ਆਰੀ-ਆਰੀ-ਆਰੀ
ਮੁੱਛ ਫੁੱਟ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ
ਕਹਿੰਦੇ ਬਣਗੀ ਪਾਰਟੀ ਭਾਰੀ
ਰਾਤਾਂ ਕੱਟਣ ਲਈ
ਨਾਲ ਰੱਖਦੇ ਕੁੜੀ ਕੁਮਾਰੀ
ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਦੀ
ਉਮਰ ਬੀਤ ਗਈ ਸ਼ਾਰੀ
ਪੱਟ ਗਈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ
ਕਾਲਜ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ।
viah diyan boliyan
ਸਉਣ ਆਏ ਜੇ ਮੀਂਹ ਨਾ ਪੈਂਦਾ,
ਗਰਮੀ ਵਧ ਜਾਏ ਬਾਹਲ੍ਹੀ।
ਗਿੱਠ-ਗਿੱਠ ਜੀਭਾਂ ਕਢਦੇ ਬੌਲਦ,
ਛੱਡਣ ਹਲ ਪੰਜਾਲੀ।
ਭਾਦੋਂ ਨੂੰ ਜੱਟ ਸਾਧੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ,
ਟਿੱਚਰ ਕਰਦੇ ਪਾਲੀ।
ਵੱਟਾਂ ਬੰਨਿਆਂ ਤੇ……….,
ਜੱਟੀ ਤੁਰਦੀ ਮਜਾਜਾਂ ਵਾਲੀ।
ਜੇ ਤੂੰ ਸੁਨਿਆਰੇ ਕੋਲੋ ਨੱਤੀਆਂ ਕਰਾਉਨੀਆਂ,
ਮੈਨੂੰ ਕਰਵਾ ਦੇ ਗੁੱਟ ਮੁੰਡਿਆਂ,
ਨਹੀ ਤਾਂ ਜਾਣਗੇ ਮੁਲਾਜੇ ਟੁੱਟ ਮੁੰਡਿਆਂ,
ਨਹੀ ਤਾਂ ………….,
ਰਾਈਆਂ-ਰਾਈਆਂ-ਰਾਈਆਂ
ਲਿਖੀਆਂ ਲੇਖ ਦੀਆਂ
ਪੇਸ਼ ਤੱਤੀ ਦੇ ਆਈਆਂ
ਕਿਹੜੇ ਭੁੰਨ ਕੇ ਦਾਣੇ ਬੀਜ ਤੇ
ਛੁਰੀਆਂ ਕਾਲਜੇ ਲਾਈਆਂ
ਸੱਜਣਾਂ ਬਾਝੋਂ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ
ਹੁੰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਾਈਆਂ
ਰਾਤ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ‘ਚੋਂ
ਲੱਭਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ ਪਰਛਾਈਆਂ।
ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਹੋ ਗੇ ਪੂਰੇ,
ਪੂਰਾ ਸਉਣ ਲੰਘਾ ਕੇ।
ਵਿੱਚ ਸਉਣ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ‘ਕੱਠੀਆਂ,
ਭਾਦੋਂ ਵਿਛੜੀਆਂ ਆ ਕੇ।
ਰੱਬ ਰੱਖੀਆਂ ਤਾਂ ਅਗਲੇ ਵਰ੍ਹੇ ਵੀ,
ਏਥੇ ਮਿਲਣਾ ਆ ਕੇ।
ਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆ ਕਰੋ…..,
ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾ ਕੇ।
ਜੋਗੀਆਂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਚ ਦੀਆਂ ਮੁੰਦਰਾਂ,
ਮੁੰਦਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਦਿਸਦਾ,
ਵੇ ਮੈ ਜਿਹੜੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਾ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਿਸਦਾ,
ਵੇ ਮੈ ………,
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ‘ਮਡਿਆਣੀ’
ਲਾ ਕੇ ਸ਼ੁਕੀਨੀ ਬਣਨ ਮਜਾਜਣਾਂ
ਉੱਥੇ ਕੀ ਅੰਨ੍ਹੀ ਕੀ ਕਾਣੀ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਯਾਰੀ
ਭੋਗਣ ਉਮਰ ਨਿਆਣੀ
ਇਸ ਪਟੋਲੇ ਦੀ
ਸਿਫਤ ਕਰੀ ਨੀ ਜਾਣੀ।
ਢਾਈਏ ! ਢਾਈਏ!! ਢਾਈਏ!
ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ ਪਿੱਪਲ ਬਰੋਟੇ,
ਰਲ ਮਿਲ ਪੀਂਘਾਂ ਪਾਈਏ।
ਗਿੱਧਿਆਂ ਦੇ ਪਿੜ ਵੱਲ ਨੂੰ,
ਬਣ ਕੇ ਮੇਲਣਾ ਜਾਈਏ।
ਤੀਆਂ ਸਉਣ ਦੀਆਂ…….
ਭਾਗ ਪਿੱਪਲਾਂ ਨੂੰ ਲਾਈਏ।
ਜੋਗੀ ਆ ਨੀ ਗਿਆ,
ਫੇਰਾ ਪਾ ਨੀ ਗਿਆ,
ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਅਰ ਨਾਗ,
ਲੜਾ ਨੀ ਗਿਆ,
ਕੋਈ …….,
ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਦੇ ਮਰ ਗਏ ਮਾਪੇ
ਪਲਿਆ ਨਾਨਕੀਂ ਰਹਿ ਕੇ
ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਲਾ ਤਾ ਪੜ੍ਹਨੇ
ਪੜ੍ਹ ਗਿਆ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ
ਬਈ ਵਾਂਗ ਹਨੇਰੀ ਆਈ ਜਵਾਨੀ
ਲੋਕੀ ਤੱਕਦੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਪੱਟਤੀ ਹੂਰ ਪਰੀ ।
ਤੋਂ ਵੀ ਨਾਨਕੀਂ ਰਹਿ ਕੇ
ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇਖ ਲਓ,
ਜਿਉਂ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਸਰੀਆਂ।
ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਮੇਲੇ,
ਡਾਂਗਾਂ ਰੱਖਦੇ ਖੜ੍ਹੀਆਂ।
ਜਿਦ ਜਿਦ ਕੇ ਓਹ ਪਾਉਣ ਬੋਲੀਆਂ,
ਸਹਿੰਦੇ ਨਾਹੀਂ ਤੜੀਆਂ।
ਢਾਣੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ..
ਕੱਢ ਦੂ ਤੜੀਆਂ ਅੜੀਆਂ।
ਜਦ ਘਰ ਜਨਮੀ ਧੀ ਵੇ ਨਰੰਜਣਾ,
ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਏ ਜੀ ਵੇ ਨਰੰਜਣਾ,
ਸੋਚੀਂ ……,