Giddha Boliyan

ਗਿੱਧਾ ਪਾਈਂ ਨੱਚ ਨੱਚ ਮੁੰਡਿਆ,
ਛੱਡੀਂ ਨਾ ਕੋਈ ਖਾਮੀਂ।
ਨੱਚਣਾ ਕੁੱਦਣਾ ਮਨ ਕਾ ਚਾਓ,
ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਹੈ ਹਾਮੀ।
ਜੇ ਮੇਲਣੇ, ਆਈ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ,
ਤਾਂ ਕੀ ਐ ਬਦਨਾਮੀ ?
ਗਿੱਧਾ ਤਾਂ ਸਜਦਾ……
ਜੇ ਨੱਚੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਮਾਮੀ।

ਬਾਹਲੀ ਵੱਲ ਵਧਾ ਨਾ ਮੇਲਣੇ,
ਐਥੇ ਡੱਕਾ ਲਾ ਦੇ।
ਤੇਰਾ ਕਿਹਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮੋੜਾਂ,
ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਭਰਮ ਗੁਆ ਦੇ।
ਸੱਠ ਵਿੱਘੇ ਭੋਏਂ ਜੱਟ ਦੀ,
ਭਾਵੇਂ ਬੈ ਕਰਵਾ ਦੇ।
ਐਡੀ ਹਮਦਰਦੀ……,
ਆਪੇ ਸਾਕ ਲਿਆ ਦੇ।

ਬਾਹਲੀ ਵੱਲ ਵਧਾ ਨਾ ਮੇਲਣੇ,
ਐਥੇ ਡੱਕਾ ਲਾ ਦੇ।
ਤੇਰਾ ਕਿਹਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮੋੜਾਂ,
ਦਿਲ ‘ਚੋਂ ਭਰਮ ਗੁਆ ਦੇ।
ਸੱਠ ਵਿੱਘੇ ਭੋਏਂ ਜੱਟ ਦੀ,
ਭਾਵੇਂ ਬੈ ਕਰਵਾ ਦੇ।
ਐਡੀ ਹਮਦਰਦੀ……,
ਆਪੇ ਸਾਕ ਲਿਆ ਦੇ।

ਜ਼ੋਰ ਪੱਟਾਂ ਦਾ ਲਾ ਕੇ ਸਾਰਾ,
ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ।
ਮਾਰ ਕੇ ਝਪਟਾ, ਤੋੜ ਲਿਆ ਪੱਤਾ,
ਬਹਿਗੀ ਪੈਰ ਤੁੜਾਕੇ।
ਪੀਂਘ ਦੀ ਹੀਂਘ ਦਾ ਬੜਾ ਹੁਲਾਰਾ,
ਬਹਿ ਨਾ ਢੇਰੀ ਢਾਹ ਕੇ।
ਬਣ ਗੀ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ…..,
ਆਪਣਾ ਆਪ ਸਜਾ ਕੇ।

ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ,
ਪੜ੍ਹਨ ਸਕੂਲੇ ਜਾਵੇ।
ਜਦੋਂ ਕੁੜੀ ਮਿਲਦੀ,
ਨੀਂਵੀਂ ਪਾ ਲੰਘ ਜਾਵੇ।
ਦੂਰ ਲੰਘ ਗੀ ਤੋਂ,
ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਸੁਣਾਵੇ।
ਫੇਹਲ ਕਰਾ ਦੇਂ ਗੀ……..,
ਪੜ੍ਹਨਾਂ ਭੁੱਲਦਾ ਜਾਵੇ।

ਕਾਲੀ ਕੁੜਤੀ, ਲਾਲ ਜ਼ੰਜੀਰੀ,
ਕਿਓਂ ਤੈਂ ਕੁੜੀਏ ਪਾਈ।
ਸਿਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹਰਾ ਡੋਰੀਆ,
ਸੁੱਥਣ ਨਾਲ ਸਜਾਈ।
ਕੁੜਤੀ ਅੱਡ ਦੀ ਸੁੱਥਣ ਅੱਡ ਦੀ,
ਕਿਉਂ ਕੀਤੀ ਚਤਰਾਈ।
ਲੰਬੀ ਸੁਰਮੇ ਦੀ….
ਕਾਹਤੋਂ ਧਾਰੀ ਲਾਈ ?

ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪਟਿਆਲੇ।
ਗਿੱਧੇ ਦੀ ਧਮਾਲ ਧਮਕੇ,
ਲੱਗ-ਗੇ ਬਰੂਹੀਂ ਤਾਲੇ।
ਬੋਲੀ ਪਤਲੋ ਦੀ,
ਚੱਕਲੇ ਕੰਧ ਦੁਆਲੇ।
ਨਾਗਣ ਕੀਲ੍ਹਣ ਨੂੰ ……
ਜੋਗੀ ਫਿਰਨ ਦੁਆਲੇ।