ਮਾਂ ਤਾ ਮਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਏ ਨਾ ਝੱਟ ਪਹਿਚਾਣ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਕਿ ਅੱਖਾਂ ਸੌਣ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋਈਆਂ ਨੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਰੋਣ ਨਾਲ
punjabi shayari
ਯਾਰ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੀ ਕਾਫੀ ਹੁੰਦਾ
ਲੀਰਾਂ ਕੱਠੀਆ ਕਰਕੇ ਕੀ ਕਰਨੀਆਂ
ਅੱਗ ਲਗਾ ਦਿਆਂਗੇ ਉਸ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ‘ਚ
ਜਿੱਥੇ ਬਗਾਵਤ ਸਾਡੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਹੋਵੇਗੀ
ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾਂ ਪਿਆਰ ਪਾਈ ਫ਼ਿਰਦੀ ਆਂ
ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ ਬਾਕੀ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਭੁਲਾਈ ਫ਼ਿਰਦੀ ਆਂ
ਉਹ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ
ਅਸੀਂ ਜ਼ਮੀਉਨ ਤੇ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ
ਘੂਰ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਇੱਕਲੇ ਰੋਂਦੀ ਹੈ
ਓਹ ਮਾਂ ਹੈ ਦੋਸਤੋ ਇਦਾਂ ਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਨੈਣਾਂ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਤੂੰ ਨੈਣਾਂ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹ ਵੇ
ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹੋਈ ਹੱਥ ਮੇਰਾ ਫ਼ੜ ਵੇ
ਮਿਲੇ ਤਾਂ best
ਨਹੀਂ ਤਾਂ next
ਤੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਮੁੱਕਦਮੇ ਚ ਸਜ਼ਾ ਹੋਜੇ
ਹੋਵੇ ਉਮਰ ਕ਼ੈਦ ਤੇ ਛੁਡਾਵੇ ਕੋਈ ਨਾਂ
ਅੱਜ ਹੋ ਗਿਆ ਫੈਸਲਾ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਤੂੰ ਰਹਿ ਲਵੀਂ ਮੇਰੇ ਬਗ਼ੈਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿਉਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਪੁੱਤ ਨਾਂ ਜਦ ਫਰਜ ਪਛਾਣੇ ਧੀ ਵੀ ਜਦ ਲੈ ਜਾਏ ਠਾਣੇ
ਬਾਪੂ ਫਿਰ ਮੰਨਕੇ ਭਾਣੇ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਭਰ ਜਾਂਦਾ
ਉਦੋਂ ਫਿਰ ਬੰਦਾ ਲੋਕੋ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਮਰ ਜਾਂਦਾ
ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਸਫ਼ਰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਯਾ ਮੰਜ਼ਿਲ
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਆਪਣਾ ਸਾਥ