ਇਤਰ ਨਾਲ ਕਪੜਿਆਂ ਦਾ ਮਹਿਕਨਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ
ਮਜ਼ਾ ਤਾਂ ਓਦੋਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਚੋਂ ਖੁਸ਼ਬੋ ਆਵੇ
ਪੰਜਾਬੀ sad shayari love
ਪੰਛੀਆਂ ਵਾਂਗ ਆਜ਼ਾਦ ਬੇਸ਼ੱਕ ਬਣੋ ਪਰ
ਹਰੇਕ ਰੁੱਖ ਤੇ ਆਲ੍ਹਣਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਆਦਤ ਨਾ ਪਾਓ
ਹੋਸ਼ ‘ਚ ਸੀ ਪਰ ਬੇਹੋਸ਼ ਰਹੇ
ਸਭ ਪਤਾ ਸੀ ਪਰ ਖਾਮੋਸ਼ ਰਹੇ
ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਰਸਤਾ ਹੈ
ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ
ਫਿਰ ਤੋਂ ਇਕੱਲੇ ਕਰ ਗਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣ ਆਉਂਦੀ ਆ ਜਾਂ ਸੁਆਦ ਲੈਣ
ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਾੜਾ ਸੋਚਿਆ ਨੀਂ
ਨਾ ਹੀ ਕਰਨਾਂ ਸਿਖਿਆ ਏ
ਚਾਹ ਦੇ ਆਖਰੀ ਘੁੱਟ ਵਰਗੀਆਂ ਨੇ ਯਾਦਾਂ ਉੁਸਦੀਆਂ
ਨਾਂ ਤਾਂ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਛੱਡਣਾ
ਲੋਕ ਬਹਿਸ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਨੇ ਲੜਾਈ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ
ਜੇ ਛੱਡਣਾ ਏ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਵੀਂ,
ਨਾ ਯਾਦ ਕਰੀਂ ਨਾ ਯਾਦ ਆਵੀਂ
ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਮੁਲਾਕਾਤ ਵੀ ਕਿਸ ਬਹਾਨੇ ਕਰੀਏ,
ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਚਾਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦੇ
ਮਜ਼ਾਕ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬਾਅਦ ‘ਚ ਬਣੇ ਆ
ਪਹਿਲਾ ਉਹਨੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ
ਤੁਸੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜਨਾਬ ਕਿਉਕਿ ਭੀਖ ‘ਚ ਮੰਗਿਆ
ਪਿਆਰ ਤੇ ਬਿਨਾ ਵਜ੍ਹਾ ਦੀ ਵੰਗਾਰ ਸਾਨੂੰ ਕਬੂਲ ਨੀ