ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਬਾਜੀ, ਨੀ ਮੈ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ,
ਤੂੰ ਹੀ …….,
Kudi Vallo Boliyan
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਦਰ ਅੱਗਿਓਂ,
ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਜਾਵਾਂ।
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਰੁਮਾਲ ਡਿੱਗਿਆ,
ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਜੇਬ ਵਿਚ ਪਾਵਾਂ।
ਧਰਤੀ ਨਾ ਪੱਬ ਝਲਦੀ,
ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਵਾਂ।
ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ…
ਚੁੰਮ ਕੇ ਕਾਲਜੇ ਲਾਵਾਂ।
ਤਕੀਏ ਪੈਦੀ ਬਾਜੀ,ਵੇ ਤੂੰ ਬਾਜੀ ਕਿਓ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ,
ਤਕੀਏ ……,
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਹੱਥੀਂ ਕਢਿਆ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ।
ਜੱਗ ਭਾਵੇਂ ਰਹੇ ਦੇਖਦਾ,
ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇ ਲਿਖ ਲਿਆ ਲਾਵਾਂ।
ਧੂੜ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ,
ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ।
ਜਿਥੋਂ ਜਿਥੋਂ ਤੂੰ ਲੰਘਿਆ,
ਉਹ ਮਹਿਕ ਗਈਆਂ ਨੇ ਰਾਹਾਂ।
ਸੱਦ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ …..
ਜਿੰਦ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਲਾਵਾਂ।
ਖੁੰਢਾਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਮੁੰਡਾ, ਤਾਸ਼ ਪੱਤਾ ਖੇਡਦਾ,
ਬਾਜੀ ਗਿਆ ਹਾਰ, ਮੁੰਡਾ ਸੱਪ ਵਾਗੂੰ ਮੇਲਦਾ,
ਬਾਜੀ ……,
ਰਾਈ! ਰਾਈ! ਰਾਈ!
ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚ ਨੀਂਦ ਨਾ ਪਵੇ,
ਦਾਰੂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਯਾਰ ਨੇ ਪਿਲਾਈ।
ਵੱਢ ਵੱਢ ਮੰਜਾ ਖਾਂਵਦਾ,
ਹੁਣ ਫੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾ ਬਾਹੀ।
ਉਮਰ ਨਿਆਣੀ ਵਿਚ ਮੈਂ,
ਐਵੇਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਲਾਈ।
ਹੌਂਕਿਆਂ ‘ਚ ਮੈਂ ਰੁਲ ਗਈ,
ਜਿੰਦ ਸੁੱਕ ਕੇ ਤਬੀਤ ਬਣਾਈ।
ਵੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੜ ਮਿੱਤਰਾ,
ਜਿਹੜੀ ਛੱਡ ਗਿਆ ਨਰਮ ਕਲਾਈ।
ਕੱਚ ਦੇ ਗਲਾਸ ਉੱਤੇ ਨੂਠੀ,
ਨੀ ਐਡੀ ਕਿ ਤੂੰ ਜੈਲਦਾਰਨੀ,
ਕਾਹਤੋਂ ਪਈ ਏ ਮੜਕ ਨਾਲ ਫੂਕੀ,
ਨੀ ਐਦੀ ..
ਕਿਹੜੇ ਪਾਸਿਉ ਆਈ ਏ ਤੂੰ ਫੁੱਲ ਵਾਗੂੰ ਟਹਿਕਦੀ,
ਪਲ ਵਿੱਚ ਰੂਪ ਵਟਾ ਆਈ ਏ,
ਨੀ ਕਿਹੜੇ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਨਾਗ ਲੜਾ ਆਈ ਏ,
ਨੀ ਕਿਹੜੇ ………
ਆਓ ਕੁੜੀਓ ਥੋਨੂੰ ਵੀਰ ਦਿਖਾਵਾਂ
ਵੀਰ ਦਿਖਾਵਾਂ ਮੇਰੇ
ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਨਾਭੀ ਚਾਦਰੇ
ਮੋਢੇ ਰਫਲ ਸਜਾਈ
ਨਾ ਨੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੋੜੇ ਮੁੜਦੇ
ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਡਰਦੇ
ਵਿੱਚ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ ,
ਕਾਗਜ਼ ਬਣ ਕੇ ਤਰਦੇ।
ਕਾਹਦਾ ਕਰਦਾ ਗੁਮਾਨ,
ਹੱਥ ਅਕਲਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ,
ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਚ ਮੈ ਪਤਲੀ ਪਤੰਗ ਮੁੰਡਿਆਂ,
ਦੇਵਾ ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਟੰਗ ਮੁੰਡਿਆਂ,
ਦੇਵਾ ਆਸ਼ਕਾ …….,
ਰਤੀਆ ਰਤਨਗੜ੍ਹ ਕੋਲੋਂ ਕੋਲੀ
ਵਿੱਚ ਮੁਗਲਾਂ ਦਾ ਠਾਣਾ
ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕੀ ਬੋਲੀ ਹੋਰ ਬੋਲਦੇ
ਮੈਂ ਨਿਆਣੀ ਕੀ ਜਾਣਾ
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਹੋਈ ਬੋਲਣ ਜੋਗੀ
ਉੱਥੋਂ ਦਾ ਬਦਲ ਗਿਆ ਠਾਣਾ
ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਜਾ ਲੱਗਦੀ
ਪਾ ਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬਾਣਾ।
ਕੱਦ ਸਰੂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਵਰਗਾ,
ਤੁਰਦਾ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ,
ਨੀ ਬੜਾ ਮੋੜਿਆ ਨਹੀਓ ਮੁੜਦਾ,
ਵੇਖ ਲਿਆ ਸਮਝਾ ਕੇ,
ਸਹੀਉ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਪਿਆ,
ਮੁੰਡਾ ਗਲ ਦਾ ਤਬੀਤ ਬਣਾ ਕੇ,
ਸਹੀਉ ਨੀ ……,