ਮੇਰੀ ਕੋਮਲ ਜਿਹੀ ਵੀਣੀ ਨੂੰ ਵੰਗਾਂ ਲਾਲ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਕਰੇ ਨੱਚਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਮੇਰਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤਾਲ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਚੰਨ ਸਿਤਾਰਾ ਦੀਵਾ ਜੁਗਨੂੰ ਕਿਰਨ ਜਿਹਾ ਉਪਨਾਮ ਨ ਦੇ
ਪੈੜ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਪੈੜ ਰਹਿਣ ਦੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾਮ ਨ ਦੇ
ਤਸਵੀਰਾਂ ਬੋਲਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇਂ
ਮਾਂ ਬੋਲੀ, ਮਾਂ ਜਣਨੀ ਤੇ ਮਾਂ ਧਰਤੀ ਕੋਲੋਂ,
ਟੁੱਟ ਕੇ ਬੰਦਾ ਮਰਦਾ ਮਰਦਾ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਕਿਸੇ ਤੇ ਹੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ।
ਮੈ ਜੇ ਦਸਿਆ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ, ਤੈਥੋਂ ਸੁਣੀ ਜਾਣੀ ਨਹੀਂ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਹਾਦਸਾ, ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ
ਆਪਣੀ ਧੀ ਪਰਦੇ ਅੰਦਰ ਕੈਦ ਕਰ
ਗਾ ਰਹੇ ਨੇ ਸੋਹਲੇ ਲੋਕੀਂ ਹੀਰ ਦੇ
ਗੱਲ ਮੋਹ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ ਸੱਜਣਾ
ਮੈਸੇਜ ਦਾ ਕੀ ਏ ‘ਮੈਸੇਜ’ਤਾਂ ਕੰਪਨੀ ਵਾਲੇ ਵੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇਂ
ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਲਫ਼ਜ਼ ਜਿਉਂਦੇ ਨੇ,
ਸੁਖਨਵਰ ਜਿਊਣ ਮਰ ਕੇ ਵੀ,
ਉਹ ਕੇਵਲ ਜਿਸਮ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਜੋ ਸਿਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁਆਹ ਬਣਦੇ।
ਇੱਕ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸਹਾਰੇ ਕੱਟ ਰਹੇ,ਹੁਣ ਜਿਉਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨੀ,
ਆ ਸਾਲ ਤਾਂ ਲੰਘ ਹੀ ਚੱਲਾ, ਪਰ ਅਗਲੇ ਦੀ ਕੋਈ ਆਸ ਨੀ
ਤੇਰੀਆਂਜੇ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੀਟਰ ਲੱਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ਨਾ ਸੱਜਣਾ
ਤਾਂ ਸਭ ਤੋ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਿੱਲ ਮੇਰਾ ਹੀ ਆਉਣਾ ਸੀ
ਆਪਣੀ ਜੇ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਾਉਣੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ,
ਉੱਡ ਜਰਾ ਜਿਆ ਵੱਖਰਾ ਹੋ ਕੇ ਡਾਰਾਂ ਤੋਂ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਜਿੱਦ ਨਾ ਕਰੋ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸਿਖਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਬਕ ਸਿਖਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ, ਸਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।