291
ਵਿਹੜਾ! ਵਿਹੜਾ! ਵਿਹੜਾ!
ਪੂਣੀਆਂ ਮੈਂ ਦੋ ਕੱਤੀਆਂ,
ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਦਾ ਬਾਰ੍ਹਵਾਂ ਗੇੜਾ।
ਦੇਹਲੀ ਵਿਚ ਕੱਤਾਂ ਚਰਖਾ,
ਘਰ ਦਾ ਮਹਿਕ ਗਿਆ ਵਿਹੜਾ।
ਲੰਘਦੀ ਐਂ ਨੱਕ ਵੱਟ ਕੇ,
ਤੈਨੂੰ ਮਾਣ ਨੀ ਚੰਦਰੀਏ ਕਿਹੜਾ।
ਲੱਕ ਦੀ ਪਤਲੋ ਨੂੰ,
ਨਾਗ ਪਾ ਲਿਆ ਘੇਰਾ।
