ਸਾਰੇ ਤਾਂ ਗਹਿਣੇ ਤੇਰੇ ਮਾਪਿਆ ਨੇ ਪਾਏ,
ਇੱਕੋ ਤਬੀਤ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋਂ ਪਾਵੇ ਤਾਂ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋ
Jago Boliyan
ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੀ ਭਾਬੀਏ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਨਿਗਾਹ ਟਿਕਾਈ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਨੀ ਕਰਦੀ
ਮੈਂ ਨੀ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾਈ .
ਤੇਰੇ ਨਖਰੇ ਨੇ
ਅੱਗ ਕਾਲਜੇ ਲਾਈ
ਠਾਰਾਂ ਚੱਕ ਦੇ ਚੋਬਰ ਸੁਣੀਂਦੇ,
ਜਿਉਂ ਮਾਹਾਂ ਦੀ ਬੋਰੀ।
ਦੁੱਧ ਮਲਾਈਆਂ ਖਾ ਕੇ ਪਲ ਗਏ,
ਰੰਨ ਭਾਲਦੇ ਗੋਰੀ।
ਗਿੱਟਿਓ ਮੋਟੀ ਪਿੰਜਣੀ ਪਤਲੀ,
ਜਿਉਂ ਗੰਨੇ ਦੀ ਪੋਰੀ।
ਕਾਲੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਾਉਂਦੇ,
ਰੰਨ ਭਾਲਦੇ ਗੋਰੀ।
ਰੋਂਦੀ ਚੁੱਪ ਨਾ ਕਰੇ,
ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਤੋਗੇ।
ਸਰਬਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਝੱਗਾ ਪਾਇਆ
ਝੱਗਾ ਪਿਓ ਦੇ ਨਾਪ ਦਾ
ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਹੂ ਜੁੜ ’ਗੀ
ਸਰਬਾਲਾ ਬੈਠਾ ਝਾਕਦਾ
ਸਾਰੇ ਤਾਂ ਗਹਿਣੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆ ਨੇ ਪਾਏ,
ਇੱਕੋ ਤਬੀਤ ਇਹਦੇ ਬਾਪ ਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋਂ ਪਾਵਾ ਗਟਾਰ ਵਾਗੂੰ ਝਾਕਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋਂ ਪਾਵਾ
ਜੇ ਭਾਬੀ ਮੇਰਾ ਖੂਹ ਨੀ ਜਾਣਦੀ
ਖੂਹ ਨੀ ਤੂਤਾਂ ਵਾਲਾ
ਜੇ ਭਾਬੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਨੀ ਜਾਣਦੀ
ਨਾਂ ਮੇਰਾ ਕਰਤਾਰਾ
ਬੋਤਲ ਪੀਂਦੇ ਦਾ
ਸੁਣ ਭਾਬੀ ਲਲਕਾਰਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਈਆਂ।
ਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯਾਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ,
ਪੇਕਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਆਈਆਂ।
ਹਾੜ੍ਹ ਮਹੀਨੇ ਮਾਨਣ ਛਾਵਾਂ,
ਪੰਛੀ, ਪਸ਼ੂ ਤੇ ਗਾਈਆਂ।
ਜੁਗ ਜੁਗ ਜਿਊਂਦਾ ਰਹਿ ਤੂੰ ਯਾਰਾ,
ਪੀਘਾਂ ਨਾਲ ਝੁਟਾਈਆਂ।
ਪਿੱਪਲਾ ਸੌਂਹ ਤੇਰੀ,
ਨਾ ਝੱਲੀਆਂ ਜਾਣ ਜੁਦਾਈਆਂ।
ਸਾਰੇ ਤਾਂ ਗਹਿਣੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆ ਨੇ ਪਾਏ,
ਇੱਕੋ ਤਬੀਤ ਇਹਦੇ ਘਰ ਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋ ਪਵਾ ਤੇ ਲਾਦੇ ਲਾਦੇ ਕਰਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋ ਪਾਵਾ
ਆਰੀ-ਆਰੀ-ਆਰੀ
ਦਿਉਰ ਕਹਿੰਦਾ ਦੁੱਧ ਲਾਹ ਦੇ
ਮੈਂ ਲਾਹ ਤੀ ਕਾੜ੍ਹਨੀ ਸਾਰੀ
ਦਿਉਰ ਕਹਿੰਦਾ ਖੰਡ ਪਾ ਦੇ
ਮੈਂ ਲੱਪ ਮਿਸਰੀ ਦੀ ਮਾਰੀ
ਨਣਦੇ ਕੀ ਪੁੱਛਦੀ
ਤੇਰੇ ਵੀਰ ਨੇ ਮਾਰੀ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਮੱਤੀ।
ਮੱਤੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੜਨ ਸੌਕਣਾਂ,
ਪਾ ਇੱਕੀ ਦੇ ਕੱਤੀ।
ਇਕ ਤਾਂ ਮੋੜਿਆਂ ਵੀ ਮੁੜ ਜਾਵੇ,
ਦੂਜੀ ਬਹੁਤੀ ਤੱਤੀ।
ਤੱਤੀ ਦਾ ਉਹ ਰੋਗ ਹਟਾਵੇ,
ਕੰਨੀਂ ਜੋ ਪਾਵੇ ਨੱਤੀ।
ਸਰਬਾਲਿਆ ਬੂਥਾ ਧੋਤਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ’ਗੀ ਨਵੀਂ ਬਹੂ
ਤੂੰ ਖਾਲੀ ਹੱਥੀਂ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਸੱਸ ਵੀ ਨੀ ਘੂਰਦੀ,
ਸੌਹਰਾ ਵੀ ਨੀ ਘੂਰਦਾ,
ਛੜਾ ਜੇਠ ਭੈੜਾ ਕਿਓ ਬੋਲੇ ਨੀ,
ਸਾਡੇ ਬਿਨਾ ਪੁਛੇ ਕੁੰਡਾ ਕਿਓ ਖੋਲੇ ਨੀ,
ਸਾਡੇ ਬਿਨਾ