dharmik status punjabi

ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕੇ ਆਦਰ ਕਰਾਂ

ਨੀਹਾਂ ‘ਚ ਖਲੋਤਿਆਂ ਦਾ

ਕੋਈ ਦੇਣ ਨੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ..

ਮਾਂ ਗੁਜਰੀ ਦੇ ਪੋਤਿਆਂ ਦਾ

ਸਚ ਕੋ ਮਿਟਾਓਗੇ ਤੋਂ ਮਿਟੋਗੇ ਜਹਾਨ ਸੇ

ਡਰਤਾ ਨਹੀਂ ਅਕਾਲ ਸ਼ਹਨਸ਼ਾਹ ਕੀ ਸ਼ਾਨ ਸੇ

ਉਪਦੇਸ਼ ਹਮਾਰਾ ਸੁਨ ਲੋ ਜ਼ਰਾ ਦਿਲ ਕੇ ਕਾਨ ਸੇ

ਹਮ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੈਂ ਤੁਮ ਕੋ ਖ਼ੁਦਾ ਕੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਸੇ

ਚਾਰ ਪੁੱਤ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਪਤਾ ਏ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ

ਅੱਜ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਖੇਡਣ

ਕੱਲ ਜੰਗ ਵਿਚ ਹੋਣੇ

ਵੇਲਾ ਆ ਗਿਆ ਏ ਦਾਦੀਏ ਜੁਦਾਈ ਦਾ

ਅਸਾਂ ਅਜ ਮੁੜ ਕੇ ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ

ਤੈਨੂੰ ਦਸੀਏ ਕਿਵੇ ਕੀ ਹੋਣਾ ਏ

ਤੇਰੀ ਅੱਖੀਆ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਰੁਲਾਉਣਾ ਨਹੀ

ਸੀ ਪੋਹ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਪਿਆ ਸਰਸਾ ਤੇ ਵਿਛੋੜਾ

ਇਕ ਇਸ ਪਾਰ ਦੂਜਾ ਉਸ ਪਾਰ, ਹੰਸਾ ਦਾ ਜੋੜਾ

ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਗੜੀ ਚਮਕੌਰ ਵਾਲੀ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ

ਤੇਰਾ ਭਾਣਾ ਮੀਠਾ ਲਾਗੇ ਇਹ ਮਾਤਾ ਜੀ ਸਮਜਾ ਰਹੇ ਨੇ

ਨਿਕੀਆਂ ਨੇ ਜਿੰਦਾ ਪਰ ਹੋਂਸਲੇ ਅਡੋਲ ਨੇ

ਜਾਨ ਕੌਮ ਲਈ ਵਾਰਾਂਗੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੇ ਬੋਲ ਨੇ

ਕਿਆ ਖੂਬ ਥੇ ਵੋਹ।

ਜੋ ਹਮੇ ਅਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਦੇ ਗਏ ।

ਹਮਾਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕੇ ਲੀਏ

‘ਵੋਹ’ ਅਪਣੀ ਜਾਨ ਦੇ ਗਏ ।

ਨਿੱਕੀਆਂ ਜਿੰਦਾਂ ਵੱਡੇ ਸਾਕੇ ਨੂਰ ਇਲਾਹੀ ਚੱਲੇ ਨੇ

ਪਾਉਣ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਪੁੱਤਰ ਗੋਬਿੰਦ ਦੇ ਵੀਰ ਸਪਾਹੀ ਚੱਲੇ ਨੇ

ਕੰਧੇ ਸਰਹੰਦ ਦੀਏ ਸੁਣ ਹਤਿਆਰੀਏ,

ਕੱਚ ਦੇ ਖਿਡੌਣੇ ਭੰਨੇ ਪੀਰਾਂ ਮਾਰੀਏ

ਫੁੱਲ ਟਾਹਣੀਆਂ ਤੋਂ ਤੋੜ ਕੇ ਗਵਾਏ ਵੈਰਨੇ

ਤਾਰੇ ਗੁਜਰੀ ਦੀ ਅੱਖ ਦੇ ਛੁਪਾਏ ਵੈਰਨੇ।

ਸੂਬੇ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਚੱਲੇ

ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਦੋ ਲਾਲ ਸੀ

ਉਮਰਾਂ ਸੀ ਨਿੱਕੀਆਂ ਤੇ

ਹੌਸਲੇ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਸੀ ।

ਮੁੜਨਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ

ਉਹਨਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਸੀ

ਦਾਦੀ ਨੇ ਵੀ ਜਿਗਰਾ ਰੱਖ

ਦੋਹਾਂ ਮਥੇ ਕਲਗੀ ਸਜਾਈ ਸੀ

ਈਨ ਨਾ ਸੀ ਕਬੂਲ

ਜਾਨ ਦੇਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਲਾਲਾਂ ਨੂੰ

ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਦਾ ਖਿਆਲ ਸੀ

ਜਦ ਵੇਖਿਆ ਡਿੱਗ ਅਜੀਤ ਪਿਆ

ਲਾ ਉਂਗਲ ਤੋਰ ਜੁਝਾਰ ਗਿਆ

ਧੰਨ ਜਿਗਰਾ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦਾ

ਪੁੱਤ ਚਾਰ ਧਰਮ ਤੋਂ ਵਾਰ ਗਿਆ

ਬਾਜਾਂ ਵਾਲਿਆ ਤੇਰੇ ਵਡ ਹੌਸਲੇ ਸੀ,

ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ਹੀਦ ਪੁੱਤ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ।

ਲੋਕੀਂ ਲੱਭਦੇ ਨੇ ਲਾਲ ਪੱਥਰਾਂ ਚੋਂ

ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਪੱਥਰਾਂ ਚ ਹੀ ਲਾਲ ਚਿਣਵਾ ਦਿੱਤੇ