ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੱਧਮ ਹੈ
ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਹੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ‘ਚ ਖੜਨ ਦਾ ਆਦੀ ਹਾਂ
sad shayari punjabi
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਂ
ਜ਼ੋ ਸ਼ਰਾਫਤ ਵੀ ਬੜੀ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
ਸਬਰ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਚੀਜ ਹੈ
ਜੇ ਕਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਿਆ
ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਖ਼ਾਸ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਕਿਸੇ ‘ਚ ਗੱਲ ਨਹੀਂ
ਵਕਤ ਹਰ ਚੀਜ ਦੀ
ਅਹਿਮੀਅਤ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ
ਸਾਡੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਤੇ ਨਾਂ ਜਾਵੀਂ ਸੱਜਣਾਂ
ਅਕਸਰ ਸਵਾਹ ਥੱਲੇ ਅੱਗ ਦੱਬੀ ਹੁੰਦੀ ਆ
ਤੇਰੀ ਚੌਖਟ ਪੇ ਆ ਕਰ ਹਮ ਜ਼ਮਾਨਾ ਭੂਲ ਗਏ
ਇਸ ਦਿਲ ਕੋ ਮਿਲਾ ਇਤਨਾ ਸਕੂਨ
ਕਿ ਫਿਰ ਹਮ ਸਿਰ ਉਠਾਨਾ ਭੂਲ ਗਏ
ਜ਼ਿੱਦ ਸਮਝਣੀ ਆ ਤਾਂ ਜ਼ਿੱਦ ਹੀ ਸਹੀ
ਪਰ ਆਤਮਸਨਮਾਨ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਸੜ ਕੇ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਨਾਲ
ਖਿਲ ਕੇ ਗੁਲਾਬ ਹੋਣਾ ਚੰਗਾ
ਮੈਨੂੰ ਨੀਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਜਿੱਤਣਾ
ਬੱਸ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਪਤਾ ਕਿ
ਹਾਰਨ ਵਾਲਾ ਤੇ ਮੈਂ ਹੈ ਨੀਂ
ਵਜੂਦੋਂ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਮੈਂ ਆਪਣੇ
ਉਹ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਲਈ
ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਮੁਹੱਬਤ ਤਲਾਸ਼ਦਾ ਤਲਾਸ਼ਦਾ
ਜ਼ੇ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖਦਾ ਵਾਂ
ਤਾਂ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ