ਮੈਂ ਲੋੜੋਂ ਵੱਧ ਹਕੀਕਤ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਜਾਣ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ,
ਤੇ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਸਾਕ ਹੀ ਜਚਦਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ।
ਜ਼ੋ ਤਲਾਬਾਂ ਦੀ ਚੌਂਕੀਦਾਰੀ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਓਹ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਤੇ ਰਾਜ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ
ਅਸੀਂ ਜਮਾਨੇ ਵੱਲ ਕਦੇ ਖਿਆਲ ਨੀ ਕਰਦੇ,
ਜਿੱਥੇ ਜਮੀਰ ਨਾ ਮੰਨੇ, ਉੱਥੇ ਸਲਾਮ ਨੀ ਕਰਦੇ..
ਜ਼ੋ ਦਿੱਲ ਤੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਗਏ ਫ਼ਿਰ ਕੀ ਫ਼ਰਕ ਪੈਂਦਾ ਓਹ ਕਿੱਧਰ ਗਏ
ਹਸਰਤ ਹੈ ਘਟਾ ਬਣ ਕੇ ਧਰਤੀ ਦਾ ਬਦਨ ਧੋਆਂ
ਸੂਰਜ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡੁਬ ਕੇ ਮੈਂ ਫੇਰ ਉਦੈ ਹੋਵਾਂ
ਦਿੱਲ ਮੋਹੱਬਤ ਤੋਂ ਭਰ ਗਿਆ
ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਤੇ ਫਿਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਕਤਲਗਾਹਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ, ਫਿਰ . ਕੋਈ ਦੁਹਰਾਏ ਨਾ
ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੁਸਨ, ਮੰਡੀ ਵਿਚ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਏ ਨਾ
ਆਦਤਾਂ ਬਹੁਤ ਅਲੱਗ ਨੇ ਸਾਡੀਆਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ
ਮੋਹੱਬਤ ਇੱਕ ਨਾਲ ਕਰਾਂਗੇ ਪਰ ਲਾਜੁਆਬ ਕਰਾਂਗੇ
ਉਸ ਨੂੰ ਘਰ ‘ਚੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ,
ਇਹ ਕੇਹੀ ਦੁਸ਼ਵਾਰ ਘੜੀ ਹੈ ਤੜਕੇ-ਤੜਕੇ।
ਸ਼ੌਕੀਨੀ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਆ ਸਕੀਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ
ਰੋਹਬ ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਰੱਖੀ ਦਾ ਡਰੀਮਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀ
ਇੱਜ਼ਤ ਖ਼ਾਕ ਦੀ ਵੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਮੈਨੂੰ
ਭੀਖ ਦਾ ਤਾਂ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਨਾਂ ਲਵਾਂ ਮੈਂ
ਮੋਤੀ ਉਸ ਦੇ ਵਸਲ ਦੇ ਮਿਲੇ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਜੋ ਸਾਗਰ ’ਚ ਤਰਦਾ ਰਿਹਾ।