339
ਕਾਨਾ-ਕਾਨਾ-ਕਾਨਾ
ਨਦੀਓਂ ਪਾਰ ਖੜ੍ਹੇ
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ ਮਰਦਾਨਾ
ਥੋੜ੍ਹੀ-ਥੋੜ੍ਹੀ ਮੈਂ ਭਿੱਜ ਗਈ
ਨਾਲੇ ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਯਾਰ ਬਿਗਾਨਾ
ਸੋਹਣੀ ਪੁੱਤ ਮੰਗਦੀ
ਦੇਹ ਉਤਲਿਆ ਭਗਵਾਨਾ।
