ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ ਮੈਂ ਆਈ ਵੀਰਨਾ
ਲੰਮਾ ਧਾਵਾ ਧਰਕੇ
ਸਾਕ ਇੰਦੋ ਦਾ ਦੇ ਦੇ ਵੀਰਨਾ
ਆਪਾਂ ਬਹਿ ਜਾਈਏ ਰਲਕੇ
ਚੰਗਾ ਮੁੰਡਾ ਨਰਮ ਸੁਭਾਅ ਦਾ
ਅੱਖ ‘ਚ ਪਾਇਆ ਨਾ ਰੜਕੇ
ਸਾਕ ਭਤੀਜੀ ਦਾ
ਭੁਆ ਲੈ ਗਈ ਅੜਕੇ।
boliyan in punjabi
ਸੁਣ ਨੀ ਚਾਚੀਏ ਸੁਣ ਨੀ ਤਾਈਏ
ਸੁਣ ਵੱਡੀਏ ਭਰਜਾਈਏ
ਪੇਕੇ ਵੀਰ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਆਈਏ
ਸਹੁਰੇ ਕੰਤ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਜਾਈਏ
ਰੰਗ ਦੇ ਕਾਲੇ ਨੂੰ
ਨਾਭਿਓਂ ਕਲੀ ਕਰਾਈਏ।
ਓ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਮ ਗੁਰੂ ਧਿਆਈਏ
ਜਿਸ ਨੇ ਜਗਤ ਰਚਾਇਆ
ਬਾਈ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ ਫੁੱਲ ਸਜਾਕੇ
ਸੋਹਣਾ ਜਗਤ ਰਚਾਇਆ
ਓ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਹੀ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਕਰਦਾ ਜੋ ਮਨ ਆਇਆ
ਬੋਲੀਆਂ ਪਾਓ ਮਿਤਰੋ
ਸਿਰ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਛਾਇਆ
ਜੁੱਤੀ ਵਿਚ ਰੁਪਈਆ ਜੁੱਤੀ ਚੱਕਣੀ ਨਾ ਆਵੇ
ਵੀਰ ਗਿਆ ਪਰਦੇਸ਼ ਭਾਬੋ ਰੱਖਣੀ ਨਾ ਆਵੇ
ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਖੂਹੀ ਉਤੇ ਡੋਲ ਖੜਕਦੇ-2
ਪਾਣੀ ਦਿਆਂ ਭੋੜਿਆ ਨੂੰ ਕੌਣ ਢੋਉਗਾ
ਭਾਬੀ ਸਾਗ ਨੂੰ ਨਾ ਜਾਈ ਭੈ ਮੁੰਡਾ ਰੋਉਗ-2
ਘਰ ਨੇ ਜਿੰਨਾ ਦੇ ਕੋਲੋ ਕੋਲੀ ਖੇਤ ਜਿੰਨਾ ਦੇ ਨਿਆਈਆ-2
ਬਈ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਚੜਗੀ ਬੰਨੇ ਤੇ ਚਿੜੀਆ ਖੂਬ ਉਡਾਈਆਂ
ਨਣਦਾ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀਆਂ ਬੇਅਕਲਾਂ ਭਰਜਾਈਆਂ-2
ਛੋਟੀ ਭਾਬੀ ਵਿਆਹ ਕੇ ਆਈ
ਬਹਿਗੀ ਪੀੜਾ ਡਾਹਕੇ ਬਈ ਸੱਸ ਕਹੇ
ਤੂੰ ਰੋਟੀ ਖਾਲੈ ਨੂੰਹ ਸੰਗਦੀ ਨਾ ਖਾਵੇ
ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਾਬੀ ਦੇ ਨਣਦ ਬੁਰਕੀਆਂ ਪਾਵੇ-2
ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਨੀ ਨਣਦੇ ਤੈਥੋਂ ਪਿਆਰਾ ਤੇਰਾ ਵੀਰ
ਨੀ ਜਦ ਗੱਲਾ ਕਰਦਾ ਦੰਦਾ ਦਾ ਹਸਦਾ ਬੀੜ – 2
ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਜੁਤੀ ਮੇਰੇ ਮੈਚ ਨਾ ਆਵੇ-2
ਸੋਨੇ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਮੇਰੇ ਚੁਭਦੀ ਐ
ਘਰੇ ਨਣਦ ਕੁਆਰੀ ਉਹਦੀ ਪੁਗਦੀ ਐ-2
ਅੰਬਾ ਉਤੇ ਕੋਇਲ ਬੋਲਦ-2
ਟਾਹਲੀ ਉਤੇ ਘੁੱਗੀਆਂ ਛੋਟੀ ਨਣਦ ਦਾ
ਡੋਲਾ ਤੋਰ ਕੇ ਭਾਬੀ ਪਾਉਂਦੀ ਲੁੱਡੀਆਂ-2
ਉਚੇ ਟਿਬੇ ਮੈਂ ਤਾਣਾ ਤਣਦੀ-2
ਉਤੋਂ ਦੀ ਲੰਘਗੀ ਵੱਛੀ ਨਣਾਨੇ
ਮੋਰਨੀਏ ਘਰ ਜਾਕੇ ਨਾ ਦੱਸੀ
ਜਾਨ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਬੀਬੀ ਨਣਦੇ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ ਤੇਰਾ ਵੀਰ
ਨੀ ਜਦ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਦਾ,
ਅੱਖੀਆਂ ਚੋਂ ਵੱਗਦਾ ਨੀਰ