ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਦੂਰੀਆਂ ਕਿ ਵੱਧ ਗਈਆਂ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ,
ਸਾਡੇ ਹਾਸੇ ਵੀ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
punjabi shayari
ਚੰਨਾ ਵੇ ਮੈਨੂੰ ਤੈਥੋਂ ਵਧ ਕੇ
ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਪਿਆਰਾ ਕੋਈ ਨਾ.,
ਜਿਹਦੇ ਚੋ ਤੇਰਾ ਮੁੱਖ ਨਾ ਦਿਸੇ
ਐਸਾ ਅੰਬਰਾਂ ਤੇ ਤਾਰਾ ਕੋਈ ਨਾ
ਰੱਬਾ ਰੱਖਲੀਂ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਜੋਗਾ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਬਹੁਤੀ ਦੇਈਂ ਨਾਂ ਦੌਲਤ ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੋ ਜਾਊ
ਇੱਥੇ ਲੈਂਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਸਾਰ, ਸਭ ਭੁੱਲ ਗਏ ਪਿਆਰ
ਵਾਂਗ ਕਪੜੇ ਬਦਲਦੇ, ਇੱਥੇ ਸਭ ਦਿਲਦਾਰ
ਇੱਕ ਰਾਤ ਦਾ ਹੈ ਰਾਂਝਾ, ਇੱਕ ਰਾਤ ਦੀ ਹੈ ਹੀਰ
ਇੱਥੇ ਵਿਕਦੇ ਸਰੀਰ, ਨਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ਮੀਰ
ਕਿੱਥੋਂ ਬਚਣੀਆਂ ਰੂਹਾਂ, ਉਹ ਵੀ ਹੋਈਆਂ ਲੀਰੋ-ਲੀਰ
ਜੋ ਸਾਡਾ ਸੀ ਅਸੀਂ ਓਹ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਦੇ ਆਏਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਸਾਡੇ ਬਿਨਾਂ ਤਾਂ ਖੁਸ ਰੇਹ
ਅਸੀਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਜੂ ਰਖ ਓਹਨੂੰ ਏਹ ਕੇਹ ਆਏਂ
ਕੁਝ ਕੁ ਸਪਨੇ ਮੈ ਖੁਦ ਹੀ ਮਾਰ ਲਏ…
ਤੇ ਕੁਝ ਜਮਾਨੇ ਨੇ ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਤੇ।
ਠੋਕਰਾਂ ਖਾ ਕੇ ਵੀ ਹਸਦੇ ਰਹੇ ਕੁਝ ਇਦਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰਖਦੇ ਰਹੇ
ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭੁੱਲਾਂ ਲੇਆ ਸੀ ਬੱਸ ਯਾਦ ਓਹਨੂੰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਤੂੰ ਹੱਥ ਛੱਡਿਆ ਮੈਂ ਰਾਹ ਬਦਲ ਲਿਆ
ਤੂੰ ਦਿਲ ਬਦਲਿਆ ਮੈ ਸੁਭਾਹ ਬਦਲ ਲਿਆ..!
ਇਹ ਨਾਂ ਸਮਝੀਂ ਕੱਲੀ ਧੁੱਪ ਈ ਸੇਕੀ ਆ
ਥੋੜਾ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿ… ਦੁਨੀਆਂ ਅਸੀਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦੇਖੀ ਆ
ਤੂਫਾਨ ਵੀ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਪਤਾ ਚੱਲ ਜਾਦਾਂ ਹੈ ਕੋਣ ਸਾਡਾ ਹੱਥ ਛੱਡਕੇ ਭੱਜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਣ ਹੱਥ ਫੜਕੇ
ਸਾਡੀ ਉਹ ਕੌਮ ਜਿਹਨੇਂ ਤਖਤ ਹਲਾਏ ਨੇਂ