ਕਦੇ ਨਾ ਖਾਧੇ ਤੇਰੇ ਰਸ ਪੇੜੇ,
ਤੂੰਬਾ ਵੱਜਦਾ ਜਾਲਮਾ ਵਿੱਚ ਵੇਹੜੇ,
ਤੂੰਬਾ …….,
viah diyan boliyan
ਕੋਰਾ ਕਾਗਜ਼ ਨੀਲੀ ਸਿਆਹੀ
ਗੂੜ੍ਹੇ ਅੱਖਰ ਪਾਵਾਂ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਗੱਭਰੂਆ ਆ ਜਾ ਘਰ ਨੂੰ
ਲੈ ਆ ਕਟਾ ਕੇ ਨਾਮਾ ।
ਭਰੀ ਜਵਾਨੀ ਇਉਂ ਢਲ ਜਾਂਦੀ
ਜਿਉਂ ਬਿਰਛਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਵਾਂ
ਏਸ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ।
ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ਵਿੱਚ ਪਾਵਾਂ
ਜਾਂ .
ਸੱਸੀਏ ਮੋੜ ਪੁੱਤ ਨੂੰ
ਹੱਥ ਜੋੜ ਵਾਸਤੇ ਪਾਵਾਂ
ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚ ਨੀਂਦ ਨਾ ਪਵੇ,
ਕੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਅੱਖ ਰਲਾਈ।
ਉਮਰ ਨਿਆਣੀ ਵਿਚ ਮੈਂ,
ਭੁੱਲ ਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਲਾਈ।
ਹੌਕਿਆਂ `ਚ ਜਿੰਦ ਰੁਗੀ,
ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਕ ਕੇ ਤਵੀਤ ਬਣਾਈ।
ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਮੁੰਡਿਆ,
ਮੇਰੀ ਨਰਮ ਕਲਾਈ।
ਕੋਈ ਸੋਨਾ,ਕੋਈ ਚਾਂਦੀ,
ਕੋਈ ਪਿੱਤਲ ਭਰੀ ਪਰਾਂਤ,
ਵੇ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਕਲੀ ਕਰਾਂਦੇ,
ਨੱਚੂਗੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ,
ਧਰਤੀ ਨੂੰ ……..
ਚੈਕਦਾਰ ਤੇਰਾ ਕੁੜਤਾ ਮੁੰਡਿਆ
ਕਿਸ ਦਰਜੀ ਨੇ ਸੀਤਾ
ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਸਿੱਧੀਆਂ ਧਾਰੀਆਂ
ਛਾਤੀ ਉੱਪਰ ਫੀਤਾ
ਸੋਹਣਾ ਤੂੰ ਲੱਗਦਾ
ਕਿਉਂ ਫਿਰਦਾ ਚੁੱਪ ਕੀਤਾ।
ਪੱਗ ਵੀ ਲਿਆਇਆ ਜੀਜਾ ਮਾਂਗਮੀ
ਬੇ ਕੋਈ ਜੁੱਤੀ ਵੀ ਲਿਆਇਆ ਬੇ ਚੁਰਾ
ਮਾਂ ਭੈਣ ਨੂੰ ਬੇਚ ਕੇ ਵੇ ਤੈਂ ਠਾਠ ਤਾਂ ਲਈ
ਬੇ ਜੀਜਾ ਕੰਨ ਕਰੀਂ…..ਬੇ ਬਣਾ
ਆਰੇ! ਆਰੇ! ਆਰੇ!
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਬੜੀ ਔਤਰੀ,
ਨੀ ਉਹ ਧੁਖਦੀ ਤੇ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰੇ।
ਮਾਹੀ ਕੋਲ ਲਾਵੇ ਲੂਤੀਆਂ,
ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਨਿੱਤ ਚੁਬਾਰੇ।
ਕਹਿੰਦੀ ਇਹ ਨਾ ਘੁੰਡ ਕੱਢਦੀ,
ਇਹਨੂੰ ਗੱਭਰੂ ਕਰਨ ਇਸ਼ਾਰੇ।
ਸਸੇ ਸੰਭਲ ਜਾ ਨੀ,
ਦਿਨੇ ਦਿਖਾ ਦੂੰ ਤਾਰੇ।
ਕੋਈ ਸੋਨਾ, ਕੋਈ ਚਾਂਦੀ,
ਕੋਈ ਪਿੱਤਲ ਭਰੀ ਪਰਾਂਤ,
ਵੇ ਜਾ ਝਾਂਜਰ ਕਿਤੋ ਲਿਆਦੇ,
ਨੱਚੂਗੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਵੇ,
ਵੇ ਜਾ ……….
ਕਾਲੀ ਚੁੰਨੀ ਲੈਨੀ ਏਂ ਕੁੜੀਏ
ਡਰ ਕੇ ਰਹੀਏ ਜਹਾਨੋਂ
ਚੰਗੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਤੂਹਮਤਾਂ
ਗੋਲੇ ਡਿੱਗਣ ‘ਸਮਾਨੋਂ
ਪਿਆਰੀ ਤੂੰ ਲੱਗਦੀ
ਕੇਰਾਂ ਬੋਲ ਜ਼ਬਾਨੋਂ।
ਥਰੀਆਂ! ਥਰੀਆਂ! ਥਰੀਆਂ!
ਯਾਰੀ ਵਿਚ ਭੰਗ ਪੈ ਗਈ,
ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈ ਮਜਾਜਣੇ ਖਰੀਆਂ।
ਹੁਸਨ ਦਾ ਮਾਣ ਨਾ ਕਰੀਂ,
ਲੱਖਾਂ ਤੇਰੇ ਜਿਹੀਆਂ ਨੇ ਪਰੀਆਂ।
ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਸੋਹਣੀਏਂ,
ਅਸੀਂ ਜੱਗ ਤੋਂ ਲਾਹਣਤਾਂ ਜਰੀਆਂ।
ਜੇ ਹੱਸਦੀ ਨੇ ਫੁੱਲ ਮੰਗਿਆ,
ਅਸੀਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਧਰੀਆਂ।
ਵੇਲਾਂ ਧਰਮ ਦੀਆਂ
ਵਿਚ ਦਰਗਾਹ ਦੇ ਹਰੀਆਂ।
ਕਦੇ ਨਾ ਖਾਧੇ ਤੇਰੇ ਖੱਟੇ ਜਾਮਨੁ,
ਕਦੇ ਨਾ ਖਾਧੇ ਤੇਰੇ ਰਸ ਪੇੜੇ,
ਤੂੰਬਾ ਵੱਜਦਾ ਜਾਲਮਾ ਵਿੱਚ ਵੇਹੜੇ,
ਤੂੰਬਾ …….,
ਰਾਤੀਂ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਾ ਜਾਂਦਾ
ਚੜ੍ਹਿਆ ਮਾਘ ਮਹੀਨਾ
ਰਾਤੀਂ ਆ ਮੁੰਡਿਆ
ਬਣ ਕੇ ਕਬੂਤਰ ਚੀਨਾ
ਜਾਂ
ਆ ਕੇ ਠੰਢ ਪਾ ਜਾ
ਸੜਦਾ ਸਾਡਾ ਸੀਨਾ।