ਜਿਹਨੂੰ ਲੱਗਦੇ ਮਾੜੇ ਲੱਗੀ ਜਾਣ ਦੇ,
ਜਿਹੜਾ ਕੱਢਦਾ ਦਿਲੋਂ ਕੱਢੀ ਜਾਣ ਦੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਬੈਂਕ ਚ ਜਦੋਂ
ਪਿਆਰ ਦਾ Balance ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੱਜਣਾ
ਤਾਂ ਹਸੀ ਖੁੱਸ਼ੀ ਦੇ Check bounceਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਦੇ ਆ
ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਦੀ ਮਸਤੀ ਐਵੇਂ ਲਹਿੰਦੇ-ਲਹਿੰਦੇ ਲਹਿ ਜਾਣੀ।
ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਦਤ ਵੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪੈ ਜਾਣੀ।
ਨੌਹਾਂ ਨਾਲ ਖਰੋਚੀਏ ਭਾਵੇਂ ਐਵੇਂ ਹੀ ਦਿਲ ਨਾ ਛੱਡੀਏ,
ਵੈਰ ਕਿਲੇ ਦੀ ਕੱਚੀ ਕੰਧ ਵੀ ਢਹਿੰਦੇ-ਢਹਿੰਦੇ ਢਹਿ ਜਾਣੀ।
ਜੇ ਅਸੀਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲਾਂਗੇ ਤਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿਚ, ਉਹ ਧੀਆਂ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ, ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਵਿਹਾਰ ਕਰਨਗੀਆਂ।
ਇਹ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇਹ ਬਿੰਬ ਇਹ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸਭ
ਤੇਰੇ ਠਹਿਰਨ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਘਰ
ਜਿਹੜਾ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੱਕੇ ਉਹਨੂੰ ਤੱਕ ਲਈਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਘੂਰ-ਘੂਰ ਦੇਖੇ ਉਹਨੂੰ ਚੱਕ ਲਈਦਾ,
ਉਹਦੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਦਿਲ ਨੂੰ ਵੀ
ਟੁੱਟ ਕੇ ਚਾਹੀਆਂ ਸੀ ਮੈ
ਕਿੱਸਰਾਂ ਖਿੱਚਾਂ ਮੈਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਪਾਟੀ ਖਿੱਦੋ ਵਾਂਗੂੰ ਲੀਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਰਸਮਾਂ ਵਾਲੇ ਜਦ ਤੱਕ ਮਹਿਲ ਨਾ ਭੰਨਾਂਗੇ,
ਰੋਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਰਾਂਝੇ-ਹੀਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ।
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਹਨ ਪੁੱਛਦੇ ਪੁਛਾਉਂਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੰਡੀ ‘ਚੋਂ ਕੋਈ ਜਾਨਵਰ ਮੁੱਲ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕ
ਇੱਜ਼ਤ ਤਾਂ ਰੱਬ ਬਖਸ਼ ਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ,
ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵੱਸ ਹੈ
ਪੁੱਛਿਆ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਜਿੰਦੇ ਜੀ ਮੇਰੇ ਦਿੱਲ ਦਾ ਹਾਲ
ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਭਰ ਵਿੱਚ ਚਰਚੇ ਮੇਰੀ ਖੁਦਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨੇਂ
ਮੈਂ ਲੋੜੋਂ ਵੱਧ ਹਕੀਕਤ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਜਾਣ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ,
ਤੇ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਸਾਕ ਹੀ ਜਚਦਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ।