ਇਕ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਪੰਜ ਪੁੱਤਰ ਸਨ. ਉਹ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਸਨ| ਪਰ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਝਗੜੇ ਸਨ ਕਿਸਾਨ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਲੜਾਈ ਨਾ ਕਰਨ| ਉਹ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿਚ ਰਹਿਣ|
ਕਿਸਾਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਇਕ ਦਿਨ ਉਸਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਮਿਲਿਆ| ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਿਆਂ ਸੱਦਿਆ| ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਕੜੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬੰਡਲ ਦਿਖਾਇਆ ਅਤੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਕੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਿਤੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਤੋੜੋ |
ਪੰਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਨੇ ਤੋੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ| ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ| ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਤੋੜੋ ਸਕਿਆ |
ਫਿਰ ਕਿਸਾਨ ਨੇ ਲਕੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਸੋਟੀ ਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਲਈ ਕਹਿਆ | ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਲਕੜੀਆਂ ਤੋੜੀਆਂ ਦਿਤੀਆਂ
ਕਿਸਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਇੱਕ ਇਕ ਸੋਟੀ ਹੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਇਹ ਉਦੋਂ ਤਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਹ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋਣ
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋਗੇ. ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ. ”
ਨੈਤਿਕ: ਸੰਯੁਕਤ ਅਸੀਂ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ, ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਸੀਂ ਡਿੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ
