ਹੋਸ਼ ‘ਚ ਸੀ ਪਰ ਬੇਹੋਸ਼ ਰਹੇ
ਸਭ ਪਤਾ ਸੀ ਪਰ ਖਾਮੋਸ਼ ਰਹੇ
sad shayari punjabi
ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਰਸਤਾ ਹੈ
ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ
ਜ਼ੋ ਲੋਕ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣਾਂ ਸਿੱਖ ਜਾਂਦੇ ਨੇਂ
ਉਹ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇਂ
ਫਿਰ ਤੋਂ ਇਕੱਲੇ ਕਰ ਗਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣ ਆਉਂਦੀ ਆ ਜਾਂ ਸੁਆਦ ਲੈਣ
ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਬੁਰੀ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਬੱਸ ਗੁੱਸਾ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਾੜਾ ਸੋਚਿਆ ਨੀਂ
ਨਾ ਹੀ ਕਰਨਾਂ ਸਿਖਿਆ ਏ
ਚਾਹ ਦੇ ਆਖਰੀ ਘੁੱਟ ਵਰਗੀਆਂ ਨੇ ਯਾਦਾਂ ਉੁਸਦੀਆਂ
ਨਾਂ ਤਾਂ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਛੱਡਣਾ
ਵਕਤ ਜਦੋਂ ਨਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਓਹਦੋਂ ਗਵਾਹੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨੀਂ ਪੈਂਦੀ
ਲੋਕ ਬਹਿਸ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਨੇ ਲੜਾਈ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ
ਜੇ ਛੱਡਣਾ ਏ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਵੀਂ,
ਨਾ ਯਾਦ ਕਰੀਂ ਨਾ ਯਾਦ ਆਵੀਂ
ਜ਼ੋ ਪਰਿੰਦੇ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਉੱਡਣਾ ਸਿੱਖੇ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤਫਹਿਮੀ ਆ ਕਿ
ਓਹ ਸਾਥੋਂ ਉੱਚਾ ਉੱਡ ਲੈਣਗੇ
ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਮੁਲਾਕਾਤ ਵੀ ਕਿਸ ਬਹਾਨੇ ਕਰੀਏ,
ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਚਾਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦੇ