ਇੱਜ਼ਤ ਖ਼ਾਕ ਦੀ ਵੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਮੈਨੂੰ
ਭੀਖ ਦਾ ਤਾਂ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਨਾਂ ਲਵਾਂ ਮੈਂ
ਮੋਤੀ ਉਸ ਦੇ ਵਸਲ ਦੇ ਮਿਲੇ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਜੋ ਸਾਗਰ ’ਚ ਤਰਦਾ ਰਿਹਾ।
ਰਲ਼ ਗਈ ਸੀ ਏਸ ਵਿਚ ਇਕ ਬੂੰਦ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ
ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਮਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੁੜੱਤਣ ਪੀ ਗਈ
ਅੜ ਜੇ ਗਰਾਰੀ ਯਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਥੰਮ..
ਏਥੇ ਦੋਗਲੇ ਜੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦਾ ਹੈਣੀ ਕੋਈ ਕੰਮ
ਸ਼ਾਇਰ ਹਾਂ ਤਾਂ ਗਮਾਂ ਤੋਂ ਕਿਓਂ ਕਰਾਂ ਪਰਹੇਜ
ਹਾਲਾਤ ਜਿੰਨੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਕਲਮ ਓਨ੍ਹੀ ਤੇਜ਼
ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਖੂਨ ‘ਚ ਹਲਚਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਤੇਰੀ ਚਾਹਤ ਦੌੜ ਰਹੀ।
ਆਸ ਦੀ ਲਾਲੀ ਮੱਥੇ ਧਰ ਕੇ ਸੂਰਜ ਬਣ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ
ਉਸ ਵੀ ਸਾਡਾ ਜੁਗਨੂੰ ਵਰਗਾ ਨੂਰ ਹੰਢਾਇਆ ਸ਼ਾਮ ਢਲੇ
ਰੁਤਬਾ ਏ ਐਡਾ ਕਿਸੇ ਮੁਰੇ ਸਿਰ ਝੁਕਦਾ ਨੀ
ਮਿਹਨਤ ਆ ਕੀਤੀ ਐਵੇ ਫੁਕਰੀ ਚ ਬੁਕਦਾ ਨੀ
ਅਸੀਂ ਜ਼ਰਾ ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਫ਼ ਹਾਂ
ਇਸੇ ਲਈ ਥੋੜੇ ਲੋਂਕਾ ਦੇ ਖ਼ਾਸ ਹਾਂ
ਖਿੜਿਆ ਨਾ ਕਦੇ ਕਿਰਤ ਦਾ ਗੁਲਾਬ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤਾ।
ਬਣ ਬਣ ਕੇ ਰਹੇ ਬਿਖਰਦੇ ਖ਼ਵਾਬ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤਾ।
ਤੁਰ ਰਹੀ ਮੈਂ ਛੁਰੀ ਦੀ ਧਾਰ ‘ਤੇ
ਫੇਰ ਵੀ ਉਹ ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ‘ਤੇ
ਮੈਂ ਫਤ੍ਹੇ ਪਾਉਣੀ ਹੈ ਅਜ ਮੰਝਧਾਰ ‘ਤੇ
ਇਕ ਚੁੰਮਣ ਦੇ ਮੇਰੇ ਪਤਵਾਰ ‘ਤੇ
ਚੁਸਤ ਚਲਾਕੀਆ ਆਉਂਦੀਆਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ,
ਪਰ ਫੜ ਜਰੂਰ ਲਈ ਦੀਆਂ