ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੂਰਖ਼ ਤੇ
ਅੜੀਅਲ ਲੋਕ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ(ਕਿ ਉਹ ਸਹੀ ਹਨ)
ਪਰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਲੋਕ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬੇਯਕੀਨੀ ‘ਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਤੇ ਗਲਤ ਤੇ ਨਹੀਂ।
“ਕ੍ਰੋਧ ਹਵਾ ਦਾ ਝੋਕਾ ਹੈ,
ਜੋ ਬੁੱਧੀ ਦੇ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਬੁਝਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ
ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਕਮਾਲ ਦਾ ਹੈ ।
ਸਿਰਫ ਸੋਚ ਬਦਲਣ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਦੇ ਹਲਾਤ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਆ।
ਬੰਦਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਿਮਾਰ ਨਾ ਸਮਝੇ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੋਣ ਤੇ ਸਮਾਂ ਨੀ ਲੱਗਦਾ।
ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਵੀ ਹੋਣ
ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਘਬਰਾਓ ਨਾ,ਬਲਕਿ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸਮਝ ਕੇ ਪਾਸ ਕਰੋ
ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਬੁੱਧੀਮਤਾ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ;
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਸਿਆਣਪ ਹੈ।
ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲੈਣਾ ਤਾਕਤ ਹੈ;
ਆਪਣੇ ਆਪ ‘ਤੇ ਕਾਬੂ ਹੋਣਾ ਅਸਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ।
ਦਿਨ ਤਾਂ ਸਭ ਦੇ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਬੱਸ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀਆਂ
ਜੋ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ ‘ਚ ਆਪਣਿਆਂ ਨੇ ਸੁਣਾਈਆਂ ਹੋਣ।
ਚੜਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਇੱਕ ਮਨੋ-ਸਥਿਤੀ ਹੈ।
ਇਸਦਾ ਸਾਡੇ ਭੌਤਿਕ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਕੁਝ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ।
ਕੁਝ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਵੀ ਮਨੁੱਖ
ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ।
‘ਵਕਤ’ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਕਦੇ ਗ਼ਲਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਬਸ ਹੀ ਸਾਬਤ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ‘ਵਕਤ’ ਲੱਗਦਾ ਹੈ
ਜੇਕਰ ਮਨੁੱਖ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ,
ਉਹਦੇ ਅਤੇ ਕੰਧ ਉੱਤੇ ਉਲੀਕੇ
ਚਿੱਤਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਗਜ਼ਬ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੈ ਇਸ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਦੁਨੀਆ ਦਾ
ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ’ਚਲੱਗੇ ਹਨ, ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਜਾਣ ਲਈ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਦੇਣਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਮਾਂ ਦਿਓ।
ਕਿਉਂ ਕਿ ਚੰਗਾ ਸਮਾਂ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ
ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਇੰਨੀ ਦੂਰੀ ਨਾ ਵਧਾਓ ਕਿ
ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਵੀ ਖੜਕਾਉਣਾ ਪਵੇ।