ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਗੁਣ ਉੱਚਾ ਕਰਕੇ ਹਨ,ਪਦਵੀ ਨਹੀ
ਕੁਤਬ-ਮੀਨਾਰ ‘ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਕਾਂ ‘ ਬਾਜ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ
sad shayari punjabi
ਜਿਸ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਉਥੇ ਰੰਗ ਭਾਵੇਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਗੋਰਾ ਹੋਵੇ
ਪਰ ਸੋਹਣਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਖੁਦ ਬਣ ਰਹੇ ਹਾਂ ਇਸਲਈ ਸਮਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਸਾਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਬਣੀ ਬਣਾਈ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ
ਬੜੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਿਭਾ ਲਏ ਪੈਰੀ ਗਿਰ ਗਿਰ ਕੇ
ਹੁਣ ਦੱਸਣਾ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਐਟੀਟਿਊਡ ਕਿਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਚਲਾਕੀਆਂ ਕਰਨਾ ਸਮਝਦਾਰੀ ਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ
ਇੱਕਲੇ ਚੱਲਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿਛੇ ਚੱਲਣ ਦਾ ਨੀ
ਜੇ ਮਨ ਚਾਹਿਆ ਬੋਲਣ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ ਤਾਂ
ਅਣ-ਚਾਹਿਆ ਸੁਣਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ ਰੱਖੋ
ਫੂਕ ਮਾਰਕੇ ਅਸੀਂ ਮੋਮਬੱਤੀ ਤਾਂ ਬੁਝਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ
ਪਰ ਅਗਰਬੱਤੀ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ
ਜੋ ਮਹਿਕਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬੁਝਾ ਸਕਦਾ
ਜੋ ਸੜਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਪੇ ਬੁਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਅਣਖ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਮੇਰਾ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਹੀ ਦਸਤੂਰ ਏ
ਰੋਅਬ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਇਹ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਖੂਨ ਦਾ ਕਸੂਰ ਏ
ਚੰਗੇ ਕਿਰਦਾਰ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਸਦਾ ਯਾਦ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਲਫਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅਤੇ ਦੁਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ
ਆਪਣਾ ਬੀਜਿਆ ਆਪ ਹੀ ਵੱਢਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ ਜਨਾਬ
ਓਹਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਚਲਾਕੀਆਂ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ
ਹੱਥ ‘ਚ ਗੁਣ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਰ
ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਕੀ ਮਜਾਲ ਆ ਕਿ ਨਾ ਚੱਲੇ