ਆ ਨੀ ਭਾਬੀਏ ਹੱਸੀਏ ਖੇਡੀਏ
ਚੱਲੀਏ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰ ਨੀ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਪਕਾ ਲਈਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ
ਮੇਰਾ ਡੱਕਿਆ ਹਲ ਨੀ।
ਉਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ
ਯਾਦ ਭਾਬੀਏ ਕਰ ਨੀ।’
Jago Boliyan
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਈਆਂ।
ਉਰਲਾ ਪਾਸਾ ਝਿਉਰਾਂ ਮੱਲਿਆ,
ਪਰਲਾ ਪਾਸਾ ਨਾਈਆਂ।
ਨਾਈਆਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਸੁਣਾਂਦੀਆਂ,
ਤੁਰਨ ਜਿਵੇਂ ਮੁਰਗਾਈਆਂ।
ਉਰਲੀ ਢਾਬ ਤੇ ਮੇਲਾ ਲੱਗਦਾ,
ਮੇਲਾ ਵੇਖਣ ਆਈਆਂ।
ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਲੱਪ ਲੱਪ ਸੁਰਮਾ,
ਪੈਰੀਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਪਾਈਆਂ।
ਵੇਖ ਵੇਖ ਜੱਟ ਹੋਏ ਸ਼ਰਾਬੀ,
ਹੱਟ ਭੁੱਲੇ ਹਲਵਾਈਆਂ।
ਕੁੜਤੀ ਤੇ ਮੋਰਨੀਆਂ,
ਛੜੇ ਪੱਟਣ ਨੂੰ ਪਾਈਆਂ।
ਸੰਬਰ ਸੁੰਬਰ ਢੇਰੀਆਂ ਮੈ,
ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਲਾਉਦੀ ਆਂ,
ਆਈ ਗੁਆਂਢਣ ਫਰੋਲ ਗਈ,
ਸਾਡਾ ਰੁੱਖ ਰਾਂਝੇ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜ ਗਈ,
ਸਾਡਾ
ਲੱਭਦਾ ਫਿਰੇਂ ਕੀ ਦਿਉਰਾ
ਰੁਪ ਦੀਆਂ ਮੰਡੀਆਂ ‘ਚੋਂ
ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਤੂੰ ਪੱਗ ਵੇ ਨਵਾਬ ਵਰਗੀ
ਤੇਰੇ ਜੱਟੀ ਨਾ ਪਸੰਦ ਵੇ
ਸ਼ਰਾਬ ਵਰਗੀ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਈਂ।
ਦੁਆਰ ਤੇਰੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਜੋਗੀ,
ਧੁਣੀ ਆਪ ਤਪਾਈਂ।
ਹੱਥ ਜੋਗੀ ਨੇ ਫੜਿਆ ਕਾਸਾ,
ਖੈਰ ਰਤਾ ਕੁ ਪਾਈਂ।
ਐਧਰ ਜਾਂਦੀ, ਓਧਰ ਜਾਂਦੀ,
ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੀ ਜਾਈਂ।
ਵਿਚ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ
ਝਾਂਜਰ ਨਾ ਛਣਕਾਈਂ।
ਲਾੜਾ ਤਾਂ ਬਠਾਉਣਾ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ
ਸਰਬਾਲੇ ਦੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਲੱਫੜ ਮਾਰੇ
ਲਾੜਾ ਤਾਂ ਬੈਠਾ ਉੱਚੀ ਅਟਾਰੀ
ਸਰਬਾਲੇ ਦੇ ਢੰਗਣੇ ‘ਚ ਸਲੰਘ ਮਾਰੀ
ਸਰਬਾਲਾ ਮੰਗਦਾ ਬਹੂ ਅਧਾਰੀ
ਤੇਰੇ ਲੈਕ ਹੈ ਨੀ ਭਾਈ ਕੰਨਿਆ ਕਮਾਰੀ
ਲੈਣੀ ਤਾਂ ਲੈ ਜਾ ਫਾਤਾਂ ਘੁਮਿਆਰੀ
ਦੇਖਣੀ ਪਾਖਣੀ ਪਰ ਹੈ ਬੱਜ ਮਾਰੀ
ਸੁਣ ਨੀ ਸੱਸੇ ਨਖਰੇ ਖੋਰੀਏ,
ਵਾਰ ਵਾਰ ਸਮਝਾਵਾਂ,
ਨੀ ਜਿਹੜਾ ਤੇਰਾ ਲੀੜਾ ਲੱਤਾ,
ਸੰਦੂਕ ਸਣੇ ਅੱਗ ਲਾਵਾਂ,
ਨੀ ਜਿਹੜੀ ਤੇਰੀ ਸੇਰ ਪੰਜੀਰੀ,
ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਖਿਡਾਵਾਂ,
ਗਲ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ, ਮੈ ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਖਾਵਾਂ,
ਗਲ ਭਰਾਵਾਂ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਿਉਰਾ ਅੱਡ ਤੂੰ ਹੋ ਜਾ
ਨਹੀਂ ਕਢਾ ਲੈ ਕੰਧ ਵੇ
ਮੈਂ ਬੁਰੀ ਕਰੂੰਗੀ
ਆਕੜ ਕੇ ਨਾ ਲੰਘ ਵੇ
ਅੱਜ ਤੋਂ ਭਾਬੀ ਨੇਮ ਚੁਕਾ ਲੈ
ਜੇ ਘਰ ਵੜ ਗਿਆ ਤੇਰੇ
ਨੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤੂੰ ਚੂਲੀ ਭਰਾ ਲੈ
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਗੜਬੀ ਮੇਰੇ
ਜੇ ਮੈਂ ਮਰ ਗਿਆ ਨੀ
ਵਿੱਚ ਬੋਲੇਂਗਾ ਤੇਰੇ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਖਾਰਾ।
ਖਾਰੇ ਦੇ ਦੋ ਗੱਭਰੂ ਸੁਣੀਂਦੇ,
ਇਕ ਪਤਲਾ ਇਕ ਭਾਰਾ।
ਭਾਰੇ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ,
ਪਤਲਾ ਅਜੇ ਕੁਆਰਾ।
ਭਾਬੀ ਨਾਲ ਨਿੱਤ ਲੜਦਾ,
ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਰਾ।
ਸੂਆ ਸੂਆ ਸੂਆ,
ਸਾਕ ਭਤੀਜੀ ਦਾ,
ਲੈਕੇ ਆਈ ਭੂਆ,
ਸਾਕ ਭਤੀਜੀ
ਝੂਟਾ -ਝੂਟਾ-ਝੂਟਾ
ਜਿੱਥੇ ਦਿਉਰ ਪੱਬ ਧਰਦਾ
ਉੱਥੇ ਉੱਗਦਾ ਸਰੂ ਦਾ ਬੂਟਾ
ਬੂਟਾ ਲਾ ਨੀ ਲਿਆ
ਫੁੱਲ ਖਿੜ ਨੀ ਗਿਆ
ਸੋਹਣੀ ਭਾਬੋ ਮਿਲ ਗਈ
ਦਿਉਰ ਤਿੜ ਨੀ ਗਿਆ
ਛੰਨ ਪੱਕੀਆਂ ਛੰਨ ਪੱਕੀਆਂ ਛੰਨ ਪੱਕੀਆਂ ਕੁੱਤੀਆਂ
ਤੇਰਾ ਆਗਾ ਭਾਰੀ ਪਾਛਾ ਭਾਰੀ ਟਾਂਗਾਂ ਸੁੱਕਮ ਸੁੱਕੀਆਂ