ਛੱਡ ਦਿਲਾ ਤੂੰ ਦਿਲ ਨਾ ਲਾ, ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ।
ਹਉਕੇ, ਹੰਝੂ, ਹਾਵੇ ਤੇ ਤਨਹਾਈਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ।
ਬੜਾ ਜ਼ਾਲਿਮ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਇਹ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਕਿ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਬਣ ਜਾਣਾ ਤੇ ਤੇਰਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹੋ ਜਾਣਾ
ਨਾਨਕ ਘੁੰਮ ਆਇਆ ਸੀ ਦੁਨੀਆ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਹੀ ਲਾਂਘੇ ਤੋਂ,
ਅਕਲਾਂ, ਇਲਮਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲੋਂ, ਰਾਵੀ ਟੱਪੀ ਜਾਂਦੀ ਨਈਂ।
ਨਦੀ ਇਕ ਲਰਜਦੀ ਤੇ ਛਲ੍ਹਕਦੀ ਜਦ ਖ਼ਾਬ ਵਿਚ ਆਵੇ
ਅਚਾਨਕ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ ਤੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਭਾਲਦੀ ਪਾਣੀ
ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਉਮਰ ਦੀ ਤਾਸੀਰ ਰੇਤੇ ਨਾਲ ਰਲਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਜਿੰਨਾ ਮੁੱਠੀਆਂ ਘੁੱਟਾਂ, ਇਹ ਓਨੀ ਹੀ ਫਿਸਲਦੀ ਹੈ।
ਇਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੱਸੀ ਆਉਂਦੀ ਲੱਗਦੀ ਏ
ਬਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਮਮੋਲੇ ਖਹਿੰਦੇ ਲਗਦੇ ਨੇ
ਕਲ੍ਹ ਤਕ ਜੋ ਵੇਲੇ ਦੇ ਥੰਮ ਸਨ ਅਜ ਕਲ੍ਹ ਉਹ
ਪੱਤਾ ਹਿੱਲਣ ਨਾਲ ਤ੍ਰਹਿੰਦੇ ਲਗਦੇ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਮੌਲਣ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸੁਣ, ਉਹ ਥਾਏਂ ਹੋ ਗਿਆ ਪੱਥਰ,
ਜੋ ਸੁਣਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਪਥਰਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ।
ਗੋਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਟੋਏ ਲਿਖ ਜਾਂ ਕਜਲਾ ਧਾਰ ਲਿਖ
ਪਰ ਸਰਾਪੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਹੈ ਜੋ ਅਧਿਕਾਰ ਲਿਖ
ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਹੋਰ ਬਣੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ , ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ
ਅਦਲੀ ਰਾਜੇ ਦਾ ਹੈ ਕਿੰਨਾ ਉੱਚਾ ਹੁਣ ਦਰਬਾਰ ਲਿਖ
ਕਿਹੜਾ ਆਉਂਦੈ, ਕਿਹੜਾ ਜਾਂਦੈ, ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਹਰ ਵੇਲੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਚਸ਼ਮੇ ਤੋਂ ਪਿਆਸਾ ਪਰਤ ਆਇਆ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਸਾਗਰ ਪੀ ਸਕਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਦਨ ਦੀ ਕਰਬਲਾ ਦੇ ਦੇ
ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਢਲ ਗਏ, ਕੈਸਾ ਗਜ਼ਬ ਹੈ ਢਾਹ ਲਿਆ।
ਚਿਹਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿਭਦਿਆਂ, ਆਪਣਾ ਹੀ ਅਕਸ ਗੁਆ ਲਿਆ।
ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦੇ ਜਿਹੜੇ ਉਹੀ ਦਿਲਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਝਟ ਪਟ ਦਿਲ ਲੁਟਾ ਦੇਂਦੇ ਉਹ ਝੂਠੇ ਯਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ