ਹਿੰਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ

ਹਮਸੇ ਇਸ਼ਕ ਕਰਕੇ ਵੋ ਹਾਰ ਗਏ

ਜੀਤੇ ਜੀ ਹਮਕੋ ਮਾਰ ਗਏ

ਤੁਮ ਅਗਰ ਕਹੋ ਯੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੁਮ ਪਰ ਨਿਸਾਰ ਕਰ ਦੇਂ

ਸ਼ਰਤ ਯੇ ਹੈ ਕੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਰਬਾਦ ਮਤ ਕਰਨਾ ਤੁਮ

ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਹੂੰ ਰੁਸਵਾ ਉਸਕੀ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਸੇ

ਗਰਦਿਸ਼-ਏ-ਜ਼ਿੰਦਗ਼ੀ ਕੇ ਪੰਨੇ ਪੇ ਏਕ ਸਬਕ ਯੇ ਭੀ ਸਹੀ

ਤੇਰਾ ਮਿਲਕਰ ਬਿੱਛੜ ਜਾਨਾ

ਨਾਜਾਂਨੇ ਕਬ ਤਕ ਤਨਹਾ ਰੱਖੇਗਾ ਮੁਝੇ

ਮੁਝੇ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ ਤੁਮ ਮੇਰੇ ਹੋ ਪਾਓਗੇ ਕਭੀ

ਤੁਮਹੇਂ ਆਦਤੇਂ ਜ਼ੋ ਹੈ ਹਰ ਕਿਸੀ ਕਾ ਹੋ ਜਾਨੇ ਕੀ

ਵੋ ਰੋਇਆ ਬਹੁਤ ਰੋਇਆ ਮੁਝਸੇ ਬਿਛੜ ਜਾਨੇ ਕੇ ਬਾਅਦ

ਜਿਸਨੇ ਜ਼ਰਾ ਸੀ ਭੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕੀ ਥੀ ਮੇਰੀ ਮੁਝਕੋ ਪਾਨੇ ਕੇ ਬਾਦ

ਇਸ ਦਿਲ ਨੇਂ ਮੁਝੇ ਤੇਰਾ ਮੁਲਾਜ਼ਿਮ ਬਨਾ ਦੀਯਾ

ਵਰਨਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਥਾ ਹਮਾਰੀ ਸੰਤਲਤ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ

ਇਸ਼ਕ ਅਗਰ ਬੰਦਗੀ ਹੈ ਤੋ ਮਾਫ਼ ਕਿਜੀਏਗਾ ਸਾਹਿਬ

ਇਬਾਦਤ ਖੁਲੇ ਮੈਦਾਨੋਂ ਮੇਂ ਹੋ ਸਕਤੀ ਹੈ ਬੇਸ਼ੱਕ

ਹੋਟਲੋਂ ਕੇ ਬੰਦ ਦਰਵਾਜ਼ੋਂ ਮੇਂ ਨਹੀਂ

ਤੁਮਕੋ ਭੀ ਹੋ ਜਾਏ ਮੁਹੱਬਤ ਖ਼ੁਦਾ ਕਰੇ

ਮੇਰੇ ਹਾਲਾਤ ਪਰ ਹਸਨੇ ਵਾਲੋਂ ਇਸੇ ਦੁਆ ਮਤ ਸਮਝਨਾ

ਉਸਕੀ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਦਰੀਆ ਮੇਂ ਡੂਬ ਗਯਾ ਹੂੰ

ਅਬ ਇਸ਼ਕ ਕਿਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਖ਼ੁਦਾ ਜਾਨੇ

ਕਸਕ ਸੀ ਰਹਿ ਗਈ ਦਿਲ ਮੇ ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਜੀਨੇ ਕੀ

ਕੰਬਖਤ ਆਜ ਤਕ ਇਸ ਜਿਸਮ ਕਾ ਬੋਝ ਉਠਾਏ ਦਰਬਦਰ ਫਿਰਤਾ ਹੂੰ

ਤੇਰੀ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਜਾਮ ਨੇਂ

ਆਜ ਤਕ ਮੈਖਾਂਨੋਂ ਕੋ ਮੁਝਸੇ ਦੂਰ ਰੱਖਾ ਹੈ

ਤੂ ਦੂਰ ਭੀ ਹੈ ਤੂ ਪਾਸ ਭੀ ਹੈ

ਤੂ ਕਰੀਬ ਭੀ ਹੈ ਤੂੰ ਏਹਸਾਸ ਭੀ ਹੈ

ਮੈਂ ਕੈਸੇ ਭੁਲਾ ਦੂੰ ਤੁਝਕੋ ਏ ਮੁਹੱਬਤ

ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੀ ਤੂ ਆਖ਼ਿਰੀ ਤਲਾਸ਼ ਭੀ ਹੈ

ਮੁਝਸੇ ਜੁਦਾਈ ਕਾ ਗਮ ਸਹਾ ਨਹੀਂ ਗਯਾ ! ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ!

ਇਸ ਲੀਏ ਮੈਨੇ ਤੁਮਕੋ ਭੂਲ ਜਾਨਾ ਬੇਹਤਰ ਸਮਝਾ

ਮੈਨੇ ਕਹਾ ਥਾ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾ ਪਾਓਗੇ

ਯੇ ਮੁਹੱਬਤ ਹੈ ਕੋਈ ਮਜ਼ਾਕ ਨਹੀਂ