ਛੋਲੇ-ਛਾਲੇ-ਛੋਲੇ
ਘੜਾ ਮੈਂ ਉਹ ਚੁੱਕਣਾ
ਜਿਹੜਾ ਪਿਆ ਬੁਰਜੀ ਦੇ ਉਹਲੇ
ਵੰਡ ਦਿਆਂ ਸ਼ੀਰਨੀਆਂ
ਜੇ ਭੌਰ ਜ਼ਬਾਨੋਂ ਬੋਲੇ।
Deor Bharjayii Punjabi boliyan
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪਟਾਕਾ।
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸੀ ਚੋਰੀ ਕੀਤੀ,
ਫੇਰ ਮਾਰ ਲਿਆ ਡਾਕਾ।
ਕਈ ਸਾਲ ਦੀ ਕੈਦ ਬੋਲਗੀ,
ਨਾਲ ਪਿਹਾਇਆ ਆਟਾ।
ਭਾਬੀ ਵਰਜ ਰਹੀ……..,
ਵੇ ਦਿਓਰਾ ਬਦਮਾਸ਼ਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਕਟਾਹਰੀ।
ਲੱਡੂਆਂ ਨੇ ਤੂੰ ਪੱਟਤੀ,
ਤੇਰੀ ਤੋਰ ਨੇ ਪੱਟਿਆ ਪਟਵਾਰੀ।
ਟੇਢਾ ਚੀਰ ਕੱਢ ਕੇ,
ਲਿਆ ਡੋਰੀਆ ਉੱਤੇ ਨਸਵਾਰੀ।
ਕੱਜਲਾ ਧਾਰ ਕੱਢਦਾ…….,
ਦਿਓਰ ਪੱਟਣ ਦੀ ਮਾਰੀ।
ਤੂੰ ਜੋ ਚਾਹੇਂ ਫੁੱਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ
ਕਿੱਥੋਂ ਤੋੜ ਲਿਆਵਾਂ
ਦਿਲ ਤਾਂ ਚਾਹੇਂ ਤੇਰੀ ਖਾਤਰ
ਉੱਡ ਅਸਮਾਨੀਂ ਜਾਵਾਂ
ਚੰਦ ਤਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਲੰਘ ਅਗੇਰੇ
ਫੁੱਲ ਨੇ ਮਿੱਧੇ ਲਤੜੇ ਮੇਰੇ
ਸੁਰਗੀਂ ਪੈਰ ਜਾ ਲਾਵਾਂ
ਚਰਨੀਂ ਤੇਰੇ ਟਿਕਾਵਾਂ
ਜੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਕਰੇਂ
ਲੱਖ-ਲੱਖ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਵਾਂ।
ਜਰਦਾ-ਜਰਦਾ-ਜਰਦਾ
ਲੱਗੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤੋਂ
ਪੈ ਗਿਆ ਅਕਲ ਤੇ ਪਰਦਾ
ਵਿਛੋੜੇ ਨੇ ਜਿੰਦ ਖਾ ਲਈ
ਸਾਨੂੰ ਤੇਰੇ ਬਾਝ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾ
ਹੁਣ ਨੂੰ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਜਾਣ ਨੂੰ ਨਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ।
ਮੁੱਕਿਆਂ ਸਾਹਾਂ ਤੋਂ
ਪਤਾ ਪੁੱਛੇਗਾ ਘਰ ਦਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ ਤਲਵੰਡੀ
ਬਈ ਉਥੋਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾਰ ਸੁਣੀਂਦੀ
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜੀਹਦੀ ਝੰਡੀ
ਵਿਆਉਣ ਨਾ ਆਇਆ ਦਿਲ ਦਾ ਜਾਨੀ
ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਸੀ ਮੰਗੀ
ਸੁੱਖਾਂ ਸੁੱਖਦੀ ਫਿਰੇ
ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਰੰਡੀ।
ਆਰੀ-ਆਰੀ-ਆਰੀ
ਕੋਠੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ
ਲੱਦੇ ਜਾਣ ਵਪਾਰੀ
ਕੋਠੇ ਉੱਤਰਦੀ ਦੇ ਵੱਜਿਆ ਕੰਡਾ
ਕੰਡੇ ਦਾ ਦੁੱਖ ਭਾਰੀ
ਪਹਿਲੇ ਡੋਬ ਮੇਰੀ ਕੁੜਤੀ ਡੋਬਤੀ
ਪਿਛਲੇ ਡੋਬ ਫੁਲਕਾਰੀ
ਦੁੱਖ ਮੇਰੇ ਭਾਗਾਂ ਦਾ
ਛੱਡ ਦੇ ਵੈਦ ਮੇਰੀ ਨਾੜੀ
ਕੁੜਤੀਏ ਟੂਲ ਦੀਏ
ਬੇ-ਕਦਰਿਆਂ ਨੇ ਪਾੜੀ।
ਚਰਖਾ ਮੇਰਾ ਖਾਸ ਕਿੱਕਰ ਦਾ
ਮੈਂ ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਪੋਰਾ
ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਹੈ ਨੀ ਘਾਟਾ
ਨਾ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਤੋੜਾ
ਏਸ ਮਝੇਰੂ ਦਾ
ਖਾ ਜੂ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਝੋਰਾ।
ਆਲੂ ਗੋਭੀ ਮੈਂ ਬਣਾਵਾਂ
ਤਾਜ਼ਾ ਫੁਲਕਾ ਪਕਾਵਾਂ
ਆਉਣਾ ਢੋਲ ਨੇ ਕਾਲਜੋਂ ਪੜ੍ਹਕੇ
ਨੀ ਛਿਟੀਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਨਾ ਬਲੇ
ਐਥੋਂ ਲਿਆਓ ਨੀ
ਛੜੇ ਦੀ ਮੁੱਛ ਫੜ ਕੇ।
ਲਾਲ ਕਿੱਕਰ ਦਾ ਚਰਖਾ ਮੇਰਾ
ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਕਰਵਾ ਦੇ
ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਕੱਤ ਕੇ ਲੈ ਗਈਆਂ
ਮੈਥੋਂ ਕੱਤਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਚਰਖਾ ਬੂ ਚੰਦਰਾ
ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਗਵਾਵੇ
ਕਾਨਾ-ਕਾਨਾ-ਕਾਨਾ
ਕੁੜੀਏ ਨਾਈਆਂ ਦੀਏ
ਤੇਰਾ ਬਹੁਤ ਕੀਮਤੀ ਬਾਣਾ
ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤੇਰਾ ਪਲੰਘ ਜੁ ਕੁੜੀਏ
ਸੋਨੇ ਦਾ ਸਿਰ੍ਹਾਣਾ
ਲੈਂਦੀ ਲੋਟਣੀਆਂ
ਕੰਤ ਕਬੂਤਰ ਨਿਆਣਾ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਢਾਬੀ।
ਕਰ ਕਰ ਫੈਸ਼ਨ ਲੰਘੇ ਕੋਲ ਦੀ,
ਲਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਚਾਬੀ।
ਹੱਸ ਹੱਸ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ,
ਜਿਉਂ ਦੇਵਰ ਅਰ ਭਾਬੀ।
ਪੱਟਦੀ ਛੜਿਆਂ ਨੂੰ ………
ਮੱਚਦੀ ਵਾਂਗ ਮਤਾਬੀ।