ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੋਤ ਦਾ ਬਸ ਹੁਣ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੈ
ਹੁਣ ਆਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਚਨ ਦੀ ਮੇਰਾ ਜਿਨਾ ਵੀ ਕੇਹੜਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲਈ ਖਾਸ ਹੈ
ਬਿਛੋੜਾ ਪਿਆਰ ਨੀਂ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਐਂ ਮੁਰਝਾਇਆ ਹੋਇਆ ਫੁੱਲ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਖਿਲਦਾ ਐ
ਸਾਤ ਜਨਮਾ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦੀ ਤਾ ਬਸ ਗਲ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਐਹਣਾ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ਾ ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾ ਐਂ
ਹਜੇ ਘਰ ਦੇ ਹਲਾਤ ਠੀਕ ਨੀ ਅਵੇ ਮੀਂਹ ਤੇ ਬਰਾਦਾ ਵਗਦਾ,
ਦਿਲ ਕਰਦਾ Sakoda ਲੇ ਲਵਾ ਪਰ ਕਰਜੇ ਤੂੰ ਡਰ ਲੱਗ ਦਾ
ਤੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਿਆ
ਫਿਰ ਚਾਹੇ ਓਹ ਯਾਦਾ ਨੇ ਜਾ ਫਿਰ ਹੰਝੂ
ਹਰ ਆਸ਼ਕਾ ਦੀ ਇਕੋਂ ਜਹੀ ਕਹਾਣੀ
ਮਹੋਬਤ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸੀ ਸਜਣ ਨਾਲ ਰੁਹਾਨੀਂ
ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਅੱਗੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਿਆਰ ਦਾ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਿਤਾ ਇਸ਼ਕ ਇਹਣਾ ਨਾਲ ਓਹਣਾ ਨੂੰ ਲੁਟਿਆ ਨਾ ਲੇਕੇ ਪਿਆਰ ਦਾ
ਕਿੱਦਾਂ ਦਸਿਆ ਜਾਵੇ ਅਪਣੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ,
ਕਮਲੇ ਸੱਜਣ Dialogue ਦੱਸਦੇ ਨੇ,
ਸਾਡੇ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ
ਤੂੰ ਉਂਚਾ ਬਨ ਅਸੀਂ ਨਿਵੇਂ ਠਿਕ ਹਾਂ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੱਸ ਕਿਵੇਂ ਠਿਕ ਹਾਂ
ਖੁਸਿਆ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਿਤਾ ਦੁਖ ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਗਏ
ਸਾਡਾ ਝੁਠਾ ਤੇ ਤੇਰਾ ਸੱਚਾ ਕਮਲਿਆ ਨੂੰ ਕੀ ਸਮਝਾਈਏ ਚਲ ਏਹ ਵੀ ਠੀਕ ਹਾਂ
ਇਕ ,ਬੇਵਫ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਲੁਟ ਕੇ ਚਲੀ ਗਈ,
ਕੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਮੇਨੂ ਸੁੱਟ ਕੇ ਚਲੀ ਗਈ
ਸਜਾ ਸੁਨਾ ਹੀ ਚੁਕੇ ਹੋ ਤੋ ਹਾਲ ਮਤ ਪੂਛਨਾਂ,
ਅਗਰ ਹਮ ਬੇਕਸੂਰ ਨਿਕਲੇ ਤੋ ਤੁਮਹੇ ਤਕਲੀਫ ਹੋਗੀ ।
ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਦੂਰੀਆਂ ਕਿ ਵੱਧ ਗਈਆਂ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ,
ਸਾਡੇ ਹਾਸੇ ਵੀ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਇੱਥੇ ਲੈਂਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਸਾਰ, ਸਭ ਭੁੱਲ ਗਏ ਪਿਆਰ
ਵਾਂਗ ਕਪੜੇ ਬਦਲਦੇ, ਇੱਥੇ ਸਭ ਦਿਲਦਾਰ
ਇੱਕ ਰਾਤ ਦਾ ਹੈ ਰਾਂਝਾ, ਇੱਕ ਰਾਤ ਦੀ ਹੈ ਹੀਰ
ਇੱਥੇ ਵਿਕਦੇ ਸਰੀਰ, ਨਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ਮੀਰ
ਕਿੱਥੋਂ ਬਚਣੀਆਂ ਰੂਹਾਂ, ਉਹ ਵੀ ਹੋਈਆਂ ਲੀਰੋ-ਲੀਰ
ਜੋ ਸਾਡਾ ਸੀ ਅਸੀਂ ਓਹ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਦੇ ਆਏਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਸਾਡੇ ਬਿਨਾਂ ਤਾਂ ਖੁਸ ਰੇਹ
ਅਸੀਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਜੂ ਰਖ ਓਹਨੂੰ ਏਹ ਕੇਹ ਆਏਂ