱਲ ਪੁੱਛਾਂ ਵੇ,
ਨਾ ਤੇਰੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਭੌਂਦੂਆ ਵੇ, ਨਾ ਤੇਰੇ ਮੁੱਛਾਂ ਵੇ।
ਬੋਕ ਦੀ ਲਾ ਲੈ ਦਾੜ੍ਹੀ, ਚੂਹੇ ਦੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਵੇ।
ਮੁੱਛਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਵੇ ਲਾੜਿਆ, ਜਿਉ ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਵੇ ਪੂਛ,
ਕੈਂਚੀ ਲੈ ਕੇ ਮੁੰਨ ਦਿਆਂ, ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਦੂਣਾ ਚੜ ਜੂ,
ਮੈਂ ਸੱਚ ਆਖਦੀ, ਵੇ ਰੂਪ।
ਅਸਾਂ ਨੇ ਕੀ ਕਰਨੇ,ਪੱਤਰਾਂ ਬਾਝ ਕਰੇਲੇ,
ਲਾੜਾ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਇੰਜ ਵੇਖੇ ਜਿਉਂ ਚਾਮ-ਚੜਿੱਕ ਦੇ ਡੇਲੇ।
ਵਾਹ ਵਾਹ ਨੀਂ ਚਰਖਾ ਧਮਕਦਾ,ਵਾਹ ਵਾਹ ਨੀਂ ਚਰਖ ਧਮਕਦਾ
ਹੋਰ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਉਹਦਾ ਢਿੱਡ ਲਮਕਦਾ
ਹੋਰ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਉਹਦਾ ਢਿੱਡ ਲਮਕਦਾ
ਵਾਹ ਵਾਹ ਨੀਂ ਚਰਖੇ ਬੀੜੀਆਂ
ਵਾਹ ਵਾਹ ਨੀਂ ਚਰਖੇ ਬੀੜੀਆਂ
ਹੋਰ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਅੱਖਾਂ ਟੀਰ ਮਟੀਰੀਆਂ।
ਹੋਰ ਤਾਂ ਜੀਜਾ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਅੱਖਾਂ ਟੀਰ ਮਟੀਰੀਆਂ।
ਜੇ ਜੱਟੀਏ ਜੱਟ ਕੁੱਟਣਾ ਹੋਵੇ, ਕੁੱਟੀਏ ਸੰਦੂਕਾਂ ਓਹਲੇ…
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਜੱਟ ਤੋਂ ਦਾਲ ਦਲਾਈਏ, ਫੇਰ ਦਲਾਈਏ ਛੋਲੇ…
ਜੱਟੀਏ ਦੇ ਦਬਕਾ, ਜੱਟ ਨਾ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੇ…
ਜੱਟੀਏ ਦੇ ਦਬਕਾ, ਜੱਟ ਨਾ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੇ…
ਚਿੱਟੀ ਕਣਕ ਦੇ ਮੰਡੇ ਪਕਾਵਾਂ,
ਨਾਲੇ ਤੜਕਾ ਵੜੀਆਂ ਗਿੱਦਾ ਸੌਣ ਦਾ ਮਾਰੇ ਹਾਕਾਂ,
ਮੈ ਕੰਮਾ ਵਿਚ ਵੜੀ ਆਂ ਪੱਟੀ ਆਂ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਨੇ,
ਤਾਅਨੇ ਦਿੰਦਿਆ ਖੜ੍ਹੀਆ ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਪਾ ਗਿੱਦਾ ਘਰ ਮੁੜੀਆਂ
ਜਾਗ ਆਈ ਤਾਂ
ਥਾਂ ਥਾਂ ਉਤੋਂ
ਕਾਇਆ ਛਿੱਦੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ
ਭੁਰ ਭੁਰ ਜਾਂਦੀ
ਟਾਕੀ ਵੀ ਨਾ ਲਗਦੀਮਿਲਣੀ ਵੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਨਾਲ ਦੀ ਟਾਕੀ
ਆਦਿ ਜੁਲਾਹਾ ਦੇਹ ਜਿੰਨਾ ਹੀ ਕਪੜਾ ਉਣਦਾਜਾਗ ਆਈ ਤਾਂ
ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿਚ
ਹੰਢੀ ਬੋਦੀ ਦੇਹ ਪਈ ਸੀਚੰਗਾ ਸੀ ਜੇ ਅੱਖ ਨਾ ਖੁਲ੍ਹਦੀ
ਪਤਾ ਨਾ ਚਲਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪਹਿਨ ਗਿਆ
ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜਿਉਂ ਗਿਆ
ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਫੋਟੋ ਰਸ਼ੀਆ ਦੀ ਕੁੜੀ Olga Misik ਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਦੰਗਿਆਂ ਵੇਲੇ ਰਸ਼ੀਅਨ ਆਰਮੀ ਤੇ ਪੁਲਸ ਘੇਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਸ਼ੀਆ ਦਾ ਹੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਪੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਸਕੇ। ਅਨਿਆਂ ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਖਿਲਾਫ ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਰਸ਼ੀਆ ਦੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਬਹਾਦਰੀ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਹੈ!
ਦੂਜੀ ਫੋਟੋ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕਰਫਿਊ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ,ਇੰਟਰਨੈੱਟ, ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਤੇ ਸਭ ਆਵਾਜਾਈ ਦੇ ਸਾਧਨ ਬੰਦ ਸਨ। ਇਸੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕ ਬੱਚੀ ਹੱਥਾਂ ਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਫੜੇ ਹੋਏ ਬੇਖੌਫ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਰਸਤਾ ਰੋਕੇ ਜਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਕਹਿ ਸਕੇ!
ਤੀਜੀ ਤਸਵੀਰ ਜਾਮੀਆ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਕੁੜੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਦਮਨਕਾਰੀ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਹੱਥ ਵਿਚ ਗੁਲਾਬ ਫੜ ਕੇ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ! ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਕੇ ਉਸ ਹੱਥੋਂ ਗੁਲਾਬ ਫੜੇ ਜਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਕਹਿ ਸਕੇ!
ਪੋਸਟ ਦਾ ਤੱਤਸਾਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਕੋਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋਵੇ, ਆਮ ਨਾਗਰਿਕ ਹੋਵੇ , ਜਾਂ ਫਿਰ ਪੁਲਸ ਜਾ ਮਿਲਟਰੀ ਹੀ ਹੋਵੇ।
ਲੇਕਿਨ ਕੁਝ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਸੱਤਾ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸੱਤਾ ਲਈ ਮੁੱਦੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਣੀ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਸੱਤਾ ਦੇ ਲੋਭੀਆਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਭੰਗ ਹੋਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ!
(ਅਨੁਵਾਦਤ – ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ)
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ
ਨਾ ਮੈ ਚਾਵਾ ਉਹ ਗੁਲਾਮੀ ਕਰੇ ਜੱਟੀ ਦੀ
ਬਸ ਰੌਦੀ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣ ਵਾਲਾ ਚਾਹੀਦਾ