647
ਇਕ ਸ਼ੂਫੀ ਕਥਾ ਹੈ। ਇਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਇਆ ਅੰਦਰ ਤੋ ਅਵਾਜ ਆਈ ਕੋਣ ਹੈ? ਉਸ ਨੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ ਮੈ ਹਾ ਤੇਰਾ ਪ੍ਰੇਮੀ, ਜਵਾਬ ਆਇਆ ਇਸ ਘਰ ਚ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਲਈ ਥਾ ਨਹੀ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਏ ਕਈ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹੇ ਕੋਈ ਡੁੱਬੇ ਕੋਈ ਚੰਦ ਆਏ ਕਈ ਗਏ। ਫਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਇਆ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਉਹੀ ਸਵਾਲ ਕੋਣ ਹੈ ਇਸ ਵਾਰ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਗਿਆ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਦਵਾਰ ਸਿਰਫ ਉਹਨਾ ਲਈ ਹੀ ਖੁਲ੍ਹਦੇ ਨੇ ਜਿਹੜਾ “ਮੈ” ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇ। ਜਦੋ ਕੋਈ ਇਕ ਇਨਸਾਨ ਲਈ “ਮੈ” ਨੂੰ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਤਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰੇਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋ ਕੋਈ ਖੁਦ ਦੇ ਲਈ “ਮੈ” ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਦਾ ਹੈ ਤਾ ਉਹੀ ਪਰੇਮ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਪਰੇਮ ਹੀ ਭਗਤੀ ਹੈ।
ਓਸ਼ੋ।
