318
ਤੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਥੋੜ੍ਹੇ ਰਹਿਗੇ
ਚੰਦ ਕੁਰ ਝੂਟਣ ਜਾਵੇ
ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਤੁਰੇ ਮੜਕ ਨਾਲ
ਝਾਂਜਰ ਨੂੰ ਛਣਕਾਵੇ
ਕੁੜਤੀ ਉਹ ਪਹਿਨੇ
ਜਿਹੜੀ ਸੌ ਦੀ ਸਵਾ ਗਜ਼ ਆਵੇ
ਉਤਲਾ ਨਾ ਦੇਖਿਆ
ਮੈਥੋਂ ਝੂਠ ਛੱਡਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਮਿੰਨੇ-ਮਿੰਨੇ ਦਾਗ ਮੂੰਹ ਤੇ
ਰੰਗ ਰੂਪ ਝੱਲਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਚੰਦ ਕੁਰ ਨਾ ਬਚਦੀ
ਵੈਦ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਵੇ।
