ਪਾਣੀ ਦੇ ਹਰ ਕਤਰੇ `ਤੇ ‘ਉਹ’ ਹੱਕ ਜਮਾਉਂਦਾ ਹੈ
‘ਵਾਵਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਜ਼ਹਿਰ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਵੀ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਰੁਤਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਬਸ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਹਬਾਜ਼ ਨੂੰ ਕਿੰਜ ਖੌਫ਼ ਇਸ ਦੀ ਧਾਰ ਤੇ ਆਉਂਦੈ
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਚਿੜੀਆਂ ਹੀ ਡਰਾਈਆਂ ਨੇ
ਜੇਕਰ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਹੈ।
ਤਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਜਾਣ ਲਓ ਕਿ
ਤੁਹਾਡੇ ਰੋਣ ਨਾਲ ਇੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ
ਜਦ ਵੀ ਘੁਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਨਸ ਨਸ ‘ਚ ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਵਾਂਗੂੰ।
ਦਰਦ ਭੁੱਲ ਜਾਣੇ ਨੇ ਬੇਅਰਥ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਂਗੂੰ।
ਸੁਰਖ਼ ਤੋਂ ਕਾਲਾ ਜਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸੂਰਜ ਦਾ ਲਹੂ,
ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਖ਼ਸਾਰੇ ਦੇ ਹਿਸਾਬਾਂ ਵਾਂਗੂੰ।
ਬਦਲਦੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਆਖਰ ਕੀ ਕਹਾਂ ਮੈਂ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖਿਆ
ਤੁਸਾਂ ਤਲਵਾਰ ਪਰਖੀ ਹੈ ਸਦਾ ਹੀ ਚੂੜੀਆਂ ਉਤੇ
ਜ਼ਰਾ ਦੱਸੋ ਇਹ ਲੋਹੇ ਨੂੰ, ਮੁਖ਼ਾਤਿਬ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੀ
ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੱਧਰ ਕੀ ਦਾ ਕੀ ਕੁਝ ਕਰ ਗਈ ਏ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਸੂਰਜ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਆਇਆ ਸੱਧਰ ਸਾਡੀ ਠਰ ਗਈ ਏ।
ਲੋਕ ਉੱਪਰੋਂ ਤਾਂ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਕਿ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਦਿਲ ਦੇਖ ਕੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਸੱਚਾਈ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ
ਕਿ ਲੋਕ ਪੈਸਾ ਤੇ ਚੇਹਰਾ ਵੇਖ ਕੇ ਹੀ
ਪਿਆਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਓ ਖ਼ਾਕ ਨਸ਼ੀਨੋਂ ਉਠ ਬੈਠੋ ਉਹ ਵਕਤ ਕਰੀਬ ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਹੈ।
ਜਦ ਤਖ਼ਤ ਗਿਰਾਏ ਜਾਵਣਗੇ ਜਦ ਤਾਜ ਉਛਾਲੇ ਜਾਵਣਗੇ
ਕਟਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਵਧਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਬਾਂਹਵਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ
ਚਲਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਕਿ ਹੁਣ ਡੇਰੇ, ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਹੀ ਡਾਲੇ ਜਾਵਣਗੇ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਛਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ,
ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਕੇ ਤੋਰ, ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖਾਂ।
ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਤੱਕ ਵੀ
ਮੈਨੂੰ ਰੋਂਦਾ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਹੁਣ ਗੈਰਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖਾਂ?
ਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਬਣੇ ਹੋਏ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਵੀ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਲੈਂਦੇ ਨੇ