ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੋਤ ਦਾ ਬਸ ਹੁਣ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੈ
ਹੁਣ ਆਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਚਨ ਦੀ ਮੇਰਾ ਜਿਨਾ ਵੀ ਕੇਹੜਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲਈ ਖਾਸ ਹੈ
ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ..
ਜਿਸ ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਹੋਵੇ..
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਪਨ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਜਤਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਪਰ ਆਪਣਾ ਹੈ ਕੋਣ ਇਹ ਤਾਂ ਵਕਤ ਹੀ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਬਿਛੋੜਾ ਪਿਆਰ ਨੀਂ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਐਂ ਮੁਰਝਾਇਆ ਹੋਇਆ ਫੁੱਲ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਖਿਲਦਾ ਐ
ਸਾਤ ਜਨਮਾ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦੀ ਤਾ ਬਸ ਗਲ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਐਹਣਾ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ਾ ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾ ਐਂ
ਗਲਤੀਆ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਕੇ ਬਦਲਣ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਲੈਣ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਘੱਟ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਗੱਲ ਕਰ ਗਏ ਖਰੀ ਸਿਆਣੇ ਧਾਗੇ ਨੀਂ ਤੋੜੀਦੇ
ਆਪਣੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਈ ਹੁੰਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਵਿੱਚ ਲੋੜੀਦੇ
ਹਜੇ ਘਰ ਦੇ ਹਲਾਤ ਠੀਕ ਨੀ ਅਵੇ ਮੀਂਹ ਤੇ ਬਰਾਦਾ ਵਗਦਾ,
ਦਿਲ ਕਰਦਾ Sakoda ਲੇ ਲਵਾ ਪਰ ਕਰਜੇ ਤੂੰ ਡਰ ਲੱਗ ਦਾ
ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਨਾਲ ਕਿ ਮੇਲ ਨਦੀਆਂ ਨਹਿਰਾਂ ਦਾ ਐਥੇ ਮੁੱਲ ਮਿਲਦਾ ਨੀ ਜ਼ਿਗਰਾ ਬਜ਼ਾਰਾਂ
ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਨਾਲ ਕਿ ਮੇਲ ਨਦੀਆਂ ਨਹਿਰਾਂ ਦਾ ਐਥੇ ਮੁੱਲ ਮਿਲਦਾ ਨੀ ਜ਼ਿਗਰਾ ਬਜ਼ਾਰਾਂ
ਹੱਥ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ ਧਰ ਤੇਰਿਆਂ ਯਾਰਾਂ ਦੇ
ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਪਾਈ ਹੋਈ ਜਿੰਦ ਸੁੱਕਣੀ
ਤੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਿਆ
ਫਿਰ ਚਾਹੇ ਓਹ ਯਾਦਾ ਨੇ ਜਾ ਫਿਰ ਹੰਝੂ
ਏਹ ਔਖੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਪਿਆਰਾਂ ਦੇ,
ਪੜਨੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤਾਂ ਡਰਦਾ ਏ
ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਏਹ ਸੱਜ਼ਣਾ,
ਤੈਨੂੰ ਬੜੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਦਾ ਏ