ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਲੱਗੀ ਦੋਸਤੀ
ਲੱਗੀ ਤੂਤ ਦੀ ਛਾਵੇਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਤੂਤ ਦੇ ਪੱਤੇ ਝੜਗੇ
ਫੇਰ ਢਲੇ ਪਰਛਾਵੇਂ
ਐਡੀ ਤੂੰ ਮਰਜੇਂ
ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਤਰਸਾਵੇਂ।
viah diyan boliyan
ਜਨੇਤੀਆਂ ਜੋਰੋ ਬੜੀ ਸਮਝਾਈ ਬਿੱਲੇ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਨਾ ਲਾਈਂ
ਬਿੱਲਾ ਤੇਰਾ ਧਗੜਾ ਲਾਊ ਰਗੜਾ ਖਾਊ ਦੁੱਧ ਮਲਾਈ
ਨਾ ਦੇਹ ਝਿੜਕਾਂ ਰੱਖੂ ਬਿੜਕਾਂ ਬਿੱਲਾ ਬਾਪ ਦਾ ਜਮਾਈ
ਉਹਨੇ ਬੱਦਣੀ ਨੇ ਛੜਿਆਂ ਸੱਦਣੀ ਨੇ ਵਗ੍ਹਾਮੀਂ ਡਾਂਗ ਚਲਾਈ
ਬਿੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਲੰਗਾ ਪੈ ਗਿਆ ਪੰਗਾ ਠਾਣੇ ਪਰਚੀ ਵੇ ਪਾਈ
ਆਲ੍ਹਾ! ਆਲ੍ਹਾ! ਆਲ੍ਹਾ!
ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਰੋਗ ਬੁਰਾ,
ਵੈਦ ਕੋਈ ਨੀ ਸਿਆਣਪਾਂ ਵਾਲਾ।
ਮਾਰਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ,
ਰੱਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਖਵਾਲਾ।
ਝਗੜੇ ਇਸ਼ਕਾਂ ਦੇ,
ਕੌਣ ਜੰਮਿਐ ਮਿਟਾਵਣ ਵਾਲਾ।
ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਸਿੱਟਿਆ ਛੰਨਾ ਕੁੜੇ,
ਜੀਜੇ ਦੀ ਆਕੜ ਭੰਨਾ ਕੁੜੇ,
ਜੀਜੇ ਦੀ …….,
ਉੱਚੀਆਂ ਚਰ੍ਹੀਆਂ ਸੰਘਣੇ ਬਾਜਰੇ
ਦਿੱਤੀਆਂ ਬਹੁਤ ਦੁਹਾਈਆਂ
ਲੈ ਕੇ ਗੋਪੀਆ ਚੜ੍ਹਗੀ ਮਨ੍ਹੇ ਤੇ
ਚਿੜੀਆਂ ਖੂਬ ਉਡਾਈਆਂ
ਆਹ ਚੱਕ ਵੇ ਮਿੱਤਰਾ
ਵੰਗਾਂ ਮੇਚ ਨਾ ਆਈਆਂ।
ਮਣਕੇ! ਮਣਕੇ! ਮਣਕੇ!
ਘੁੰਡ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਦਿਸਦਾ,
ਜਿਉਂ ਚੰਨ ਅੰਬਰਾਂ ਵਿਚ ਚਮਕੇ।
ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਮਹਿਕ ਘੁਲਦੀ,
ਜਦੋਂ ਤੁਰਦੀ ਏਂ ਹਿੱਕ ਤਣ ਕੇ।
ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਨੀਂਦ ਉੱਡ ਗਈ,
ਜਦੋਂ ਗਲੀਆਂ ਚ ਝਾਂਜਰ ਛਣਕੇ।
ਤੈਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਨੀ,
ਉੱਡ ਜਾਂ ਕਬੂਤਰ ਬਣ ਕੇ।
ਕਲਾਰਾ ਦੀ ਮਾਮੀ ਵਿਆਹ ਤੇ ਆਈ,
ਆਈ ਹੱਥ ਲਮਕਾਈ,
ਬਈ ਨਾ ਲੀੜਾ ਨਾ ਲੱਤਾ ਕੋਈ,
ਨਾ ਕੋਈ ਟੌਮ ਲਿਆਈ,
ਡਾਰ ਜੁਆਕਾ ਦੀ ਲੱਡੂ ਖਾਣ ਨੂੰ ਲਿਆਈ,
ਡਾਰ ਜੁਆਕਾ …..,
ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਆਉਣਾ ਗੱਭਰੂਆ
ਜਾਂਦਾ ਪਹਿਰ ਦੇ ਤੜਕੇ
ਗਲੀ ਗਲੀ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਣ
ਮੇਰਾ ਕਾਲਜਾ ਧੜਕੇ
ਵੇ ਘਰ ਤੇਲਣ ਦੇ
ਤੇਰਾ ਚਾਦਰਾ ਖੜਕੇ।
“ਬੇ ਸੁਣਦਿਆਂ ਕੰਨ ਕਰੀਂ”
“ਬੇ ਲਾੜਿਆ ਧਿਆਨ ਧਰੀਂ ”
“ ਬੇ ਮੁਰਖਾਂ ਲੜ ਬੰਨ੍ਹੀਂ”
“ ਬੇਅਕਲਾ ਸਮਝ ਕਰੀਂ”
ਆਰੀ! ਆਰੀ! ਆਰੀ!
ਸਹੁੰ ਬਖਤੌਰੇ ਦੀ,
ਨੀ ਤੂੰ ਲਗਦੀ ਜਾਨ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ।
ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਘੜਾ ਦੂੰ ਡੰਡੀਆਂ,
ਲੈ ਦੇਊਂ ਕੁੜਤੀ ਸੂਫ ਦੀ ਕਾਲੀ।
ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਗੁਲਾਮ ਬਣ ਜੂੰ,
ਊਂ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਮੇਰੀ ਸਰਦਾਰੀ।
ਲਾ ਕੇ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ,
ਜ਼ੈਲਦਾਰ ਨਾਲ ਯਾਰੀ।
ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਚੂਰੀਆਂ ਮੈ ਕੋਠੇ ਉੱਤੇ ਪਾਉਦੀ ਆਂ,
ਆਏ ਕਾਂਗੜੇ ਖਾ ਜਾਣਗੇ,
ਉਏ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਪਾ ਜਾਣਗੇ,
ਉਏ ਨੂੰਹ ……..,
ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਕੁੜੀਏ
ਸਾਲ ਤੇਰ੍ਹਵਾਂ ਚੜ੍ਹਿਆ ।
ਹੁੰਮ ਹੁੰਮਾ ਕੇ ਚੜ੍ਹੀ ਜਵਾਨੀ
ਨਾਗ ਬਰਮ ਦਾ ਲੜਿਆ
ਤੇਰੀ ਯਾਰੀ ਦਾ
ਤਾਪ ਰਕਾਨੇ ਚੜ੍ਹਿਆ।