heart touching punjabi shayari in punjabi language

ਜਦ ਗ਼ਮ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ‘ਚ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦਾ,
ਪਲਕਾਂ ‘ਤੇ ਚਿਰਾਗਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਲਦੇ ਨੇ ਹੰਝੂ

ਮਹਿੰਦਰ ਮਾਨਵ

ਭੁਖ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਮੁਟਿਆਰ ਸਮੇਂ ਦਿਆ ਬਾਬਲਾ
ਨਾ ਅੰਦਰ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ਕੰਧਾਂ, ਨੀਵੀਆਂ

ਮੇਦਨ ਸਿੰਘ ਮੇਦਨ

ਉਹ ਢਲ ਕੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ’ਤੇ ਆਉਣ ਲੱਗੇ।
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਖੋਦ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜੜ੍ਹ ਲਾਉਣ ਲੱਗੇ।

ਗੁਰਦਿਆਲ ਦਲਾਲ

ਮੇਰੇ ਚਹੁੰ ਤਰਫ਼ੀਂ ਕੱਕੀ ਰੇਤ ਹੀ ਨਾ ਬਲ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ
ਜੇ ਮੈਥੋਂ ਤਸ਼ਨਗੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਏਥੇ ਇਕ ਨਦੀ ਹੁੰਦੀ

ਸਰਹੱਦੀ

ਜਦੋਂ ਆਦਮੀ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,
ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ, ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ,
ਕੁੱਝ ਨਾ ਬੋਲਣ, ਨਾ ਸੋਚਣ ਉੱਤੇ,
ਆਦਮੀ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿਲ

ਪੀ ਗਿਆ ਸਾਰੀ ਹੀ ਸਹਿਰਾ ਫਿਰ ਵੀ ਨਾ ਸੁੱਕੀ ਨਦੀ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਵੇਖੀ ਨਦੀ
ਨਾ ਉਹ ਤੁਰਨੋਂ ਹੀ ਰੁਕੀ ਨਾ ਬਦਲਿਆ ਅਪਣਾ ਸੁਭਾ
ਸੈਂਕੜੇ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਹੋ ਗਈ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਨਦੀ

ਐੱਸ ਤਰਸੇਮ

ਸਿਮਟ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਰਿਵਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ,
ਬੜੇ ਥੋੜੇ ਜਿਗਰ ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਦਾਇਰੇ ਤੋੜ ਕੇ ਆਉਂਦੇ।

ਵਾਹਿਦ

ਮੇਰੇ ਹੀ ਘਰ ਅੰਦਰ ਮੇਰਾ ਕਮਰਾ ਨਾ
ਨੌਕਰ ਵਾਂਗਰ ਮੈਂ ਗੈਰਿਜ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਤਸੱਵਰ ‘ਚ ਆ ਮਿਲਾਂਗਾ ਹਾਜ਼ਰ ਮੈਂ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ
ਪਕੜ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਹਰ ਜੁਜ਼ ਮਹੀਨ ਮੇਰਾ

ਗਿਆਨ ਚੰਦ ਪੁੰਜ