ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਸੱਜਣਾ
ਇਹ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਰੋਕਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀਆਂ ਨੇ
ਫੁੱਲ, ਪੱਤਿਆਂ ਤੇ ਤਾਰਾਂ ਉੱਤੇ, ਲਟਕ ਰਹੇ ਹੰਝੂ ਹੀ ਹੰਝੂ,
ਚੰਦਰਮਾ ਦੀ ਗੋਦੀ ਬਹਿ ਕੇ, ਹਉਕੇ ਭਰਦੀ ਰਾਤ ਰਹੀ ਹੈ।
ਜੇ ਤੂੰ ਬੁਰਾ ਨਾਂ ਮਨਾਵੇਂ ਤਾਂ ਸ਼ਤਾਨੀ ਆਖਲਾਂ ?
ਇਸ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸੱਜਣਾ ਗੁਲਾਮੀ ਆਖਲਾਂ
ਬਚਾਉਣਾ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ ਔਖਾ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿਚ,
ਜ਼ਮਾਨੇ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਦਿਲ ਤੋੜਨਾ, ਸੰਭਾਲਣਾ ਵੀ ਹੈ।
ਤੂੰ ਹਵਾ ਏਂ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਹਿ ਕੇ ਨਾ ਜਾਹ
ਨੰਗਿਆਂ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਂ ਤੋਂ ਡਰ
ਜਿਹਨੂੰ ਲੱਗਦੇ ਮਾੜੇ ਲੱਗੀ ਜਾਣ ਦੇ,
ਜਿਹੜਾ ਕੱਢਦਾ ਦਿਲੋਂ ਕੱਢੀ ਜਾਣ ਦੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਬੈਂਕ ਚ ਜਦੋਂ
ਪਿਆਰ ਦਾ Balance ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੱਜਣਾ
ਤਾਂ ਹਸੀ ਖੁੱਸ਼ੀ ਦੇ Check bounceਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਦੇ ਆ
ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਦੀ ਮਸਤੀ ਐਵੇਂ ਲਹਿੰਦੇ-ਲਹਿੰਦੇ ਲਹਿ ਜਾਣੀ।
ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਦਤ ਵੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪੈ ਜਾਣੀ।
ਨੌਹਾਂ ਨਾਲ ਖਰੋਚੀਏ ਭਾਵੇਂ ਐਵੇਂ ਹੀ ਦਿਲ ਨਾ ਛੱਡੀਏ,
ਵੈਰ ਕਿਲੇ ਦੀ ਕੱਚੀ ਕੰਧ ਵੀ ਢਹਿੰਦੇ-ਢਹਿੰਦੇ ਢਹਿ ਜਾਣੀ।
ਉਹਦੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਦਿਲ ਨੂੰ ਵੀ
ਟੁੱਟ ਕੇ ਚਾਹੀਆਂ ਸੀ ਮੈ
ਕਿੱਸਰਾਂ ਖਿੱਚਾਂ ਮੈਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਪਾਟੀ ਖਿੱਦੋ ਵਾਂਗੂੰ ਲੀਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਰਸਮਾਂ ਵਾਲੇ ਜਦ ਤੱਕ ਮਹਿਲ ਨਾ ਭੰਨਾਂਗੇ,
ਰੋਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਰਾਂਝੇ-ਹੀਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਹਨ ਪੁੱਛਦੇ ਪੁਛਾਉਂਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੰਡੀ ‘ਚੋਂ ਕੋਈ ਜਾਨਵਰ ਮੁੱਲ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕ
ਪੁੱਛਿਆ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਜਿੰਦੇ ਜੀ ਮੇਰੇ ਦਿੱਲ ਦਾ ਹਾਲ
ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਭਰ ਵਿੱਚ ਚਰਚੇ ਮੇਰੀ ਖੁਦਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨੇਂ