ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਵੀਰੇ ਖੁੰਢਾ ਉੱਤੇ ਬੈਦੇ,
ਮੇਰਾ ਵੀਰਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਲਿਖੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ
punjabi boliyan written
ਮੇਰੇ ਜੇਠ ਦਾ ਮੁੰਡਾ
ਨੀ ਬੜਾ ਸ਼ੌਂਕੀ
ਕੱਲ੍ਹ ਮੇਲੇ ਨੀ ਗਿਆਨੂੰ
ਲਿਆਇਆ ਕੱਜਲ ਦੀ ਡੱਬੀ
ਕਹਿੰਦਾ ਪਾ ਚਾਚੀ
ਨੀ ਅੱਖਾ ਮਿਲਾ ਚਾਚੀ।
ਖੂੰਡੀ ਨਾਲ ਤੁਸੀ ਤੁਰਦੇ ਵੇ ਬੁੱਢੜਿਓ
ਅੱਖ ਤਾਂ ਰੱਖਦੇ ਓਂ ਕੈਰੀ
ਐਨਕਾਂ ਦੇ ਸੀਸਿਆਂ ਚੋਂ ਬਿੱਲ ਬਤੌਰੀ ਵਾਗੂੰ
ਝਾਕਦੇ ਓਂ ਚੋਰੀਓ ਚੋਰੀ
ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ!
ਨਣਦੇ ਪੁਆੜੇ ਹੱਥੀਏ,
ਜਾ ਕੇ ਭੇਦ ਸਹੁਰੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਕੱਚਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਪੈ ਗਿਆ,
ਦਿਲ ਧੜਕੇ ਕਾਲਜਾ ਡੋਲੇ।
ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਨੂੰ,
ਕਦੇ ਬੈਠ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਮਾਹੀ ਜੀਹਦਾ ਲਾਮ ਨੂੰ ਗਿਆ,
ਓਹੋ ਬੈਠ ਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਫੋਲੇ।
ਹਰੇ ਹਰੇ ਘਾਹ ਉੱਤੇ,
ਸੱਪ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਦਾ,
ਭੱਜੋ ਵੀਰੋ ਵੇ,
ਬਾਪੂ ਕੱਲਾ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰਦਾ,
ਭੱਜੋ ਵੀਰੋ
ਪੀ ਕੇ ਸ਼ਰਾਬ ਜੇਠ ਬੋਲਦਾ ਮੰਦਾ
ਖਾਲੀ ਬੋਤਲਾਂ ਕੌਲਿਆਂ
ਦੇ ਨਾਲ ਫੋਟਦਾ ਨੀ
ਸਾਡੇ ਬਿਨਾਂ ਪੁੱਛੇ
ਬੈਠਕ ਖੋਦਾ ਨੀ।
ਨਿੱਕੀ-ਨਿੱਕੀ ਕਣੀ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਸੇਂਦਾ
ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਢਹਿ ਗਿਆ ਕੋਠਾ
ਛੜਿਆ ਪੁੰਨ ਕਰ ਵੇ
ਤੇਰਾ ਭਰਿਆ ਜਹਾਜ਼ ਖਲੋਤਾ
ਮਧਰੋਂ ਐਂ ਤੁਰਦੀ
ਜਿਵੇਂ ਤੁਰਦਾ ਸੜਕ ਤੇ ਬੋਤਾ
ਵਿੱਚ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ
ਖਾ ਗੀ ਸੋਹਣੀਏ ਗੋਤਾ।
ਰਾਇਆ, ਰਾਇਆ, ਰਾਇਆ,
ਸੁਰਮਾ ਪੰਜ ਰੱਤੀਆਂ,
ਡਾਕ ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਆਇਆ।
ਮੁੰਡੇ ਪੱਟਣ ਨੂੰ,
ਤੂੰ ਐ ਵੈਰਨੇ ਪਾਇਆ।
ਲਹਿੰਗਾ ਮਲਮਲ ਦਾ,
ਜਾਣ ਕੇ ਹਵਾ ‘ਚ ਉਡਾਇਆ।
ਨਖਰੇ ਨਾ ਕਰ ਨੀ,
ਕੋਈ ਲੈ ਜੂ ਅੰਮਾਂ ਦਾ ਜਾਇਆ।
ਕੁੜੀਏ ਕਦਰ ਕਰੀਂ।
ਮੁੜ ਕੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਇਆ।
ਹੀਰ ਕੇ,ਹੀਰ ਕੇ,ਹੀਰ ਕੇ ਵੇ,
ਅੱਖਾਂ ਜਾ ਲੜੀਆਂ ਘੁੰਡ ਚੀਰ ਕੇ ਵੇ,
ਅੱਖਾਂ ਜਾ ਲੜੀਆਂ
ਦਿਉਰ ਮੇਰੇ ਦਾ ਪਵੇ ਚੁਬਾਰਾ
ਤਿੰਨ ਭਾਂਤ ਦੀ ਇੱਟ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ
ਚਹੁੰ ਭਾਤ ਦਾ ਗਾਰਾ
ਅੰਦਰੋਂ ਡਰ ਲੱਗਦਾ
ਬੁਰਛਾ ਦਿਉਰ ਕਮਾਰਾ।
ਲਾੜ੍ਹੇ ਭੈਣਾਂ ਤਾਂ ਉੱਧਲ ਚੱਲੀ ਫੜ ਕੇ ਮਸਾਂ ਬਠਾਈ
ਨੀ ਚਰਚਾ ਤੋਂ ਡਰ ਡਾਰੀਏ
ਤੈਨੂੰ ਕਿੱਧਰ ਦੀ ਆਖਰ ਦੱਸ ਆਈ
ਨੀ ਚਰਚਾ ਤੋਂ.
ਆਰੀ! ਆਰੀ! ਆਰੀ!
ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਝਾਂਜਰਾਂ,
ਵਿਹੜੇ ਯਾਰ ਦੇ ਅੱਡੀ ਜਦ ਮਾਰੀ।
ਲੱਕ ਸੀ ਵਲੇਵਾਂ ਖਾ ਗਿਆ।
ਚੁੰਨੀ ਅੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਗੀ ਉਡਾਰੀ।
ਸਹੁੰ ਖਾ ਕੇ ਤੂੰ ਭੁੱਲ ਗਿਆ,
ਤੈਨੂੰ ਆਈ ਹਾਂ ਮਿਲਣ ਦੀ ਮਾਰੀ।
ਭੱਜ ਜਾ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ
ਜੇ ਤੈਥੋਂ ਨਿਭਦੀ ਨਹੀਂ ਯਾਰੀ।