“ਸਾਨੂੰ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਹਰ ਇੱਕ ਤੇ ਮਰ ਮਿਟਣ, ਪਰ ਤੇਰੇ ਚ’ ਗੱਲ ਹੀ
ਕੁੱਝ ਅਜਿਹੀ ਸੀ ਕਿ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਦਾ TIME ਹੀ ਨੀ ਮਿਲਿਆ,
ਲੋਕ ਤਾਂ ਏਥੇ ਰੱਬ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਨੇ
ਫੇਰ ਮੈਂ ਕੀ ਚੀਜ਼ ਆ ਤੇਰੇ ਲਈ
ਲੋਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੜ ਨਾ ਰੀਸ ਕਰ
ਪਰ ਆਪਾ ਕਹੀਦਾ ਸੜੀ ਜਾ
ਰੀਸ ਤਾਂ ਤੇਥੋਂ ਹੋਣੀ ਨੀ
ਪਹਿਲਾ ਪਿਆਰ ਬਚਪਨ ਕਿ ਚੌਂਤ ਜੈਸਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ,
ਜਿਸਕਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਰਹਿਤ ਹੈ
ਅਜੇ ਤਕ ਕੋਈ ਵੀ ਸਬੱਬ ਨਾਲ ਅਤੇ ਅਚਾਨਕ ਸਿਆਣਾ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ।
ਕੌਣ ਕਿੰਨਾ ਸੀ ਚਲਾਕ ਤੇ ਨਾਦਾਨ ਕੌਣ ਸੀ।
ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਕੌਣ ਸੀ।
ਕਦੇ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਨਜ਼ਰ ਮਿਲਾ ਕੇ ਤਾ ਗਲ ਕਰੀ।
ਸੱਜਣਾ ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਦਸਾਗੇ ਕਿ ਬੇਈਮਾਨ ਕੌਣ ਸੀ॥
ਹਰ ਗੱਲ ਸਾਝੀ ਕਰਨੀ ਪਰ ਸਹੀ ਵਕਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੈ।
ਹਾਲੇ ਤੇਰੀ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਸਾਡੀ ਚੁੱਪ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ।
ਸੁਕੂਨ ਤੋਂ ਮਿਲੇਗਾ ਹੀ ਇਕ ਦਿਨ, ਫਿਲਹਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਵਰਨੇ ਮੈਂ ਲਗੇ ਹੈ ਹਮ !
ਵੇਖ ਕੇ ਸੋਹਣਾ ਮੁੱਖ
ਅਸੀਂ ਇਤਬਾਰ ਨਾ ਕਰਦੇ ,
ਓਹਦੀਆਂ ਝੂਠੀਆਂ ਕਸਮਾਂ ਦਾ
ਇਤਬਾਰ ਨਾ ਕਰਦੇ…
ਜੇ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਅਸੀਂ
ਸਿਰਫ ਮਜ਼ਾਕ ਓਹਦੇ ਲਈ ,
ਤਾਂ ਸੌਂਹ ਰੱਬ ਦੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ,
ਪਰ ਕਦੀ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਰਦੇ
ਅਸੀਂ ਜੋ ਹੈਗੇ ਆ ਓਹੀ ਦਿਸਦੇ ਆ
ਐਂਵੇ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਦੁਨਿਆ ਨੀ ਚਾਰਦੇ
ਤੂੰ ਹੋ ਜਾਵੀਂ ਮੇਰਾ ਇਹੋ ਇਕੁ ਇਕ ਖਵਾਬ
ਇਹ ਮੇਰੇ ਵਲੋਂ ਤਾ ਹਣ ਹਾਂ ਪੂਰੀ
ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੇਰਾ ਕਿ ਜਵਾਬ ਇਹ
ਪ੍ਰਸੰਸਾਯੋਗ ਚਰਿਤਰ, ਨੀਵੇਂ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਉਸਰਦਾ, ਇਸ ਚਰਿਤਰ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਅਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਸਿਰਜਦੀਆਂ ਹਨ।