Gidda Punjabi boliyan

ਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਆਈਆਂ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ,
ਇਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ।
ਹੱਥੀਂ ਚੂੜੇ ਸੂਟ ਗੁਲਾਬੀ,
ਸੱਜ ਵਿਆਹੀਆਂ ਨਾਰਾਂ।
ਇਕ ਕੁੜੀ ਵਿੱਚ ਫਿਰੇ ਕੁਮਾਰੀ,
ਉਹ ਵੀ ਆਖ ਸੁਣਾਵੇ।
ਨੀ ਜੱਟੀਆਂ ਨੇ ਜੱਟ ਕਰ ਲੇ,
ਹੁਣ ਬਾਹਮਣੀ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਵੇ।

ਆਰੇ! ਆਰੇ!! ਆਰੇ!!!
ਪੁੱਤ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੇ,
ਵਿਹਲੇ ਰਹਿ ਰਹਿ ਹਾਰੇ।
ਸਰਦਾਰ ਰੰਧਾਵੇ ਨੇ,
ਭਰਤੀ ਕਰ ਲੇ ਸਾਰੇ।
ਲੈਵਲ ਵਰਕਰ ਨੂੰ…..,
ਨਾ ਝਿੜਕੀਂ ਮੁਟਿਆਰੇ।

ਗਿੱਧਾ ਪਾਈਂ ਨੱਚ ਨੱਚ ਮੁੰਡਿਆ,
ਛੱਡੀਂ ਨਾ ਕੋਈ ਖਾਮੀਂ।
ਨੱਚਣਾ ਕੁੱਦਣਾ ਮਨ ਕਾ ਚਾਓ,
ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਹੈ ਹਾਮੀ।
ਜੇ ਮੇਲਣੇ, ਆਈ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ,
ਤਾਂ ਕੀ ਐ ਬਦਨਾਮੀ ?
ਗਿੱਧਾ ਤਾਂ ਸਜਦਾ……
ਜੇ ਨੱਚੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਮਾਮੀ।

ਬਾਹਲੀ ਵੱਲ ਵਧਾ ਨਾ ਮੇਲਣੇ,
ਐਥੇ ਡੱਕਾ ਲਾ ਦੇ।
ਤੇਰਾ ਕਿਹਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮੋੜਾਂ,
ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਭਰਮ ਗੁਆ ਦੇ।
ਸੱਠ ਵਿੱਘੇ ਭੋਏਂ ਜੱਟ ਦੀ,
ਭਾਵੇਂ ਬੈ ਕਰਵਾ ਦੇ।
ਐਡੀ ਹਮਦਰਦੀ……,
ਆਪੇ ਸਾਕ ਲਿਆ ਦੇ।

ਬਾਹਲੀ ਵੱਲ ਵਧਾ ਨਾ ਮੇਲਣੇ,
ਐਥੇ ਡੱਕਾ ਲਾ ਦੇ।
ਤੇਰਾ ਕਿਹਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮੋੜਾਂ,
ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਭਰਮ ਗੁਆ ਦੇ।
ਸੱਠ ਵਿੱਘੇ ਭੋਏਂ ਜੱਟ ਦੀ,
ਭਾਵੇਂ ਬੈ ਕਰਵਾ ਦੇ।
ਐਡੀ ਹਮਦਰਦੀ……,
ਆਪੇ ਸਾਕ ਲਿਆ ਦੇ।

ਜ਼ੋਰ ਪੱਟਾਂ ਦਾ ਲਾ ਕੇ ਸਾਰਾ,
ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ।
ਮਾਰ ਕੇ ਝਪਟਾ, ਤੋੜ ਲਿਆ ਪੱਤਾ,
ਬਹਿਗੀ ਪੈਰ ਤੁੜਾਕੇ।
ਪੀਂਘ ਦੀ ਹੀਂਘ ਦਾ ਬੜਾ ਹੁਲਾਰਾ,
ਬਹਿ ਨਾ ਢੇਰੀ ਢਾਹ ਕੇ।
ਬਣ ਗੀ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ…..,
ਆਪਣਾ ਆਪ ਸਜਾ ਕੇ।

ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ,
ਪੜ੍ਹਨ ਸਕੂਲੇ ਜਾਵੇ।
ਜਦੋਂ ਕੁੜੀ ਮਿਲਦੀ,
ਨੀਂਵੀਂ ਪਾ ਲੰਘ ਜਾਵੇ।
ਦੂਰ ਲੰਘ ਗੀ ਤੋਂ,
ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਸੁਣਾਵੇ।
ਫੇਹਲ ਕਰਾ ਦੇਂ ਗੀ……..,
ਪੜ੍ਹਨਾਂ ਭੁੱਲਦਾ ਜਾਵੇ।

ਕਾਲੀ ਕੁੜਤੀ, ਲਾਲ ਜ਼ੰਜੀਰੀ,
ਕਿਓਂ ਤੈਂ ਕੁੜੀਏ ਪਾਈ।
ਸਿਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹਰਾ ਡੋਰੀਆ,
ਸੁੱਥਣ ਨਾਲ ਸਜਾਈ।
ਕੁੜਤੀ ਅੱਡ ਦੀ ਸੁੱਥਣ ਅੱਡ ਦੀ,
ਕਿਉਂ ਕੀਤੀ ਚਤਰਾਈ।
ਲੰਬੀ ਸੁਰਮੇ ਦੀ….
ਕਾਹਤੋਂ ਧਾਰੀ ਲਾਈ ?

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪਟਿਆਲੇ।
ਗਿੱਧੇ ਦੀ ਧਮਾਲ ਧਮਕੇ,
ਲੱਗ-ਗੇ ਬਰੂਹੀਂ ਤਾਲੇ।
ਬੋਲੀ ਪਤਲੋ ਦੀ,
ਚੱਕਲੇ ਕੰਧ ਦੁਆਲੇ।
ਨਾਗਣ ਕੀਲ੍ਹਣ ਨੂੰ ……
ਜੋਗੀ ਫਿਰਨ ਦੁਆਲੇ।

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਛੀਨਾ।
ਤੁੜੀ ਖਾਂਦੇ, ਬਲਦ ਹਾਰਗੇ,
ਵਾਹੁਣੋਂ ਰਹੇ ਜ਼ਮੀਨਾਂ।
ਮੁੰਡੇ ਖੁੰਡੇ ਫੈਸ਼ਨ ਕਰਦੇ,
ਬੁਢੜੇ ਖਾਂਦੇ ਫੀਮਾ।
ਛਤਰੀ ਤਾਣ ਕੁੜੀਏ …….
ਆਉਂਦੈ ਕਬੂਤਰ ਚੀਨਾ।

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਧਾਨੀ।
ਧਾਨੀ ਦਾ ਇੱਕ ਜੱਟ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਗਲ ਵਿੱਚ ਕਾਲੀ ਗਾਨੀ।
ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਮਸ਼ਕਰੀ,
ਜੋ ਤੋਰ ਤੁਰੇ ਮਸਤਾਨੀ।
ਲੱਕ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ….
ਦੇ ਗਿਆ ਤਵੀਤ ਨਿਸ਼ਨੀ।

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰੋੜੀ।
ਰੋੜੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲਗਦਾ ਮੇਲਾ,
ਨਾਲੇ ਲਗਦੀ ਲੋਹੜੀ।
ਸਾਧੂ ਬਣਿਆ, ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਾਇਆ,
ਸਾਰੇ ਜੱਗ ਦਾ ਕੋਹੜੀ,
ਸੱਪਾਂ ਸੀਹਾਂ ਦੀ,
ਹਰ ਥਾਂ ਜੋੜੀ ਜੋੜੀ।